Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΑΙΧΤΗ

Θεωρητικά ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς όπου ο κυρίαρχος λαός προσδιορίζει την τύχη του. Αυτός είναι και ο λόγος που ψηφίζουμε σε δημοτικές, βουλευτικές, εσωκομματικές εκλογές και σε δημοψηφίσματα. Συμμετέχουμε για να προσδιορίσουμε το μέλλον μας ψηφίζοντας (όπως έχει εδώ και καιρό γίνει αντιληπτό τοις πάσι) προβεβλημένες μαριονέτες αγνοώντας την βούληση αυτών που κινούν τα νήματα. Ίσως γιαυτό θα πρέπει να λάβουμε υπόψη την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί από το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου.

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΗΠΑ

Μετά το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ βρέθηκαν σε θέση ισχύος μεγαλύτερη από οποιαδήποτε χώρα στο παρελθόν. . Οι αμερικανικές  ελίτ είχαν πλήρη συνείδηση της ταξικής του θέσης αλλά και των συμφερόντων τους. Με βάση τα συμφέροντα τους  σχεδίασαν τον μεταπολεμικό κόσμο και πως θα λειτουργεί υπό την δική τους κυριαρχία και προς το δικό τους όφελος. Μεταξύ του 1939 και 1945  σε  μια σειρά από συσκέψεις της ,η « ομάδα εργασίας πολέμου και ειρήνης». απαρτιζόμενη από το  συμβούλιο επί των εξωτερικών υποθέσεων ( CFR)  το οποίο εκφράζει τα επιχειρηματικά συμφέροντα και το υπουργείου εξωτερικών, ( State Department) περί το 1943  είχαν καταλήξει στην ιδέα της Μεγάλης Περιοχής  η οποία θα αποτελούσε την ζώνη επιρροής  των  ΗΠΑ.

«Η Μεγάλη Περιοχή ήταν απαραίτητη για να εξασφαλίσουν οι ΗΠΑ παγκόσμια κυριαρχία» Περιελάμβανε το δυτικό ημισφαίριο, την άπω ανατολή , όλη την πρώην Βρετανική αυτοκρατορία (την οποία οι ΗΠΑ αναλάμβαναν κατά την διάρκεια του πολέμου), την δυτική Ευρώπη και την μέση ανατολή.

Λεπτομερή σχέδια είχαν εκπονηθεί για κάθε περιφέρεια της Μεγάλης Περιοχής.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα George Kennen ο οποίος επικαλείται  απόρρητο έγγραφο που διέρρευσε στον τύπο, « οι ΗΠΑ κατέχουν το 50% του παγκόσμιου πλούτου και το 6,3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτή η ανισότητα προκαλεί φθόνο και αγανάκτηση. Βασικός στόχος της εξωτερικής μας πολιτικής είναι να διατηρήσουμε αυτή την ανισότητα. Η διατήρηση της οποίας θα απαιτήσει σκληρά μέτρα . Κατά συνέπεια θα πρέπει να βάλουμε στην άκρη  ιδεολογικά συνθήματα όπως ανθρώπινα δικαιώματα,   αύξηση του βιοτικού επιπέδου, αλτρουισμός, και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να χρησιμοποιήσουμε βία όταν χρειαστεί. Με αυτό τον τρόπο θα διατηρήσουμε την ανισότητα.»

Κατά την  φιλελεύθερη θεώρηση  συνεπάγεται ότι η ανισότητα θα διατηρηθεί και εντός των ΗΠΑ και γι αυτό θα πρέπει να ληφθούν σκληρά μέτρα.

Στόχος αυτής της πολιτικής η οποία εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα στην "Μεγάλη Περιοχή" είναι

η προστασία των πρώτων υλών από τους ιθαγενείς πληθυσμούς οι οποίοι αποτελούν και τον πραγματικό εχθρό. Σκληρά μέτρα θα ληφθούν αν αυτό κριθεί απαραίτητο. Αστυνομικά μέτρα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αν κριθεί απαραίτητο. Είναι προτιμότερο να υπάρχει στην εξουσία μια σκληρή κυβέρνηση παρά μια φιλελεύθερη με δημοκρατικές  αντιλήψεις η οποία ενδιαφέρεται για τους πολίτες ενάντια στα δικά μας συμφέροντα και σε βάρος των πρώτων υλών μας.

