Οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1952 και μετά μας τα έχουν κάνει τσουρέκια με το ότι είμαστε χώρα του διεθνούς δικαίου.
Να το εφαρμόσουν το διεθνές δίκαιο άμεσα και προς το συμφέρον της χώρας μας και να αφήσουν τις φιλολογίες
1. Γραμμές βάσης
2. 12 ναυτικα μίλια σε αέρα και θάλασσα
3. Κήρυξη ΑΟΖ με προεδρικό διάταγμα και αποστολή συντεταγμένων στον ΟΗΕ
4. Έναρξη συζητήσεων με Αλβανία, Λιβύη, Αίγυπτο , Κύπρο και Τουρκία για οριοθέτηση.
Αυτά λέει το Διεθνές δίκαιο και το Δίκαιο των θαλασσών.
Τα υπόλοιπα είναι για να μας βάψουν τα μάτια
"Αμέσως μετά τις εκλογές, όπως αναμένετο, άνοιξε ο δρόμος για τις “Πρέσπες του Αιγαίου” οι οποίες εδώ καιρό προετοιμάζονταν. Σε μία εποχή που κυριαρχούσε η μυστική διπλωματία στα ελληνοτουρκικά, η υποψία ότι προετοιμάζονται υποχωρήσεις σε Αιγαίο και Aνατολική Μεσόγειο, επιβεβαιώνεται. Η δεδηλωμένη πρόθεση του πρωθυπουργού να “σαλπίσει” υποχώρηση, αλλάζοντας την επί δεκαετίες επίσημη τουλάχιστον εθνική στρατηγική (υπάρχει μία και μόνη νομική διαφορά, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ) μεταβάλει δομικά την αντιπαράθεση με την Τουρκία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αθήνα υιοθετεί κατ’ ουσίαν τις επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας, η οποία θεωρεί ότι οι δύο χώρες έχουν «σημαντικές διαφορές», με «γεωπολιτική διάσταση» που πρέπει να τεθούν στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου. Μάλιστα, ο Μητσοτάκης έκανε λόγο για «βαριά γεωπολιτικά θέματα»… Να υποθέσουμε ότι θα συζητηθεί η κατοχή της μισής περίπου Κύπρου και το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο; Μάλλον αυτά δεν θα τεθούν από ελληνικής πλευράς γιατί θα χαλάσει το καλό κλίμα που επικαλούμαστε από την περίοδο των σεισμών στην Τουρκία.
Το οξύμωρο και ανεξήγητο είναι ότι αναμέναμε διακαώς αυτό το “καλό κλίμα” για να κάνουμε υποχωρήσεις, οι οποίες μάλιστα προαναγγέλλονται! Το ερώτημα που γεννάται είναι: Όταν υπήρχε ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες δεν μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε με τους Τούρκους κάνοντας υποχωρήσεις; Θεωρούμε αφελώς ότι η Τουρκία θα επιδείξει μετριοπάθεια στα πλαίσια της τεχνητής ηρεμίας, η οποία αποσκοπεί και στη δημιουργία κλίματος ανοχής στην ελληνική κοινωνία για τις επερχόμενες συμφωνίες.
Ποιος δεν επιθυμεί η Ελλάδα και η Τουρκία να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές με βάση το διεθνές δίκαιο, ώστε οι δύο λαοί να ζήσουν ειρηνικά και αρμονικά; Η μεθοδολογία και οι στρατηγικές θα κρίνουν εάν τελικά θα υπάρξει δίκαιη αντιμετώπιση του εθνικού προβλήματος. Η συνέντευξη του πρωθυπουργού, όμως, εισήγαγε καινά δαιμόνια. Ουδέποτε πρωθυπουργός μέχρι σήμερα μίλησε για απομείωση εθνικής κυριαρχίας που μπορεί να είναι αφετηρία διαπραγμάτευσης. Μετά την αφετηρία, στον πυρήνα των διαπραγματεύσεων προφανώς θα υπάρξει το επόμενο κύμα υποχωρήσεων"....
Ο κ.Αυφαντής δεν μιλά με συνθήματα αλλά με επιχειρήματα. Επισημαίνει ότι μιλά για τον σχεδιασμό που υπάρχει και είναι γνωστός στους διπλωματικούς κύκλους. Αν κάτι απρόοπτο προκύψει και χαλάσει τον σχεδιασμό είναι ένα άλλο ζήτημα και μια ελπίδα…Τι μπορεί να είναι αυτό το απρόοπτο; Ο κ.Αυφαντής αναφέρει κάποια απ΄ αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Συζητάμε εφ όλης της ύλης, βρισκόμαστε στο στάδιο της άτυπης αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης», λέει ο κ.Αυφαντής.
«Υπάρχει ο κίνδυνος να θέσουμε στην κρίση κάποιων δικαστών την κυριότητα ελληνικών νησιών όπως οι Οινούσσες και το Αγαθονήσι ή την έκταση των χωρικών μας υδάτων», επισημαίνει ο κ.Αυφαντής και εξηγεί πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο.
