ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Ίσως η φωτογραφία του εικονιζόμενου έργου από την πολυθεματική εικαστική έκθεση που γίνεται τώρα στο ξενοδοχείο Έφη στην Σουβάλα στα πλαίσια της Διαδρομής των Καλλιτεχνών", να ταιριάζει στην σημερινή κατάσταση που βρίσκονται οι Έλληνες δήμαρχοι. Φυσικά αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την όποια ανεπάρκεια , την όποια διαφθορά και την όποια "περίεργη" συμπεριφορά διαφόρων επιχειρηματιών οι οποίοι βάζουν το προσωπικό τους όφελος πάνω από το συνολικό συμφέρον.
Στην περίπτωση της Αίγινας τα πράγματα είναι πολύ ποιο περίπλοκα από ότι φαίνονται.
Εκ πρώτης όψεως έχουμε τον "κακό νερουλά" που θέλει τα λεφτά του εδώ και τώρα αλλιώς δεν φέρνει νερό, και τον "ανίκανο" δήμαρχο ο οποίος δεν μπορεί να συγκεντρώσει σε καμία περίπτωση το ποσό και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Το ερώτημα βέβαια είναι, "πως φτάσαμε ως εδώ". Γιατί το συσσωρευμένο χρέος των άνω των 10.000.000 ευρώ δεν δημιουργήθηκε χθες. Χρειάστηκε τουλάχιστον μία δεκαετία.
Η λάθος χρέωση του νερού που κοστίζει στον δήμο 6 ευρώ το κυβικό και το πουλάει 1,70 ευρώ δεν είναι κάτι το καινούργιο, Μέσα στα πλαίσια της "κοινωνικής πολιτικής" που χάραξε ο Μούρτζης και ακολούθησαν ο Κουκούλης και σήμερα ο Σακκιώτης χτίστηκε το χρέος. Και φυσικά τα σπασμένα κάθε φορά καλείται να τα πληρώσει το κράτος με την περίφημη πατέντα της επιδότησης μεταφοράς νερού.
Η φόρμουλα αυτή είναι χρόνια γνωστή στους νερουλάδες όπου χρεώνουν 8 ευρώ την μεταφορά στα νησιά του Αιγαίου και φυσικά την πληρώνει το κράτος . Την ίδια συνταγή προσπάθησαν να εφαρμόσουν και εδώ αλλά η απώλεια 900.000 κυβικών τον χρόνο βγάζει εκτός προγραμματισμού κάθε σχεδιασμό.
Όταν λοιπόν η ζημιά του δήμου λόγω απώλειας δικτύου ανέρχεται σε 2.000.000 ευρώ τον χρόνο, για τι είδους διαχείριση μιλάμε.
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου οι βρύσες δεν έχουν νερό. Βασικά έχουν το νερό που παράγουν οι ντόπιες γεωτρήσεις. Αυτό είναι το νερό της Αίγινας και πάνω σε αυτή την βάση θα έπρεπε να είχε υπολογιστεί η φέρουσα ικανότητα του νησιού. Αντίθετα, όλα στηρίχτηκαν πάνω σε έναν "μελλοντικό και αβέβαιο" αγωγό ο οποίος σκοντάφτει σε διάφορα συμφέροντα.
Όσον αφορά την λύση του προβλήματος, αυτήν την ξέρουν ή τουλάχιστον οφείλουν να την ξέρουν αυτοί που ζήτησαν και έλαβαν την ψήφο του Αιγινήτικου λαού.