ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

Υστερικές, νευρωτικές φωνές που ενοχλούν τα τύμπανα των αγωνιώντων, ψύχραιμων ακροατών καθώς η ηχώ τους πολλαπλασιάζεται από την ενισχυτική επίδραση της τηλεοπτικής κάλυψης.

Αδειανές, στερημένες,  χωρίς διάκριση, δίχως συναίσθημα θέσεις, υπερασπιζόμενες μανιωδώς προσωπική εντιμότητα, ανδρισμό και ήθος, να μας ωθούν σε ακραία αγανάκτηση που αγγίζει την απελπισία.

Και αντιλαμβάνεσαι πως δεν νοιάζονται για τον τόπο τους αλλά μόνο για τον εαυτό τους.

Γιατί όλος ο κόσμος είναι ο εαυτός τους.

Είναι οι κύριοι ‘’όλος ο κόσμος’’, όπως αποκαλούσε ο Φρ. Κάφκα τους εγωπαθείς.

Είναι οι ‘’έξυπνοι’’ με την ακατάβλητη θέληση, για τους οποίους η φήμη και η εικόνα, είναι η ουσιαστική παράμετρος.

Δυστυχώς οι άνθρωποι που ακούμε και βλέπουμε δεν ξέρεις αν είναι βλάκες ή κυνικοί, αν είναι αυθόρμητοι ή εγωπαθείς αν είναι νάρκισσοι ή κενόδοξοι.

Το βέβαιο είναι ότι, επιδρούν στην ποιότητα της ζωής μας με αναισθησία παχύδερμου αλλά και τη συναίσθηση εκείνων που κάνουν το καθήκον τους απέναντι στην ιδιοτέλειά τους!  

Έχουμε, χρόνια τώρα, συνηθίσει τα ψεύδη, τις μεγαλοστομίες και τις ασυναρτησίες των εκλεγμένων εκπροσώπων μας.

Τελευταία όμως, ο πανικός της αρνητικής υστεροφημίας,  λόγω τηλεοπτικής κάλυψης, τούς οδηγεί σε πρακτικές που ξεπερνούν κάθε όριο πολιτισμένης ανοχής.

Έχουν τα πλήρη χαρακτηριστικά μιας διαλυμένης ομάδας πολιτικά ανώριμων ανθρώπων που σπαταλούν όλο το ενεργειακό δυναμικό τους στην προβολή της εικόνας τους και όχι στην παραγωγή έργου.  

Συμπεριφέρονται - πλην εξαιρέσεων - ως κυνηγοί της δόξας και της καρέκλας, θεωρώντας εχθρό που πρέπει να απαξιωθεί, να σπιλωθεί και να εκλείψει, κάθε άλλον άξιο και ικανό να προσφέρει και να συμμετέχει στο κοινό καλό.

Η ικανότητα, η θέληση και η χαρά της δημιουργίας μέσα σε ομάδα ομοίων, προϋποθέτει ωριμότητα, αυτοπεποίθηση και αφοσίωση στον κοινό σκοπό και όχι στη ναρκισσιστική εγωπάθεια ή την εξουσιολαγνεία.

Οι τοπικοί μας άρχοντες αντιμετωπίζουν τα Δημοτικά Συμβούλια σαν πεδία μαχών από τα οποία  φαίνονται να αποχωρούν ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους ότι επιτέλεσαν το καθήκον τους, ότι τα είπαν χοντρά στον αντίπαλο, ότι ο λόγος τους ακούστηκε βροντερός και αστραφτερός, αισθανόμενοι νικητές στη μάχη των λόγων και των εντυπώσεων.

Ξεχνούν ότι το Δημοτικό Συμβούλιο δεν είναι στρατόπεδο λεξιμαχίας αλλά χώρος για συνεργασία και παραγωγή έργου με βάση την λογική και τις ανάγκες του τόπου.

Αποτέλεσμα: Διαγωνισμός μεγαλοστομίας, ύβρεων, αντιπαραθέσεων, με έργο μηδενικό.

Επί παραδείγματι, εάν πρυτάνευε η λογική και το θάρρος, δεν θα είχαν επαναφέρει την Σπ. Ρόδη στην κυκλοφορία. Αντίθετα, εάν τα αυτονόητα ήταν άμεσα αντιληπτά, θα έπρεπε να πεζοδρομήσουν όλη την πόλη της Αίγινας καθώς οι μόνιμες πεζοδρομήσεις είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν ένα πολιτισμένο τόπο από ένα τριτοκοσμικό.

Είναι εξ’ άλλου παγκόσμια διαπιστωμένο ότι οι πεζοδρομήσεις συμβάλουν σημαντικά στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος και αποτελούν δείγμα πολιτισμού.

Δυστυχώς, αντί να βελτιώνουμε την ποιότητα της ζωής μας, πρέπει να αγωνιζόμαστε για να μη μας την χειροτερέψουν..….