«Το Διεθνές Δίκαιο είναι πολύ εύπλαστο και είναι συνυφασμένο με την ισχύ που έχει ο κάθε αναγνώστης του…Ξέρουμε τι θα μας συμβεί, πηγαίνουμε σε προγραμματισμένη εκτέλεση», λέει ο κ.Αυφαντής.
Αναφέρεται στην «απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης που προήλθε από το 40% των εκλογών» ότι δεν ενδιαφέρεται για την Κύπρο και το Κυπριακό. Απόφαση για την οποία έχει ενημερωθεί η Λευκωσία. Θα αντιδράσει η Κύπρος; Είναι μια ελπίδα όπως λέει , γιατί στην Αθήνα δεν πιστεύει ότι «θα υπάρξει κάποια κρίση συνείδησης και να αυτοκτονήσουν ο κ.Γεραπτρίτης και η κα. Παπαδοπούλου το βλέπω δύσκολο», λέει.
Απαντά στην εύλογη απορία της σιωπής που υπάρχει σχεδόν στο σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης."
..."Αν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας συνέφερε την Τουρκία, θα είχε δεχθεί να το προσυπογράψει. Αλλά πεισματικά επιμένει να ΜΗ το υπογράφει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν οι αποφάσεις των δικαστηρίων συνέφεραν την Τουρκία, θα δεχόταν να πάμε να δικάσουμε με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – κι ας μη το έχει υπογράψει η ίδια.
Αλλά ούτε αυτό δέχεται.
Κι εδώ είναι η ουσία σήμερα:
Κάποιοι μας προτείνουν να πάμε σε “διαιτησία” υπογράφοντας συνυποσχετικό, το οποίο ΔΕΝ παραπέμπει αυστηρά στο Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά στο Διεθνές Δίκαιο ΓΕΝΙΚΑ, δηλαδή σε Γενικές Αρχες η σε «προηγούμενες αποφάσεις δικαστηρίων” ΠΡΙΝ γίνει “εθιμικό” το Δίκαιο της Θάλασσας!
Δηλαδή να πάμε να δικάσουμε με βάση την αρχή της “ευθυδικίας” οι οποία είναι πια ξεπερασμένη.
Αλλά αν εμείς ζητήσουμε να κριθεί η διαφορά μας με αυτή την (παρωχημένη) “αρχή”, τότε θα χάσουμε μεγάλο μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που προβλέπει το σημερινό Δίκαιο της Θάλασσας.
Αυτό ουσιαστικά μας λένε.
Κι αυτό υπονομεύει τη θέση της χώρας διεθνώς. Χάνουμε στήριξη!
Αυτό ΔΕΝ είναι… “Πολύτροπη Εξωτερική Πολιτική”
Αυτό είναι άτακτη υποχώρηση!"...
..."Ο Γ. Καραμπελιάς εκτιμά ότι η προσπάθεια δεν πρόκειται να καταλήξει ούτως ή άλλως διότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να φθάσει στη Χάγη, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Ελλάδα με τη συμπεριφορά της “ξεπλένει” την τουρκική συμπεριφορά. Σημειώνει χαρακτηριστικά ότι “οποιαδήποτε μακρόχρονη διαπραγμάτευση σε ανώτατο επίπεδο με την Τουρκία, χωρίς να προηγηθεί σύντομα συμφωνία για την προσφυγή στη Χάγη, αποτελεί για την Τουρκία πολιτικό και διπλωματικό όπλο υψίστης σημασίας, διότι, ενώ αντιμετωπίζει οικονομικά και γεωπολιτικά προβλήματα, ξανακερδίζει πόντους στη Δύση από την οποία βρισκόταν απομονωμένη”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτή την στάση της η Ελλάδα της ανοίγει τον δρόμο για τα F16 και αποδυναμώνει τη θέση του Μενέντεζ και άλλων που έστω για τους δικούς τους λόγους θέτουν στην Τουρκία σκληρούς όρυς και έτσι εξυπηρετούν τα ελληνικά συμφέροντα. Μπορεί η Ελλάδα να πιέζεται από τις ΗΠΑ και από τη Γερμανία για χαμηλούς τόνους με την Τουρκία στο Αιγαίο και πιθανόν η παραχώρηση των F35 να συνδέεται με αυτό ωστόσο όλα έχουν ένα όριο και στους συμμάχους και εταίρους θα πρέπει να τεθούν το Κυπριακό, το Τουρκολιβυκό και όλη η αναθεωρητική και επθετική τουρκική ατζέντα διευκρινίζοντας τους πως δεν μπορούμε να μπαίνουμε σε ένα αέναο παζάρι χωρίς απτά αποτελέσματα που καταλήγει εις βάρος μας."
324
ΑπάντησηΔιαγραφή