Με άρθρο του στους New York Times, αμερικανός Νομπελίστας οικονομολόγος, παρομοιάζει την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, με το καλοκαίρι του 1914, δηλαδή πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύμφωνα με την άποψη του, κάποιοι από τους κύριους «παίκτες» θέλουν απεγνωσμένα να βρεθεί μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα, την ώρα που άλλοι- και από τις δύο πλευρές, και των δανειστών και των δανειζόμενων- δείχνουν ότι θα καλωσόριζαν την προοπτική της κατάρρευσης. Όπως ακριβώς πριν από έναν αιώνα πολλοί Ευρωπαίοι καλωσόρισαν το τέλος της διπλωματίας και την έναρξη του πολέμου.
Υπάρχει ακόμα κάποια διέξοδος, αναρωτιέται ο Krugman, για να απαντήσει ότι «πρέπει να υπάρχει». Όπως ο ίδιος, αλλά και άλλοι, έχουν τονίσει επανειλημμένα, τα μαθηματικά είναι σαφέστατα: Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα, δεν μπορεί να έχει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, και η πασιφανής λύση είναι να έχει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα και όχι να φύγει από το ευρώ.
Η παραδοχή τώρα, συνεχίζει ο οικονομολόγος, είναι το νέο πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η ίδια η αντιπαράθεση (σ.σ. Ελλάδας- δανειστών): Μια αβεβαιότητα, που έχει οδηγήσει την Ελλάδα εκ νέου στην ύφεση και έχει εξαφανίσει το πρωτόγεννες πλεόνασμα.
Όμως, ο Krugman θεωρεί ότι το μεγάλο πρόβλημα στην επίτευξη μιας συμφωνίας, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης από όλες τις πλευρές. «Οι Έλληνες θεωρούν ότι τους συμπεριφέρονται σαν κατακτημένη επαρχία», την ώρα που οι θεσμού δεν εμπιστεύονται τον «άπειρο» ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει ο Krugman.
«Ακούω ότι ακόμα υπάρχει χρόνος για μια συμφωνία», γράφει ο Αμερικανός οικονομολόγος, ο οποίος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει κάτι σε θέματα όπως το ΦΠΑ και οι συντάξεις, ώστε η Α. Merkel και οι εταίροι να δουν ότι η Ελλάδα κάνει κάτι.
Πάντως ο οικονομολόγος θεωρεί, ότι όλες οι πλευρές θα πρέπει «να χαμηλώσουν τον πήχη», ώστε να δοθεί η ευκαιρία να αποκλιμακωθεί η κατάσταση.
«Έχουν μείνει μόνο λίγες ημέρες. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσουν οι ψύχραιμοι», γράφει ο Krugman, κλείνοντας το άρθρο του.
οι πολίτες τα θέλουν όλα. Θέλουν και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο. Και η κυβέρνηση να τηρήσει τον βασικό κορμό των δεσμεύσεών της και η χώρα να μην διακινδυνεύσει την έξοδό της από το ευρώ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα μίγμα φόβου, σύγχυσης αλλά και ελπίδας, αλλά κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την αντίδραση της κοινής γνώμης σε περίπτωση που το πράγμα «στραβώσει»
Ο Αντωναλέξης Τσιπραμαράς είναι ο Ιανός της παρακμής μας. Τα δύο πρόσωπα της εθνικής μας μιζέριας. Η σχιζοφρένεια του τσαμπουκά ζήτουλα, είτε ρετουσαρισμένη, όπως «οι πριν», είτε ξεδιάντροπη, όπως «οι τώρα». Είναι η Ελλάδα της λούφας και παραλλαγής, του επιτήδειου με τα «κονέ», των κουμπάρων και των συγγενών, του «μην αλλάξεις τίποτα», των δικαιωμάτων χωρίς υποχρεώσεις, της θεσμοποιημένης ανομίας.
Αυτή η Ελλάδα πρέπει να σβηστεί από τον χάρτη και στη θέση της να ανθίσει η Ελλάδα της καινοτομίας, της παραγωγής, της εξωστρέφειας, του διεθνούς ορίζοντα.
