Η χρησιμότητα των παραμυθιών της μικρής μας ηλικίας είναι να αντιληφθούμε τις παγίδες του κόσμου και να μπορέσουμε να τις αποφύγουμε στο μέλλον. Δεν είναι λίγες οι φορές που αγνοούμε τους αρχέγονους μύθους αν και τους γνωρίζουμε και πέφτουμε στην παγίδα κάποιων επειδή κρατάνε μια σκούπα και προσποιούνται ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η καθαριότητα και η σκούπα είναι το εργαλείο της δουλειάς.
Η εικόνα απεικονίζει την κοκκινόσκουφίτσα που της έδωσαν ένα εικοσάρικο για να πάει (ψήφο) φαγητό στην γιαγιά της. Όταν κατάλαβε ότι η γιαγιά ήταν ο κακός λύκος και ότι αυτή ήταν το φαγητό, ήταν πλέον αργά.
Στο παραμύθι ως από μηχανής θεός εμφανίστηκε ο κυνηγός , σκότωσε τον λύκο και έσωσε γιαγιά και κοκκινοσκουφίτσα.
Στην δική μας πραγματικότητα δεν υπάρχει σωτηρία.
Κάθε φορά που επαναλαμβάνεται το παραμύθι, η κοκκινοσκουφίτσα τσεπώνει το εικοσάρικο και την τρώει ο λύκος. Και αυτό γιατί κάθε φορά αγνοεί το αρχαίο ρητό όπου "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού".
Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι "για τους ηλίθιους δεν υπάρχει σωτηρία".
ΑΙΑΚΕ εκτός από τους ηλίθιους που δεν έχουν σωτηρία πρέπει να μας πεις και για τους πανηλίθιος που είναι επικινδυνοι γιατί το να μην έχεις σωτηρία είναι δικό σου πρόβλημα αλλά το να είσαι επικινδυνος παίρνεις κι άλλους στο λαιμό σου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο παραμύθι με την Χιονάτη γιατί δεν το γράφεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή