ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

 Είσαι του έθνους η ψυχή και του λαού οι πλάτες

 αφού εσύ μας έμαθες να τρώμε τις πατάτες.

Αλλά κι εμείς συγνώμονες στον τόπο μας που ήρθες 

γενναία σε φιλέψαμε βολβούς και καυκαλίθρες.

Έφθειαξες Ευνάρδειο και Ορφανοτροφείο

 μα γίνανε σαν έφυγες σκέτο κολοχανείο.

Τα έργα σου τα δείχνουμε θριαμβευτικά στους ξένους

 αλλά ποτέ δεν παίρνουμε μπασίδια και επαίνους.

Όλοι αφού θαυμάσουνε τα χέρια τους σηκώνουν 

μας φτύνουνε κατάμουτρα κι ύστερα μας μουτζώνουν.

Και απορούμε φυσικά γιατί μας φέρονται έτσι. 

Μήπως το Ευνάρδειο τους μοιάζει με κοτέτσι;

Μα εμείς εκεί αγέροχοι τη μνήμη σου τιμούμε

 και σε μοντέρνες λογικές αρνούμαστε να μπούμε.

Δεν θέλουμε τα έργα σου κανείς να τα αγγίζει

 γιατί εσύ τα έφτειαξες κι ο χρόνος τα γκρεμίζει.

Και είναι η απάντηση στην όποια απορία 

άμα του χρόνου η φθορά κοσμεί την ιστορία.

Την μαρμαρένια σου μορφή κοιτάζουμε στα μάτια

 όλα εμείς της Αίγινας τα δίκολα κανάτια.

Κι ελπίζουμε από καρδιάς πως θα τα ξανακτίσεις

 αν σε μια δεύτερη ζωή στην Αίγινα γυρίσεις.

Και είμαστε ασυγχώρητοι χωρίς ψυχή και γνώση 

που οι Ναυπλιώτες πονηρά μας έχουν καπελώσει.

Από το ημερολόγιο του Σουλπίκιου