..."Ο πυρήνας του σκεπτικού του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι πολύ διαφορετικός από το σκεπτικό του πατέρα του ως προς το Κυπριακό: παραχωρήσεις ή ακόμα καλύτερα εκχωρήσεις κυριαρχίας (τότε της Κυπριακής Δημοκρατίας, τώρα της ελληνικής) ούτως ώστε να κατευνασθεί η Τουρκία και να επιτευχθεί ένα σταθερό, de facto και de jure modus vivendi, μεταξύ των δύο χωρών. Πρόκειται για την ίδια σύλληψη που οδηγεί πάντα από τον κατευνασμό σε μεγαλύτερη τουρκική αδιαλλαξία και τυχοδιωκτισμό (με το πράσινο φως να δίδεται από τις ΗΠΑ) και την κατάληξη να είναι εθνική καταστροφή. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη διορατικότητα για να δει κανείς αυτήν την εξέλιξη να έρχεται: πρέπει απλώς να κατανοήσει την αιτία των τουρκικών διεκδικήσεων. Η Τουρκία δεν έχει αναθεωρητική πολιτική, εξαιτίας κάποιας παρεξήγησης. Έχει αναθεωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας, επειδή θεωρεί ότι είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή. Και η ελληνική πολιτική επιβεβαιώνει στην Τουρκία ότι έχει δίκιο! Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στρώνει το δρόμο της τουρκικής επιθετικότητας και της ελληνικής αδυναμίας. Πρέπει να προσθέσουμε ότι η οικογένεια Μητσοτάκη έχει μια ειδική παράδοση: ως βασικός παράγοντας για την Αποστασία και κατ’ επέκταση για την έλευση της χούντας, που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου, ο πατέρας Μητσοτάκης πρέσβευε πάντα την ανάγκη υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας, αλλά στην πραγματικότητα έναντι των αμερικανικών απαιτήσεων. Την παράδοση αυτή συνέχισε η Ντόρα Μπακογιάννη και τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης"...
"Διαβάζοντας τον κυριακάτικο Τύπο εύκολα καταλαβαίνει ο κάθε πολίτης ότι όσα έρχονται στα εθνικά θέματα είναι καταστροφικά! Το μέγεθος της καταστροφής είναι αδιανόητο, όσο αδιανόητες είναι και οι «ανώνυμες διαρροές» που γίνονται σε μέσα ενημέρωσης, με στόχο να αρχίσει η κυβέρνηση να λέει στον κόσμο όσα του απέκρυψε προεκλογικά! Στο ρεπορτάζ του στο ΒΗΜΑ ο συνάδελφος Άγγελος Κωβαίος μεταφέρει το κλίμα που διαμορφώνεται μέσω αυτών των «ανώνυμων διαρροών». Με δυο λόγια η κυβέρνηση Μητσοτάκη -από εκεί προέρχονται οι διαρροές- πιστεύει ότι: «Σήμερα εμείς θεωρούμε ότι έχουμε υφαλοκρηπίδα από το Καστελλοριζο έως την Κύπρο. Πιστεύει κανείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει διεθνώς αποδεκτό;» Με βάση αστά, αναμένεται ότι η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει να κινηθεί στη λογική ότι «σήμερα δεν έχουμε διεθνώς αναγνωρισμένο τίποτα και ό,τι μας δοθεί θα είναι κέρδος». Αυτά δεν τα είχαν πει μερικές εβδομάδες πριν ,στην προεκλογική εκστρατεία, όταν μοίραζαν…F-35 στις περιοδείες και φώναζαν για το πόσο εξοπλίστηκε η χώρα! Αμέσως μετά το ευρύ 41% , ο κ.Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, σπεύδουν να καταστήσουν -με βάση όσα οι ίδιοι διαρρέουν- την Ελλάδα αιχμάλωτη της Τουρκίας. Προφανώς θα ισχυριστούν πως ούτε με αυτά τα θέματα ασχολείται ο κόσμος"…
