ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα  νησί που το έλεγαν Οινόη.Είχε ένδοξο παρελθόν. Κάποτε ερημώθηκε. Πέρασε καιρός και ξανακατοικήθηκε. Κατοικούσαν άνθρωποι που έρχονταν από μέρη κοντινά αλλά και μακρινά. Οι κάτοικοι εργατικοί άφηναν τις τύχες τους στους ντόπιους δημογέροντες. Οι δημογέροντες εκλέγονταν κάθε τέσσερα χρόνια και συμπεριφέρονταν ως γιδοβοσκοί. Μάντρωναν τους ψηφοφόρους και τους καθοδηγούσαν στην κάλπη για να ψηφίσουν αυτόν που τους έλεγαν. Κάποιοι από αυτούς κόμπαζαν μάλιστα στις μεταξύ τους συζητήσεις για το πόσα γίδια (ψηφοφόρους) έσερνε από την μύτη ο κάθε ένας από αυτούς. «Εμείς οι τέσσερεις έχουμε από 500 γίδια ο καθένας και κερδίζουμε από μόνοι μας τις εκλογές» ακούστηκε να λέει κάποιος γιδοβοσκός. Μεταξύ τους μιλούσαν ανοιχτά και έστρωναν τα σχέδιά τους. Φυσικά τα γίδια δεν έπαιρναν χαμπάρι τι έστρωναν για την πάρτι τους οι γιδοβοσκοί. Πίστευαν ότι θα τους μοιράζουν σανό (παραμονές εκλογών) ότι θα τους μαζεύουν τακτικά την κοπριά από τα σπίτια τους, και ότι τους φέρνουν το νερό. Ήταν δε οι γιδοβοσκοί τόσο πειστικοί στους μύθους τους που κάθε φορά που χτύπαγε η καμπάνα τα γίδια έβγαιναν στους δρόμους όλο χαρά και φώναζαν "ήρθε το νερό, μας φέραν το νερό". Μεγάλη η απογοήτευσή τους όταν τελικά συνειδητοποιούσαν ότι η καμπάνα χτύπαγε πένθιμα για ακόμα έναν συμπολίτη τους που έφυγε πρόωρα χωρίς να δει και αυτός το "Όραμα του ερχομού του νερού".

Στις δημόσιες συνεδριάσεις τους, μίλαγαν με νόημα σαν να σφυρίζουν κλέφτικα. Άλλα έλεγαν αυτοί, άλλα νοούσαν τα γίδια που τους άκουγαν.

Κλασικό παράδειγμα η φουφού του καστανά μπροστά από το σπίτι κάποιου "Λόγιου". Στο νησί αυτό, όπως και σε άλλα, οι ανάπηροι του παλαιού πολέμου, έπαιρναν άδεια για να στήσουν μια φουφού και να ψήνουν κάστανα σε συγκεκριμένο σημείο. Κάποια μέρα, ο ιδιοκτήτης της εν λόγο φουφούς, την νοίκιασε σε άλλον που δεν του άρεσε το χρώμα της φουφούς και αποφάσισε να το αλλάξει. Μια 21 Ιουλίου ήρθε ολοκαίνουργια φουφού χρώματος μεταλλικού και αντικατέστησε την ξύλινη παλιά την οποία ήρθε την φόρτωσε και την απομάκρυνε το κάρο του δήμου.

Πέρασαν μήνες 25 χωρίς κανείς να έχει πει κουβέντα για την αντικατάσταση της φουφούς όπου ξαφνικά ένα βράδυ στο συμβούλιο των δημογερόντων ένας από αυτούς άστραψε και βρόντηξε. Σήκωσε την μούντζα του στον αέρα και βροντοφώναξε να τον ακούσουν καλά οι δημογέροντες του προεδρείου. Πέντε άδειες λείπουν από τον φάκελο της φουφούς, Την αντικαταστήσατε παράνομα και θα πάτε φυλακή. Εδώ έχουμε καραμπινάτη παράβαση καθήκοντος.

Πέρασαν άλλοι μήνες 15 όταν ξαφνικά ο ίδιος δημογέροντας ξανά άστραψε και βρόντηξε στο συμβούλιο της δημογεροντίας. Ξανά η μούντζα στον αέρα, ξανά η καταγγελία με τις πέντε άδειες που λείπουν μόνο που αυτή την φορά είπε ότι «επειδή με αγνοήσετε θα κάνω καταγγελία και θα πάρω τριάκοντα αργύρια αποζημίωση. Αν όμως , τώρα που μαθαίνω ότι ο καστανάς φεύγει πάρετε την φουφού από αυτό το σημείο και την πάτε αλλού, το πράγμα αλλάζει, γιατί εγώ δεν θέλω να κάνω κακό σε κανένα».

Βρέθηκε εκεί κι έναν πιτσιρικάς, άκουσε τα λεγόμενα των δημογερόντων, και ρώτησε με απορία. «Ρε πατέρα, τι σφυράνε τούτοι».

«Παζάρι κάνουνε παιδί μου».

 «Για το καλό μας ή για το καλό τους ρε πατέρα».

 «Μάλλον για το δικό τους καλό γιέ μου» αποκρίθηκε ο πατέρας.

«Ε τότε, είναι καιρός να πάνε όλοι σπίτια τους πριν μας ξεπουλήσουν όλους όπως τον καστανά»  απάντησε ο πιτσιρικάς με νόημα.