Ο ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ. ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ

Όχι σαν σε μια ταινία.

Ο κινηματογράφος παίζει πάντα τραγική μουσική, όταν ο ήρωας πεθαίνει. Η μουσική παίζει και όλοι κλαίνε. Και τότε σκουπίζουν τα δάκρυα και θυμούνται. Και έπειτα ακούγεται ένα είδος τραγουδιού αγάπης και όλοι αρχίζουν να κλαίνε ξανά, αλλά ήδη με ευτυχία, χαμογελούν, αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο και αυτό είναι.

Αλλά τι γίνεται με τη ζωή;  Εδώ δεν υπάρχει μουσική. Και δεν υπάρχουν δάκρυα για τις πρώτες τρεις ημέρες, εξαιτίας του σοκ. Και το πιο αηδιαστικό - δεν μπορείτε απλά να πιέσετε τη στάση και να πείτε: "Αυτή είναι απλά μια ταινία, μια μυθοπλασία, η μυθιστοριογραφία κάποιου".

Τις περισσότερες φορές, η ζωή μου, μου φαίνεται τρελό σενάριο κάποιου με ένα καλά επιλεγμένο καστ της. Αλλά, αν αυτή είναι η ζωή μου, τότε ποιος μπορεί να είναι ο συγγραφέας, εκτός από εμένα; Ανακάλυψα μέσα από αυτό τον εαυτό μου; Αυτοί οι δεκαπέντε μήνες απόγνωσης, δάκρυα, υστερικές; Απελπισμένες προσπάθειες να ξανασκεφτώ κανονικά;

Και μπορώ ξανά να σκέφτομαι κανονικά; Ξέρετε, αυτό είναι δύσκολο να το παραδεχτώ, γιατί μου φαίνεται ότι είμαι τρελή, Πάντα φοβάμαι  ότι κάποιος θα πεθάνει. Όταν μπαίνω στο αεροπλάνο - φοβάμαι ότι θα πέσει. Όταν το παιδί μου είναι άρρωστο, μου φαίνεται ότι θα πεθάνει. Όχι, φυσικά δεν το θέλω αυτό, αλλά έχω χάσει το πιο κοντινό πρόσωπο στον κόσμο με τρόπο  τόσο γελοίο, από τα ηλίθια  λάθη κάποιου ή κάποιων  ή από ατυχείς περιστάσεις,  πού δεν υπάρχει καμία εγγύηση   ότι αυτό δεν θα συμβεί ξανά;

Δεν θέλω να πω σε κανέναν πώς να ζήσει. Λέω συχνά ότι μπορώ να γίνω διάσημη μπλόγκερ, ξέρετε, να γράφω ιστορίες  και να κερδίζω χρήματα από διαφημίσεις στο instagram. Και δεν λέω ψέματα και πρόσφατα συνειδητοποίησα γιατί. Γιατί δεν είμαι ένα ατύχημα. Η ζωή μου δεν μπορεί να είναι μόνο ένα ατύχημα. Φυσικά το ατύχημα δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τη ζωή μου, θα είναι πάντοτε μέρος της, η μεγαλύτερη θλίψη που ελπίζω να υπομείνω, αλλά δεν θέλω να  κάνω ατύχημα ολόκληρη τη ζωή μου. Απλά θέλω να είμαι ευτυχισμένη και όχι τόσο μόνη όσο τώρα.

Και στις καλές ταινίες για την αγάπη, οι ήρωες συχνά δίνουν την ευκαιρία να διορθώσουν τα πάντα. Γυρίστε το σφόνδυλο της εποχής και πηγαίνετε προς την άλλη κατεύθυνση. Μόνο τα σενάρια για την ταινία γράφονται από ειδικευμένους ανθρώπους και όχι από ανθρώπους τόσο ασταθείς όσο  εγώ.

Τάδε έφη Αναστασία, ένα από τα θύματα της ναυτικής τραγωδίας στην Μονή Αίγινας