Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον μιας ομιχλώδους οικονομικής κρίσης. Από την μία πλευρά η περίπτωση της Ελλάδας θέτει την ενότητα της ευρωζώνης στην σοβαρότερη κρίση από την ένταξη της στο ευρώ το 1999. αν δεν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας θα μπορούσαν να ταρακουνηθούν τα ίδια τα θεμέλια της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.
Από την άλλη πλευρά όμως φαίνεται πως η Ελλάδα περνάει την κρίση ανώδυνα. Το 2009 ενώ η Γερμανία υπέστη πτώση κατά 5 % , η Ελλάδα είχε μείωση μόνο 1.1 %. Την ώρα που η Ισπανία έχει 19% ανεργία, η Ελλάδα έχει μόνο 9 %. Την στιγμή που η Ιρλανδική κυβέρνηση έχει επιβάλει πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας για την Ελληνική κυβέρνηση πέρα βρέχει. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άλλες 15 της ευρωζώνης, η ευρωπαϊκή επιτροπή και η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα είναι εξοργισμένες με το σύνολο των Ελλήνων πολιτικών. Οι ευρωπαίοι θεωρούν πως η μαύρη οικονομία και ο τεράστιος δημόσιος τομέας αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας.
Την ώρα που η Γερμανική οικονομία χτυπήθηκε από την πτώση της παγκόσμιας ζήτησης για βιομηχανικά προϊόντα το 2008, η Ελλάδα έμεινε ανέπαφη γιατί απλούστατα η Ελληνική οικονομία δεν έχει βιομηχανική παραγωγή. Στην Ισπανία υπάρχει μια τεράστια αγορά αποτελούμενη από εκατομμύρια εποχιακούς εργαζομένους οι οποίοι απολύονται με μεγάλη ευκολία χωρίς πολλές διατυπώσεις διογκώνοντας το ήδη τεράστιο πρόβλημα ανεργίας της χώρας. Σε σύγκρισή δε με την Ιρλανδία, η Ελλάδα έχει έναν ανεπαρκή ,υπερμεγέθη και ακριβά αμειβόμενο δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με μελέτη του ΟΕCD ( οργανισμού οικονομικής συνεργασίας και ανάπτυξης ) το 2009, το ποσοστό δημόσιας μισθοδοσίας στις χώρες της ΕΕ σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν έπεσε από 11% το 1995 σε 10 % το 2008. τα στοιχεία για την Ελλάδα την ίδια περίοδο ανέβηκε από από 10% σε 11%. Επιπλέον η Ελλάδα δεν φαίνεται να μπορεί να εισπράξει τους βεβαιωθέντες φόρους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της μελέτης οι μη εισπραχθέντες φόροι στην Ελλάδα το 2007 ανέρχονταν στο 13,6 % του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Το δίδαγμα από την Ελληνική κρίση είναι ότι χρειάζονται πολλά χρόνια πολιτικής και νομοθετικής ανεπάρκειας ώστε ένα πρόβλημα να αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα που ανέκυψε ξαφνικά από την πιστωτική κρίση του 2007 – 2008. πρόκειται για μια κατάσταση η οποία δημιουργήθηκε μετά από μακροχρόνια κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Το πρόβλημα προέκυψε από τις υπέρογκες δαπάνες , τα λίγα έσοδα από φόρους και το μαγείρεμα των δημόσιων στατιστικών από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Το απίστευτο βέβαιο είναι ότι οι χώρες της ΕΕ επέτρεψαν στην Ελλάδα να μπει στο ευρώ το 2001 όπου αποκλείεται να μην γνώριζαν τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Δεν αντιλήφθηκαν μέχρι τη στιγμή που ήταν πλέον αργά το μαγείρεμα των ελληνικών δημόσιων στατιστικών τα οποία η Ελλάδα παρουσίασε για να μπορέσει να γίνει δεχτή στην ευρωζώνη. Πριν δέκα χρόνια τα στοιχεία υποτιμήθηκαν ώστε η Ελλάδα να μπει στην ευρωζώνη. Σήμερα είναι εξ ίσου πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να έχει παρουσιάσει ψεύτικα στοιχεία τα οποία παρουσιάζουν το δημόσιο έλειμα σε 12,7% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Με αυτό τον τρόπο η υπερεκτίμηση του δημόσιου ελείματος θα μπορούσε εύκολα να το παρουσιάσουν ότι κατέβητε στο 8,7% και να πετύχουν το στόχο που τους έθεσε η ΕΕ για το 2010. Εν τω μεταξύ οι ευρωπαίοι περιμένουν η ελληνική κυβέρνηση να μειώσει τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων ως ένδειξη προσαρμογής στα μέτρα εξυγίανσης της οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου