ΔΡΑΣΗ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΘΕΣΗ

 Στις 5 1 2012 η πρόεδρος των φίλων του ιδρύματος Καψάλη κ. Ξ Μαντά έγραψε μεταξύ άλλων:

"...με μοναδικό σκοπό την ηθική και υλική ενίσχυση και συμπαράσταση του ιδρύματος συστάθηκε ο Σύλλογος Φίλων του. Φιλοδοξεί να αποτελέσει κέντρο γνώσης , πηγή αγάπης πίδακα χαράς και ευεξίας."    

φυσικά όλοι οι Αιγινήτες δεν έχουν την ίδια άποψη.....Όπως αναφέρει το κείμενο που ακολουθεί υπάρχουν πολίτες που παρακολουθούν, αναλύουν και γνωρίζουν την δραστηριότητα του υπηρετικού προσωπικού του δήθεν κατεστημένου. Φτάνει να ανατρέξετε στα νέα των δύο τελευταίων ημερών του ηλεκτρονικού τύπου για να θαυμάσετε αφέντες και δούλους να αυτοθαυμάζονται και να συνυπάρχουν αλληλέγγυοι.


 Η άποψη λοιπόν από τα "ανοικτά της Αίγινας" είναι:

   "   Προ 7-8 ετών είχε κάνει αισθητή την παρουσία της ως οικογένεια με τα φιλολογικά μνημόσυνα στο μέγαρο Γκρόζα και κατόπιν στην ιδιόκτητη βίλα-τούρτα στο Λιβάδι. Η οικογένεια Καψάλη, γνωστή για τους μπιντέδες, λεκάνες WC που πουλάει ως επιχείρηση, είναι γνωστή εδώ και χρόνια στην Αίγινα ως πυλώνας πολιτισμού. Στην πραγματικότητα το ίδρυμα που χρηματοδοτήθηκε από τη Νομαρχία Πειραιά αλλά και από το Δήμο της Αίγινας είναι ένα ίδρυμα που λειτουργεί ως σημείο συνάντησης. Ο βαθύς Πειραιάς και η βαθειά Αίγινα στις πιο καλύτερες στιγμές της βρίσκονται κάτω από τα πολιτιστικά προσχήματα του Ιδρύματος. Το ‘’άνοιγμα’’ που κάνει το Ίδρυμα ψάχνοντας και για ανθρώπους του σαλονιού αυτούς που είναι ευχαριστημένοι μ’ ένα ορντέβρ και μια χειραψία (που δεν ξέρεις…), που θα παίξουν το ρόλο της υπεράνω σχέσης του Ιδρύματος με τα τεκταινόμενα στο νησί είναι πάντα ένα πρόσχημα. Το τι είναι να παιχτεί, έχει παιχτεί. Τα ισόβια μέλη του ιδρύματος έχουν τον κάθε δήμαρχο στο διοικητικό τους συμβούλιο και επιδιώκουν με εκδηλώσεις θεάματα να κατοχυρώνουν το ρόλο τους αλλά και το ρόλο προσώπων που παίζουν ή θα παίξουν ρόλο στην πολιτική και οικονομική ζωή του ιδιαίτερου τόπου της Αίγινας ή ευρύτερα. Μεγάλα έργα, επενδύσεις, πωλήσεις και αγορές ακινήτων, μοίρασμα πολιτικών ρόλων, κατευνασμός ‘’παθών’’, και …ελληνισμός με ειδικούς και ανειδίκευτους που αναζητούν ρόλους και προστάτες.
(Ο ‘’πολιτισμός’’ μυρίζει από μακριά, σουβλάκια που έψηναν και μπύρες που έπιναν όλοι αντάμα, οι τραμπούκοι, στα Πλακάκια-Λιβάδι, έξω από το οικοτροφείο εκείνο τον καιρό που η Ελλαδάρα πήρε 40 μετάλλια στους Ολυμπιακούς και το Πανευρωπαϊκό. Κείνο τον καιρό που ο »πολιτισμός» αγωνιζόταν με οφθαλμοφανείς τραμπουκιές να μην ζυγώσουν οι 14 τρελοί στο οικοτροφείο)
Δεν ξεχνάμε (τουλάχιστον) "


...αλλά και εντός Αιγίνης ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Ο ρόλος κάθε ενός από εμάς αποκαλύπτεται και το δούλεμα μέτρα με την μέρα παίρνει τέλος.  Φτάνει να ανατρέξει κανείς στα γεγονότα του " οικοτροφείου του 2004 " για να καταλάβει το μέγεθος της υποκρισίας. Σήμερα οι φίλοι του ιδρύματος μιλούν για " γνώση, αγάπη και χαρά". Ας μας πούνε πρώτα τι ρόλο έπαιξαν στα γεγονότα του 2004 λίγα μέτρα πιο κάτω από την έδρα του ιδρύματος. Ας μας πούνε "πόση χαρά και πόση αγάπη έδωσαν " στους οικότροφους και στους εργαζόμενους του οικοτροφείου. Μπορεί να εξαργύρωσαν τις τότε υπηρεσίες του ακόμα και με θέσεις στο δημοτικό συμβούλιο τις δύο τελευταίες δημοτικές εκλογές. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται δικαίωση ούτε διαγραφή των πεπραγμένων τους από την συλλογική μνήμη.


Η ανάρτηση έχει τίτλο  την διαλεκτική " δράση , αντίδραση, αλλά χωρίς σύνθεση". Αυτό γιατί σύνθεση με ένα νοσηρό κατεστημένο δεν μπορεί να υπάρξει.