Αναδημοσιεύουμε την ανάλυση των Μάικλ Κίμματζ και Χάνα Νότε από την Wall Street Journal, καθώς φωτίζει μια πτυχή της τουρκικής εμπλοκής στη ρωσική εισβολή της Ουκρανίας, που ελάχιστα έχει συζητηθεί στη χώρα μας: η πολιτική του Ερντογάν δεν ταυτίζεται ούτε με τη Ρωσία, ούτε με την Ουκρανία, ενισχύει και τις δυο, και ο σκοπός της είναι να παρατείνει μια σύγκρουση. Κάτι που αναβαθμίζει την ίδια την Τουρκία τόσο εντός, όσο και εκτός ΝΑΤΟ. Την τελευταία στιγμή, η Τουρκία έκανε ένα δώρο στο ΝΑΤΟ, τα μέλη του οποίου συγκεντρώθηκαν αυτή την εβδομάδα στο Βίλνιους για μια πολυαναμενόμενη σύνοδο κορυφής. Απέσυρε τις αντιρρήσεις της για την είσοδο της Σουηδίας στη συμμαχία, επιβεβαιώνοντας τον μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν έχουν δώσει μόνο ένα αξιοσημείωτο ποσό στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η ίδια η συμμαχία μεγάλωσε για να συμπεριλάβει τη Φινλανδία και σύντομα θα συμπεριλάβει τη Σουηδία, δύο εύπορες δημοκρατίες που θα την ενισχύσουν. Η Τουρκία, ένας κρίσιμος προμηθευτής μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, στέλνει πρόσφατα μηνύματα ενθάρρυνσης στην Ουκρανία. Έχοντας μόλις φιλοξενήσει τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Ουκρανία αξίζει να είναι στο ΝΑΤΟ μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Προς ενόχληση της Ρωσίας, η Τουρκία επέτρεψε σε αξιωματικούς της ταξιαρχίας Αζόφ να επιστρέψουν στην Ουκρανία, αφού απελευθερώθηκαν από τη ρωσική αιχμαλωσία σε μια ανταλλαγή αιχμαλώτων. Εν τω μεταξύ, η Baykar, μια τουρκική εταιρεία, έχει αρχίσει να κατασκευάζει ένα εργοστάσιο για την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να ερμηνεύσουμε τις ενέργειες της Τουρκίας ως εμφατική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Οι ΗΠΑ και οι σημαντικότεροι σύμμαχοί τους στην Ουκρανία -η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία και η Πολωνία- πιστεύουν ότι η εισβολή της Ρωσίας ήταν εντελώς άδικη. Ελπίζουν είτε στην πλήρη αποκατάσταση της κυριαρχίας και του εδάφους της Ουκρανίας είτε στο να χάσει η Ρωσία τη θέληση να πολεμήσει λόγω του αυξανόμενου κόστους της εισβολής.
Άκου Γιώργο τα νέα. Μεγάλο κόλπο με τη σύγχρονη Μαρίνα στην Αίγινα που την ανακοίνωσε κι ο υφυπου(ρ)γός επίσημα προχθές στην εκδήλωση της κυρίας Σιλας.μεγαλα παιχνίδια Γιώργο, περίμενε και τον δον Αντώνη προς τα εκεί και σύντομα. Άκου που στα λεω
..."Μεχρι στιγμής αυτή είναι η κατάσταση. Η Τουρκία θέτει απαράδεκτους όρους και εμείς τον πρώτον τον δεχτήκαμε και τον υλοποιήσαμε στις πλάτες των Κούρδων και εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων και ο Έλληνας πρωθυπουργός προαναγγέλλει ότι θα δεχτούμε να υποχωρήσουμε και σε άλλους. Αντί η Ελλάδα να θέτει τους εξής όρους, για να αρχίσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση: 1. Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο 2. Άρση της απειλής πολέμου 3. Ακύρωση του τουρκολυβικού μνημονίου 4. Ακύρωση του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας 5. Απόσυρση από τον ΟΗΕ των τριών επιστολών με τις οποίες η Τουρκία, με πρόσχημα την παρουσία στρατευμάτων, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά 6. Συμμόρφωση του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας με τα προβλεπόμενα από τη Σύμβαση της Βιέννης, για να μην το συμμορφώσουμε εμείς. Μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της, θα έθετε αυτούς τους όρους για να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για το ένα και μοναδικό θέμα που υπάρχει προς διαπραγμάτευση και διευθέτηση, η οριοθέτηση ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας και δεν θα προανήγγειλε και μάλιστα διά στόματος πρωθυπουργού «υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης». Αιδώς."