Με άρθρο του στους New York Times, αμερικανός Νομπελίστας οικονομολόγος, παρομοιάζει την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, με το καλοκαίρι του 1914, δηλαδή πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με την άποψη του, κάποιοι από τους κύριους «παίκτες» θέλουν απεγνωσμένα να βρεθεί μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα, την ώρα που άλλοι- και από τις δύο πλευρές, και των δανειστών και των δανειζόμενων- δείχνουν ότι θα καλωσόριζαν την προοπτική της κατάρρευσης. Όπως ακριβώς πριν από έναν αιώνα πολλοί Ευρωπαίοι καλωσόρισαν το τέλος της διπλωματίας και την έναρξη του πολέμου.
Υπάρχει ακόμα κάποια διέξοδος, αναρωτιέται ο Krugman, για να απαντήσει ότι «πρέπει να υπάρχει». Όπως ο ίδιος, αλλά και άλλοι, έχουν τονίσει επανειλημμένα, τα μαθηματικά είναι σαφέστατα: Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρωτογενές έλλειμμα, δεν μπορεί να έχει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, και η πασιφανής λύση είναι να έχει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα και όχι να φύγει από το ευρώ.
Η παραδοχή τώρα, συνεχίζει ο οικονομολόγος, είναι το νέο πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η ίδια η αντιπαράθεση (σ.σ. Ελλάδας- δανειστών): Μια αβεβαιότητα, που έχει οδηγήσει την Ελλάδα εκ νέου στην ύφεση και έχει εξαφανίσει το πρωτόγεννες πλεόνασμα.
Όμως, ο Krugman θεωρεί ότι το μεγάλο πρόβλημα στην επίτευξη μιας συμφωνίας, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης από όλες τις πλευρές. «Οι Έλληνες θεωρούν ότι τους συμπεριφέρονται σαν κατακτημένη επαρχία», την ώρα που οι θεσμού δεν εμπιστεύονται τον «άπειρο» ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει ο Krugman.
«Ακούω ότι ακόμα υπάρχει χρόνος για μια συμφωνία», γράφει ο Αμερικανός οικονομολόγος, ο οποίος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει κάτι σε θέματα όπως το ΦΠΑ και οι συντάξεις, ώστε η Α. Merkel και οι εταίροι να δουν ότι η Ελλάδα κάνει κάτι.
Πάντως ο οικονομολόγος θεωρεί, ότι όλες οι πλευρές θα πρέπει «να χαμηλώσουν τον πήχη», ώστε να δοθεί η ευκαιρία να αποκλιμακωθεί η κατάσταση.
«Έχουν μείνει μόνο λίγες ημέρες. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσουν οι ψύχραιμοι», γράφει ο Krugman, κλείνοντας το άρθρο του.
οι πολίτες τα θέλουν όλα. Θέλουν και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο. Και η κυβέρνηση να τηρήσει τον βασικό κορμό των δεσμεύσεών της και η χώρα να μην διακινδυνεύσει την έξοδό της από το ευρώ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα μίγμα φόβου, σύγχυσης αλλά και ελπίδας, αλλά κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την αντίδραση της κοινής γνώμης σε περίπτωση που το πράγμα «στραβώσει»
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αντωναλέξης Τσιπραμαράς είναι ο Ιανός της παρακμής μας. Τα δύο πρόσωπα της εθνικής μας μιζέριας. Η σχιζοφρένεια του τσαμπουκά ζήτουλα, είτε ρετουσαρισμένη, όπως «οι πριν», είτε ξεδιάντροπη, όπως «οι τώρα». Είναι η Ελλάδα της λούφας και παραλλαγής, του επιτήδειου με τα «κονέ», των κουμπάρων και των συγγενών, του «μην αλλάξεις τίποτα», των δικαιωμάτων χωρίς υποχρεώσεις, της θεσμοποιημένης ανομίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η Ελλάδα πρέπει να σβηστεί από τον χάρτη και στη θέση της να ανθίσει η Ελλάδα της καινοτομίας, της παραγωγής, της εξωστρέφειας, του διεθνούς ορίζοντα.
Η επιχείρηση μεταφέρθηκε.Δεν έκλεισε.Για να μην υπάρχουν παραπληροφορήσεις το αναφέρω!
ΑπάντησηΔιαγραφή