ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ
Οι αρχές μας
Ως αφετηρία έχουμε τα Πολιτικά του Αριστοτέλη.
Κατά τον Αριστοτέλη : «Σκοπός της πόλεως , είναι αυτό που εκφράζεται μέσα από τις πράξεις όλων
των ανθρώπων οι οποίες γίνονται και αποβλέπουν στην επίτευξη εκείνου το οποίο φαίνεται σε
αυτούς ότι είναι αγαθόν».
Βασικός πυρήνας για την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών είναι η οικογένεια. Πολλές
οικογένειες αποτελούν την (κώμη) κοινότητα και η ένωση πολλών κοινοτήτων αποτελεί την τέλεια
πόλη.
Σκοπός την πόλης είναι η τελειότητα η οποία επιτυγχάνεται μέσω της αυτάρκειας. Αυτάρκεια είναι
η ικανότητα της πόλης να θρέψει τον εαυτό της χωρίς να εξαρτάται από άλλους.
Ως εκ τούτου, ο τελικός σκοπός κάθε ανθρώπου είναι το μέγιστο αγαθό, η δε αυτάρκεια είναι ο
τελικός σκοπός της Πόλης ενώ το μέγιστο αγαθό είναι το «ευ ζην».
Η Πόλη οφείλει να διαφυλάξει την ζωή των μελών της αλλά και να ανυψώσει την ζωή τους σε
υψηλό πνευματικό επίπεδο.
Ο άνθρωπος είναι από την φύση του πολιτικό όν και σε αντίθεση με τα ζώα έχει αντίληψη του
αγαθού (του καλού) και του κακού, του δικαίου και του αδίκου. Η από κοινού αντίληψη των
εννοιών αυτών από τους ανθρώπους δημιούργησε την οικογένεια και την Πόλη η οποία εξ ανάγκης
πρέπει να προϋπάρχει για να μπορέσει να υπάρχει το ευ ζην.
Ο άνθρωπος όταν πετύχει να γίνει τέλειος είναι καλύτερος από όλα τα άλλα ζώα αλλά όταν
αποξενωθεί από τον νόμο και την δικαιοσύνη είναι χειρότερος από όλα τα ζώα.
Το χειρότερο πράγμα είναι η αδικία. Ο άνθρωπος διαθέτει εκ γενετής ως όπλα τον νου και την
αρετή τα οποία όμως μπορεί να τα χρησιμοποιήσει και αντίθετα από τα υπαγορευόμενα από τον
νου και την αρετή. Για αυτό τον λόγο ο άνθρωπος χωρίς την αρετή γίνεται το μιαρότερο και
αγριότερο όλων των ζώων.
Η δε δικαιοσύνη είναι βασικό στοιχείο της πολιτείας διότι η δίκη είναι η διευθέτηση της πολιτικής
κοινωνίας η δε δικαιοσύνη είναι η διάκριση και ο καθορισμός του δικαίου.
Κατά το Αριστοτέλη δεν κάνουν όλοι για την ηγεσία. Ως παράδειγμα παραθέτει του βάρβαρους οι
οποίοι είναι προορισμένοι να είναι δούλοι. Όταν όμως κάποιος ο οποίος είναι εκ φύσεως δούλος
καταφέρει να αναρριχηθεί στην εξουσία με κάποιο τρόπο, θα γίνει δούλος κάποιου άλλου, αυτού
που τον έβαλε στην εξουσία και τον ελέγχει.
Η καλά δομημένη πολιτεία έχει μηχανισμούς ανάδειξής των σωστών ηγετών του οποίους αν δεν
έχει δεν μπορεί να κυβερνηθεί σωστά.
Το δυστύχημα για μια Πόλη είναι να ξεπέσει στο έλεος των σοφιστών.