..."Επέκταση των χωρικών υδάτων Η μεν Τουρκία λειτουργεί με γνώμονα την ισχύ, η δε Ελλάδα με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία επιδιώκει πολιτική, διμερή διαπραγμάτευση, η Ελλάδα προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Η μεθοδολογία των δύο χωρών είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Επί πλέον, η υπόθεση περιπλέκεται περαιτέρω, αν συνυπολογιστεί ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και την τελική επίλυση της μίας και μοναδικής διαφοράς, ως ελάχιστη πράξη εθνικού συμφέροντος, πρέπει να είναι η προκαταβολική εφαρμογή των δικαιωμάτων που δίνει στην Ελλάδα το Διεθνές Δίκαιο, όπως η μονομερής επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. (Άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας), το “κλείσιμο” των κόλπων (Άρθρο 7) και η υιοθέτηση ευθειών γραμμών βάσης (Άρθρο 10). Άλλωστε, για ποιο λόγο η Ελλάδα να ζητήσει από το Δικαστήριο την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, δηλαδή κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε περιοχή που το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο τής προσφέρει απόλυτη κυριαρχία και μάλιστα με μονομερή πράξη; Εκτός εάν σκοπεύει να απεμπολήσει αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα. Από την άλλη πλευρά, απαραίτητες προϋποθέσεις για προσφυγή στην Χάγη είναι, μεταξύ άλλων, η Τουρκία να αποδεχτεί την ισχύ των σχετικών κανόνων του Δικαίου της Θάλασσας, να αποσύρει τις διεκδικήσεις της όσον αφορά στην κυριαρχία ελληνικών νησιών – η οποία είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να τεθεί στην κρίση του Δικαστηρίου – αλλά και να αποδεχτεί το τεράστιο πλήγμα στο δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”, στην έκταση της τουρκικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, που θα επιφέρει η αύξηση των χωρικών μας υδάτων. Υπό αυτές τις συνθήκες, και λαμβάνοντας υπόψιν τις εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις και ατζέντες των δύο χωρών, η ελπίδα προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δηλαδή η υπογραφή συνυποσχετικού με αντικείμενο την μία και μοναδική διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα, μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός (και μάλιστα υπό την επήρεια καύσωνα). Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε προς τι η αναζωπύρωση της σχετικής συζήτησης και μάλιστα με προκαταβολική αναφορά σε «υποχωρήσεις από θέσεις που αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης»; Είναι ένας τρόπος σφυγμομέτρησης ή προετοιμασίας της κοινής γνώμης; Είναι μήνυμα προς τον ξένο παράγοντα, το οποίο αποδεικνύει την διαχρονικά εποικοδομητική και μετριοπαθή στάση ενός αξιόπιστου (και δεδομένου) συμμάχου; Είναι δείγμα μιας ρεαλιστικής προσέγγισης των διεθνών σχέσεων, παράγωγο της βενιζελική σχολή σκέψης;"...
