Ήτανε κάποτε ένας ψαράς
μα επειδή βιαζότανε έψαχνε κι άλλη λύση.
Κάποιος λοιπόν του σφύριξε τη βάρκα να βυθίσει και κάθε νόμιμη οδό πιστά να ακολουθήσει.
Θάπρεπε σαν ναυάγιο ευθύς να το δηλώσει και από κάποιο πρόγραμμα χοντρά να τα τσεπώσει.
Βρήκε λοιπόν συμφέρουσα και φίνα την ιδέα, μα ήθελε και έναν μάρτυρα να έχει για παρέα.
Έψησε κάποιον φίλο του τάχα να τον βοηθήσει αφού πρωτίστως τούταξε ένα καλό μπαξίσι.
Του είπε πως με το καλό από όλα σαν νετάρει έτσι για το ευχαριστώ μια βέσπα θα του πάρει.
Βγήκαν μια μέρα στα βαθιά και ψιλο τραγουδώντας στείλαν την βάρκα στο βυθό και βγήκαν κολυμπώντας.
Όταν στεριά πατήσανε σαν ναυαγοί στον ντόκο, όλα δρομολογήθηκαν να πέσει το μπαγιόκο.
Μα το λαμόγιο ο ψαράς πριν τον παρά τσεπώσει αρνήθηκε στον φίλο του το τάμα να του δώσει.
Γι αυτό κι αυτός την έκανε ήσυχα και στην λούφα και στις αρχές εξήγησε πως όλα ήταν μούφα.
Δεν ξέρω άμα τα λεφτά τα έδινε το ΕΣΠΑ αλλά ο ένας κλαίει την βάρκα του κι άλλος για την βέσπα.
Από το παλιό ημερολόγιο του Σουλπίκιου.
Ο πίνακας είναι του Νταλί "Ξεχασμένος ορίζοντας" 1936
Για να τρέξουν όλοι να κάνουν το εμβόλιο, ένας τρόπος υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσφέρουν γαλοπούλες.
Η Επιτυχία ειναι σιγουρη.
Ερώτηση αυτός που μοιράζει τις γαλοπούλες έκανε εμβόλιο ήρεμα ρωτάω??
ΑπάντησηΔιαγραφή