ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΝΑ GREXIT?

Μετά τον απόηχο του δημοψηφίσματος, το ζητούμενο είναι η θέληση να βρεθεί λύση σε ένα φαινομενικά άλυτο πρόβλημα χωρίς να δημιουργηθεί περιττή πολιτική ένταση.

Εκτός Ευρώπης, το Ελληνικό θέμα φαίνεται δυσνόητο. Πως είναι δυνατόν μια χώρα με ονομαστικό ΑΕΠ λιγότερο από 180 δις ευρώ (το μέγεθος της Βρετανικής Κολομβίας) να απειλεί ένα οικονομικό μπλοκ 500 εκατομμυρίων ανθρώπων με μια οικονομία μεγαλύτερη από αυτή της Κίνας?

Λόγω των πολιτικών και οικονομικών αλληλεξαρτήσεων, η τύχη της Ελλάδος δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από αυτή της νομισματικής ένωσης με το κοινό νόμισμα (ευρώ) ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε σύγκριση με το 2012,’οπου συμφωνήθηκε το δεύτερο κούρεμα χρέους, η πιθανότητα μετάδοσης του οικονομικού ιού στις άλλες χώρες της ΕΕ στην περίπτωση που η Ελλάδα αποφάσιζε να αποχωρήσει από την νομισματική ένωση, έχει περιοριστεί. Τώρα οι επίσημοι παίχτες, δηλαδή οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών είναι εκτεθειμένες στο Ελληνικό χρέος έναντι των Γερμανικών Γαλλικών και Ιταλικών τραπεζών που είχαν το χρέος πριν το 2012. Τώρα, υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα να προστατέψει τις ευάλωτες χώρες από μια πιθανή επίθεση κερδοσκόπων.

Η πεποίθηση ότι η ευρωζώνη δεν υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά σε συνδυασμό με τις σχετικά μουγκές αντιδράσεις των αγορών έχουν καθησυχάσει τους πιστωτές. Παρά  το θετικό γι αυτήν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η Αθήνα παραμένει σε αδύναμη θέση Η χώρα βρίσκεται σε κρίση ρευστότητας με τις τράπεζες κλειστές . Υπό αυτές τις συνθήκες η Αθήνα πειθαναγκάζεται να συρθεί στις διαπραγματεύσεις με δέλεαρ τα 89 δις ευρώ του μηχανισμού βοήθειας ρευστότητας της ΕΚΤ.

Μόνο που τώρα η κλωστή που ενώνει την Ελλάδα με την Ευρώπη είναι ποιο εύθραυστη . Το σενάριο του GREXIT συζητείτε πλέον ανοιχτά στις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη.

Το αφήγημα της κρίσης έχει πλέον αλλάξει με αποτέλεσμα την αλλαγή του τρόπου της διαπραγμάτευσης. Ο φόβος μετάδοσης της κρίσης και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης έχει πλέον παρέλθει . Όροι και καταληκτικές ημερομηνίες αποτελούν πλέον τον κανόνα του παιχνιδιού με την Αθήνα υποχρεωμένη να υποκύψει και να ζητήσει ένα νέο τριετούς διάρκειας μνημόνιο. Οι πιστωτές έχουν πλέον το πάνω χέρι , κρατούν σκληρή στάση και δεν κάνουν σημαντικές υποχωρήσεις. Το σχέδιο του μνημονίου θα πρέπει να είναι αποδεκτό από τους ψηφοφόρους των πιστωτών. Το δημοψήφισμα γύρισε μπούμερανγκ

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η κοινή γνώμη στην Γερμανία και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης ιδιαίτερε σε αυτές που ακολούθησαν μνημόνια όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, είναι κατά της Ελλάδος.

Επί πλέον η οιαδήποτε υποχώρηση υπέρ της Ελλάδος θα δημιουργήσει προηγούμενο για μελλοντικές απαιτήσεις από τους άλλους εταίρους ιδιαίτερα στην Ιταλία και την Ισπανία.

Το όλο θέμα βρίσκεται στα χέρια των ισχυρών της Ευρώπης και ιδιαίτερα στην Γερμανίδα  καγκελάριο Μέρκελ και στον Γάλο πρόεδρο Ολάντ .Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν είναι εάν η Ελλάς αφεθεί στο έλεος των ικανοτήτων της θα υπάρχουν επιπτώσεις στο όραμα της Ευρώπης και πέραν αυτού.

Είναι βέβαιο πως αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ θα υποστεί βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη οικονομική καταστροφή λόγω των ανεπαρκών υποδομών που διαθέτει η χώρα και κυρίως λόγο του ανεπαρκέστατου πολιτικού δυναμικού. Οι πιθανότητες να χτίσει η  Ελλάς μια δυνατή οικονομία έξω από το ευρώ ,είναι ελάχιστες. Το πιθανότερο σενάριο είναι το χάος.

Θα μπορούσε λοιπόν η Ευρώπη να έχει μια κατεστραμμένη Ελλάδα στην περιφέρεια της, και είναι δυνατό ο κόσμος να παρακολουθεί την επερχόμενη καταστροφή αμέτοχος?

Το πέταγμα της Ελλάδος  έξω από το ευρώ θα προκαλέσει τεράστια πολιτική κρίση με κυρίαρχο στοιχείο το μίσος .

Είναι οι ευρωπαίοι ηγέτες και ψηφοφόροι πραγματικά διατεθειμένοι να προκαλέσουν και να χρεωθούν αυτό το δυσάρεστο για την Ελλάδα και την Ευρώπη ενδεχόμενο?