.."Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν εδήλωσε στο Βίλνιους της Λιθουανίας «Είθε, να καταλήξουμε σε συμφωνία και ειρήνη με την Ελλάδα» έχοντας την ευλογία του Αλλάχ και την υποστήριξη των ασπόνδων φίλων μας, που δεν βλέπουν με καλό μάτι την τριπλασίας εκτάσεως ελληνική ΑΟΖ εν συγκρίσει με το έδαφος της, επί τη βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης. Όπως δεν συμπαθούν και τη ποντοπόρο ελληνική ναυτιλία που μεταφέρει τα τρόφιμα, καύσιμα και πολεμικά εφόδια, όπου προκύψει ανάγκη στον πλανήτη (Κορέα, Ιράκ, Ουκρανία, Αμερική). Αμφότεροι όμως, Ερντογάν και Μητσοτάκης δεν αντιπροσωπεύουν παρά το ήμισυ του λαού που διοικούν. Ο μεν πρώτος καλλιεργώντας τα σκοτεινά ένστικτα της αρπαγής και δηώσεως, αναθεωρεί διεθνείς συνθήκες και απειλεί εκβιάζοντας πάντες, ο δε δεύτερος προσλαμβάνει συνεργάτες φίλα προσκειμένους στην Τουρκία που εύχονται “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω” στην καλύτερη περίπτωση, διότι υπάρχουν και χειρότερα"....
..."Οι χειροκροτητές της τόλμης του Κυριάκου Στην Αθήνα, μία ολόκληρη σχολή σκέψης (μπορούμε χωρίς να την αδικούμε να την χαρακτηρίσουμε σχολή κατευνασμού της Τουρκίας) ήδη χειροκροτεί την “τόλμη” του Μητσοτάκη και σχεδόν προαναγγέλλει ότι άνοιξε ο δρόμος για παραπομπή στη Χάγη(!), ενώ κάποιοι πάνε ακόμα παραπέρα. προαναγγέλλουν και την επίλυση των ελληνοτουρκικών! Μεγαλύτερη εθνική επιπολαιότητα δεν υπάρχει. Ας σκεφθούν οι χειροκροτητές του Κυριάκου ότι τον ίδιο δρόμο βάδισαν όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα (ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου με το Νταβός) και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών με πρόθεση να προβούν σε Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Αλέξης Τσίπρας) υποχωρήσεις για να επιτύχουν συμφωνία. Ας αναρωτηθούν, άραγε, γιατί κανείς από αυτούς δεν τα κατάφερε; Η ιστορία των ελληνοτουρκικών διδάσκει ότι οι Τούρκοι προσφέρουν το “τυρί” της παραπομπής στη Χάγη (ως προοπτική) για να ρυμουλκήσουν την Αθήνα στο τραπέζι της διμερούς διαπραγμάτευσης. Αυτό, δηλαδή, που έχει δρομολογηθεί. Και βεβαίως θα υπογράψουν συνυποσχετικό μόνο εάν αυτό είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Τί σημαίνει αυτό; Πρακτικά σημαίνει ότι η Άγκυρα δεν αρκείται κάποια ακριτικά ελληνικά νησιά να μην έχουν πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Ούτε τα ελληνικά χωρικά ύδατα να παραμείνουν στο ανατολικό Αιγαίο στα έξι μίλια. Όπως έχουν αποδείξει οι κατά καιρούς ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις, το εμπόδιο ήταν και παραμένει οι όροι που έθετε και θέτει η Άγκυρα για να υπογράψει συνυποσχετικό. Προσωπικά δεν θα είχα την παραμικρή αντίρρηση να ζητήσουμε από κοινού με την Άγκυρα από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει την ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Σ’ αυτή την περίπτωση, το συνυποσχετικό θα ήταν ένα σχετικά απλό έγγραφο. Στην απίθανη περίπτωση που οι δύο χώρες ζητούσαν από τη Χάγη να οριοθετήσει, το Διεθνές Δικαστήριο θα ζητούσε από τις δύο πλευρές να του καταθέσουν τους χάρτες, αφού η θάλασσα οριοθετείται με βάση την ξηρά. Τί θα συνέβαινε τότε; Η Ελλάδα θα παρουσίαζε τον χάρτη που γνωρίζουμε, αλλά η Τουρκία θα κατέθετε χάρτη, όπου ένα πλήθος νησίδων και βραχονησίδων του ανατολικού Αιγαίου θα εμφανίζονταν σαν τουρκικές (οι περιβόητες “γκρίζες ζώνες”)"....