Ιδέες όπως «οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για την καλή διαβίωση των πολιτών τους» πρέπει να σταματήσουν διότι όταν οι κυβερνήσεις σκέφτονται την καλή διαβίωση των πολιτών τους θίγουν τα δικά μας συμφέροντα.

Σε κάθε χώρα την πολιτική αυτή εξυπηρετούσαν και συνεχίζουν να εξυπηρετούν καθεστώτα πιστά στα συμφέροντα αυτών που ελέγχουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Όταν λοιπόν εξετάζουμε την περίπτωση της Ελλάδος θα πρέπει να δούμε την περίοδο από την απελευθέρωση και μετά ως ενιαία και όχι όπως μας την παρουσιάζουν. Η δήθεν εναλλαγή κυβερνήσεων και καθεστώτος έχει σκοπό να μπερδέψει και να αποπροσανατολίσει τον Έλληνα πολίτη το φρόνιμα του οποίου μετά την πολεμική αναμέτρηση με τις δυνάμεις του Άξονα ήταν υψηλό. Το δικό μας αίσθημα εθνικής κυριαρχίας πάνω στα εδάφη μας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αποικιοκρατική αντίληψη της πολιτικής της Μεγάλης Περιοχής όπου οι εθνικοί πόροι της χώρας μας δεν μας ανήκουν και εμείς (ο λαός) αποτελούμε εμπόδιο στην εκμετάλλευσή τους .

Υπό αυτό το πρίσμα, το σημερινό καθεστώς ξεκίνησε με τη ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας στις 7 Απριλίου 1943 στην νομιμοποίηση του οποίοι αποφασιστικό ρόλο έπαιξε το ΚΚΕ με την σφαγή του Μελιγαλά. Ο συμμοριτοπόλεμος που ακολούθησε το έντυσε με τον μανδύα της εθνικοφροσύνης . Οι δοσίλογοι αντί να δικαστούν (όπως έγινε στις άλλες χώρες της Ευρώπης), με το πρόσχημα της μάχης κατά του κομμουνισμού βρέθηκαν στην κυβέρνηση της χώρας και εδρεώθηκαν. Τα δε 2,5 δις δολάρια του σχεδίου Μάρσαλ που διαχειρίστηκαν ( οι άνθρωποι του καθεστώτος) τους έδωσαν την δυνατότητα να στήσουν την ραχοκοκαλιά του καθεστώτος που μας διοικεί μέχρι και σήμερα. Το πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967 ήταν για το καθεστώς της 7 Απριλίου 1943 απαραίτητο διότι έβγαλε από την μέση το εμπόδιο της βασιλείας δίνοντας στο καθεστώς ελευθερία κινήσεων και έστησε τον μύθο του πολυτεχνείου και της δήθεν μεταπολίτευσης για να κρύψουν από   τις νέες γενιές  τα εγκλήματα   του "συμμοριτοπολέμου".

Η συνέχεια είναι γνωστή. Δημιουργία πελατειακού κράτους με διορισμούς στο δημόσιο από όλα τα πολιτικά κόμματα, ροκάνισμα των αποθεματικών των ταμείων μέσω του χρηματιστηρίου,υπερδανεισμός του κράτους , δάνεια χωρίς μέτρο σε  πολίτες  και επιχειρήσεις και τέλος η παράδοση της χρεοκοπημένης  χώρας με την σφραγίδα τριών μνημονίων ψηφισμένα από ΟΛΟΥΣ τους παίχτες του θιάσου.

Θεωρώ ότι τα λεπτομερή σχέδια για την Ελλάδα ως τμήμα της Μεγάλης Περιοχής ολοκληρώνονται. Το καθεστώς της 7 Απριλίου 1943 συνεχίζει το έργο του με την σκυτάλη να παραδίδεται κάθε φορά σε φαινομενικά διαφορετικές κυβερνήσεις  πιστές στην ολοκλήρωση του έργου.

Επιτυχία τους να παραμένουμε αδαείς  και φοβισμένοι ψηφοφόροι.