Σύμφωνα με την ημερήσια Σαουδαραβική εφημερίδα Aleqtisadiah η οποία στηρίχτηκε σε δημοσιεύματα εφημερίδων της Υεμένης, όλα ξεκίνησαν όταν όνος κυνήγησε και βίασε την Γαρούφω έξω από το σπίτι του ιδιοκτήτη της ο οποίος υπερασπιζόμενος την τιμή της γαϊδάρας του προσπάθησε να απομακρύνει τον βιαστή γάιδαρο χτυπώντας τον. Αυτό εκνεύρισε τον ιδιοκτήτη του γαϊδάρου βιαστή και το όλο θέμα εξελίχθηκε σε γενικότερη σύρραξη των φυλών Μακάβι (του γαϊδάρου) και Μπανί Αμπάς (της γαϊδάρας).
Αυτά συμβαίνουν σήμερα στον μουσουλμανικό κόσμο. Με αυτό τον τρόπο και γι αυτές τις αιτίες λύνουν τις διαφορές τους οι άνθρωποι που εισβάλουν στην Ευρώπη ως πρόσφυγες.
Παρόμοιο περιστατικό με φονικό για την τιμή μιας γαιδάρας στον ελλαδικό χώρο είχαμε δύο αιώνες πίσω. Στην έμμετρο σάτιρα με τίτλο 'ΓΑΡΟΥΦΙΑΣ" ο Νίκος Λίσβας το 1924 περιγράφει την κλοπή από τους Αγκιστριώτες "της πεντάμορφης γαιδάρας ... Γαρούφω την ελέγανε. γλυκειά , κομψή γεμάτη, και είχε μπόι μουλαριού και παραπάνω κάτι".
....."Στην Αίγινα είχε γεννηθεί μα βάσταγε από φάρα Σαντορινιά και ήτανε ξεχωριστή γαιδάρα"
...."Η φήμη της είχε παντού σ όλο τον κόσμο φτάσει και δεν υπήρχε γάιδαρος που να μην τάχει χάσει. Τάκουσαν και σ του Αγκιστριού την πόλη Λιμενάρια κι εκεί εβάλανε βουλή δυο νέα παλληκάρια να την αρπάξουν γρήγορα με ένα τρεχαντήρι".
..." Ήταν βαρύ το χτύπημα για τον Παπασωτήρη της Παχειοράχης προεστό και της Γαρούφως κύρη".
..."Συμβούλιο συνάχθηκε κι εκεί απεφασίσθει να τιμωρήσουν τη βρισιά κι ο πόλεμος κηρύχθη".
Μετά την αποβίβαση των Αιγινητών στο Αγκίστρι η μάχη κρίθηκε στα χέρια όπου ο Αιγινήτης Στραπακλέας νίκησε τον Αγκιστριώτη Κόλλια όπου "οι Αγκιστριώτες φύγανε με τρόμο και μ αντάρα μα στη φυγή για εκδίκηση σκοτώσαν την γαιδάρα.
Μοναδικός νεκρός του πολέμου η γαϊδάρα. Για να την τιμήσουν οι Αιγινήτες "με προσοχή έκλεισαν τους αρμούς της...με την ξύστρα ξύσανε την μαλλιαρή της πλάτη. Με στόκο την στοκάρανε μπρος πίσω...κι άλλειψαν τα βρεχάμενα με πίσσα την γαιδάρα. Τέλος έβαλαν άλειμα και τάπωσαν τους πίρους της πρώτης Αιγινίτικης γαιδουρινής τριήρους. Ύστερα την καθέλκησαν και τα νενομισμένα τότε η φλοτίλα έρριξε κανόνια εικοσιένα. Κάθε Γενίτης έβγαλε το λιγδωτό του σκούφο φόρον τιμής και σεβασμού προς την πλωτή Γαρούφω.
....Φαντάζανε τα τέσσερα ποδάρια κι η ουρά της και σα φεργάδα αρμένιζε κι επήγαινε καλιά της",.
...Σαν την είδαν την Γαρούφω από μακριά οι Υδραίοι φώναξαν έρχεται ο Μιαούλης με τσιμνιέρες . Ολοι οι Υδραίοι μαζεύτηκαν στο λιμάνι να την υποδεχτούν. Μα η Γαρούφω δεν σταμάτησε στην Ύδρα την προσπέρασε και έφτασε μέχρι τις Σπέτσες την είδαν και οι Σπετσιώτες από μακριά και είπαν έρχεται ο Μπουμπούλης με τέσσερις τσιμνιέρες. Μαζευτηκαν όλοι οι Σπετσιώτες στο λιμάνι για να την υποδεχτούν με η Γαρούφω δεν τους έκανε το χατήρι τους προσπέρασε και αυτούς. Το σώμα της έφτασε στην Μέση Ανατολή σαν την είδαν οι Άραβες να προβάλει γονάτισαν και την πρόσκύνησαν και έλεγαν Αλάχ Αλάχ τέτοιο όμορφο όνο δεν έχουμε ξαναδεί. Την έβγαλαν από την θάλασσα και την έθαψαν . Πάνω από το μνήμα της έφτιαξαν ένα άγαλμα σαν κι αυτά που φτιάχνει γνωστός ζωγράφος της Αίγινας. Από τότε όλος ο μουσουλμανικός κόσμος θεωρεί τον όνο κάτι θεϊκό για αυτό και η τιμή της γαϊδάρας έχει μεγάλη αξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γαρούφω που έγινε αιτία διαμάχης μεταξύ Αίγινας και Αγκιστριού τιμήθηκε από τους Υδραίους , τους Σπετσιώτες και από όλο τον μουσουλμανικό κόσμο.
Συμπέρασμα για να τιμηθείς και να έχεις αξία πρέπει να είσαι ΟΝΟΣ γιατί αλλιώς δεν πας μπροστά.