..."Οι χειραψίες και τα χαμόγελα Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Βίλνιους της Λιθουανίας δεν είναι η αρχή της πορείας για την «ελληνοτουρκική συμφωνία». Ήταν ένας κρίσιμος ενδιάμεσος σταθμός μιας πορείας που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Σε ό,τι αφορά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η αρχή του νήματος ξεκινά από το Βερολίνο, στα μέσα Ιουλίου του 2020. Εκεί έγινε η πρώτη μυστική ελληνοτουρκική συνάντηση υπό γερμανική κηδεμονία. Ο σύμβουλος για θέματα εξωτερικής πολιτικής της Μέρκελ, Γαν Χέκερ, ήταν ο «επόπτης» της συνάντησης του Ιμπραήμ Καλίν, που τότε ήταν εκπρόσωπος του Ερντογάν και σήμερα έχει αναλάβει τα ηνία της ΜΙΤ, της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών. Απέναντι του κάθονταν η τότε διπλωματική σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ελένη Σουρανή. Από εκείνη τη μυστική συνάντηση στο Βερολίνο, οι εξελίξεις «έτρεχαν» με ιλιγγιώδη για τα διπλωματικά δεδομένα, ταχύτητα. Ακολούθησε η «κρίση του Αιγαίου» με το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis να πλέει επί 82 ημέρες σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων. Δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής ότι η ελληνοτουρκική κρίση ξεκίνησε στις 21 Ιουλίου 2020 με τον Χάικο Μάας, Γερμανό ΥΠΕΞ τότε να βρίσκεται στην Αθήνα και να συναντά τον πρωθυπουργό και τον τότε ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια. Με την Τουρκία να πιέζει στρατιωτικά σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά άρον-άρον στην υπογραφή δύο συμφωνιών για τις θαλάσσιες ζώνες. Μία με την Ιταλία και μία με την Αίγυπτο. Οι συμφωνίες προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης ως τεράστιες διπλωματικές επιτυχίες. Ειδικά η δεύτερη με την Αίγυπτο, παρουσιάζεται περίπου ως το απόλυτο «αντίδοτο» στο τουρκολιβυκό μνημόνιο"....
"Η φράση του Ελληνα Πρωθυπουργού στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (11-12/7/23) στο Βίλνιους της Λιθουανίας, “Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε αντιπαλότητα με την Τουρκια“, χαρακτήρισε και το υπόβαθρο της συνάντησής του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογαν, στο περιθώριο της Συνόδου. Προδίδει, βέβαια, την δεδομένη και επί δεκαετίες επιδειχθείσα, επανειλημμένα, ελληνική καλοπιστία στις διμερείς σχέσεις μας με την Τουρκία. Μια καλοπιστία που συνοδεύθηκε από ατελέσφορες συνομιλίες, διερευνητικές επαφές, διαπραγματεύσεις κλπ., που επί 45 τουλάχιστον χρόνια δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, ενώ αντίθετα έδωσαν την πρωτοβουλία των κινήσεων στην Τουρκία, η οποία την εκμεταλλεύθηκε ποικιλότροπα για να προωθεί και να παγιώνει τα “τετελεσμενα“ της και να προσθέτει νέες διαστάσεις στον αναθεωρητισμό της, ο οποίος εξισούται με ένα απροκάλυπτο επεκτατισμό! Συνεπώς, πέρα από την επιθυμία της Ελλάδος, η αντιπαλότητα με την Τουρκία εξαρτάται κυρίως (ορθότερα, αποκλειστικά) από εκείνην, η οποία: Α) Κατέχει παράνομα το 37% της Κύπρου και επιδιώκει την νομιμοποίηση της 49χρονης κατοχής της μέσω της αναγνώρισης του ψευδοκράτους ως ‘’ανεξάρτητου και κυρίαρχου’’ κράτους ισότιμου με την ελεύθερη (στον Νότο) Κυπριακή Δημοκρατία. Β) Αρνείται βασικές διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (όπως του άρθρου 121 της UNCLOS) που εξομοιώνει τα δικαιώματα θαλάσσιων ζωνών των νησιών με αυτά των ηπειρωτικών εδαφών. Το δίκαιο αυτό το αναγνωρίζουν ως υποχρεωτικό, έχοντας επικυρώσει την Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας, περί τα 168 κράτη. Έτσι, η Τουρκία αποφασίζει αυθαίρετα να στερεί από τα ελληνικά νησιά τα πλήρη δικαιώματα τους! Γ) Διεκδικεί πληθώρα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που ανήκουν στην χώρα μας (τα θεωρεί γκρίζες ζώνες), επιζητώντας την αναθεώρηση των σχετικών Διεθνών Συνθηκών (Λωζαννης και Παρισίων) δηλαδή αλλαγή συνόρων, που απαγορεύει ο Χάρτης του ΟΗΕ. Δ) Απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα, αν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της στο Αιγαίο και αλλού, για θαλάσσιες ζώνες και παραβιάζει έτσι κατάφωρα την θεμελιώδη διάταξη του Χάρτη ΟΗΕ (Άρθρο 2, παρ.3 και 4) για μη απειλή ή χρήση βίας για επίλυση διεθνών διάφορων από τα κράτη. Ε) Ταυτόχρονα, ενώ απειλεί ρητά με κατάκτηση των παραπάνω νησιών, κατηγορεί την Ελλάδα για ‘’παράνομη’’ στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατ. Αιγαίου, ώστε να πετύχει τον αφοπλισμό τους, και έτσι αυτά να αποτελέσουν εύκολη λεία για τον τεράστιο αποβατικό στόλο της και την 4η Στρατιά του Αιγαίου (Σμύρνη), με 110. 000 δύναμη, όσο δηλαδή το σύνολο του Ελληνικού Στρατού! Είναι γελοίο να επικαλούνται ο Ερντογαν και οι υπουργοί του ‘’απειλή’’ από την Ελλάδα, λόγω της εγγύτητας των νησιών στην μικρασιατική ακτή, όταν:"....
..."Ο πυρήνας του σκεπτικού του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι πολύ διαφορετικός από το σκεπτικό του πατέρα του ως προς το Κυπριακό: παραχωρήσεις ή ακόμα καλύτερα εκχωρήσεις κυριαρχίας (τότε της Κυπριακής Δημοκρατίας, τώρα της ελληνικής) ούτως ώστε να κατευνασθεί η Τουρκία και να επιτευχθεί ένα σταθερό, de facto και de jure modus vivendi, μεταξύ των δύο χωρών. Πρόκειται για την ίδια σύλληψη που οδηγεί πάντα από τον κατευνασμό σε μεγαλύτερη τουρκική αδιαλλαξία και τυχοδιωκτισμό (με το πράσινο φως να δίδεται από τις ΗΠΑ) και την κατάληξη να είναι εθνική καταστροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν απαιτείται ιδιαίτερη διορατικότητα για να δει κανείς αυτήν την εξέλιξη να έρχεται: πρέπει απλώς να κατανοήσει την αιτία των τουρκικών διεκδικήσεων. Η Τουρκία δεν έχει αναθεωρητική πολιτική, εξαιτίας κάποιας παρεξήγησης. Έχει αναθεωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας, επειδή θεωρεί ότι είναι πολύ ισχυρότερη από αυτή. Και η ελληνική πολιτική επιβεβαιώνει στην Τουρκία ότι έχει δίκιο! Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στρώνει το δρόμο της τουρκικής επιθετικότητας και της ελληνικής αδυναμίας.
Πρέπει να προσθέσουμε ότι η οικογένεια Μητσοτάκη έχει μια ειδική παράδοση: ως βασικός παράγοντας για την Αποστασία και κατ’ επέκταση για την έλευση της χούντας, που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου, ο πατέρας Μητσοτάκης πρέσβευε πάντα την ανάγκη υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας, αλλά στην πραγματικότητα έναντι των αμερικανικών απαιτήσεων. Την παράδοση αυτή συνέχισε η Ντόρα Μπακογιάννη και τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης"...
"Διαβάζοντας τον κυριακάτικο Τύπο εύκολα καταλαβαίνει ο κάθε πολίτης ότι όσα έρχονται στα εθνικά θέματα είναι καταστροφικά! Το μέγεθος της καταστροφής είναι αδιανόητο, όσο αδιανόητες είναι και οι «ανώνυμες διαρροές» που γίνονται σε μέσα ενημέρωσης, με στόχο να αρχίσει η κυβέρνηση να λέει στον κόσμο όσα του απέκρυψε προεκλογικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ρεπορτάζ του στο ΒΗΜΑ ο συνάδελφος Άγγελος Κωβαίος μεταφέρει το κλίμα που διαμορφώνεται μέσω αυτών των «ανώνυμων διαρροών». Με δυο λόγια η κυβέρνηση Μητσοτάκη -από εκεί προέρχονται οι διαρροές- πιστεύει ότι:
«Σήμερα εμείς θεωρούμε ότι έχουμε υφαλοκρηπίδα από το Καστελλοριζο έως την Κύπρο.
Πιστεύει κανείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει διεθνώς αποδεκτό;»
Με βάση αστά, αναμένεται ότι η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει να κινηθεί στη λογική ότι «σήμερα δεν έχουμε διεθνώς αναγνωρισμένο τίποτα και ό,τι μας δοθεί θα είναι κέρδος».
Αυτά δεν τα είχαν πει μερικές εβδομάδες πριν ,στην προεκλογική εκστρατεία, όταν μοίραζαν…F-35 στις περιοδείες και φώναζαν για το πόσο εξοπλίστηκε η χώρα! Αμέσως μετά το ευρύ 41% , ο κ.Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, σπεύδουν να καταστήσουν -με βάση όσα οι ίδιοι διαρρέουν- την Ελλάδα αιχμάλωτη της Τουρκίας. Προφανώς θα ισχυριστούν πως ούτε με αυτά τα θέματα ασχολείται ο κόσμος"…
Αναδημοσιεύουμε την ανάλυση των Μάικλ Κίμματζ και Χάνα Νότε από την Wall Street Journal, καθώς φωτίζει μια πτυχή της τουρκικής εμπλοκής στη ρωσική εισβολή της Ουκρανίας, που ελάχιστα έχει συζητηθεί στη χώρα μας: η πολιτική του Ερντογάν δεν ταυτίζεται ούτε με τη Ρωσία, ούτε με την Ουκρανία, ενισχύει και τις δυο, και ο σκοπός της είναι να παρατείνει μια σύγκρουση. Κάτι που αναβαθμίζει την ίδια την Τουρκία τόσο εντός, όσο και εκτός ΝΑΤΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην τελευταία στιγμή, η Τουρκία έκανε ένα δώρο στο ΝΑΤΟ, τα μέλη του οποίου συγκεντρώθηκαν αυτή την εβδομάδα στο Βίλνιους για μια πολυαναμενόμενη σύνοδο κορυφής. Απέσυρε τις αντιρρήσεις της για την είσοδο της Σουηδίας στη συμμαχία, επιβεβαιώνοντας τον μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν έχουν δώσει μόνο ένα αξιοσημείωτο ποσό στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η ίδια η συμμαχία μεγάλωσε για να συμπεριλάβει τη Φινλανδία και σύντομα θα συμπεριλάβει τη Σουηδία, δύο εύπορες δημοκρατίες που θα την ενισχύσουν.
Η Τουρκία, ένας κρίσιμος προμηθευτής μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, στέλνει πρόσφατα μηνύματα ενθάρρυνσης στην Ουκρανία. Έχοντας μόλις φιλοξενήσει τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι η Ουκρανία αξίζει να είναι στο ΝΑΤΟ μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Προς ενόχληση της Ρωσίας, η Τουρκία επέτρεψε σε αξιωματικούς της ταξιαρχίας Αζόφ να επιστρέψουν στην Ουκρανία, αφού απελευθερώθηκαν από τη ρωσική αιχμαλωσία σε μια ανταλλαγή αιχμαλώτων. Εν τω μεταξύ, η Baykar, μια τουρκική εταιρεία, έχει αρχίσει να κατασκευάζει ένα εργοστάσιο για την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να ερμηνεύσουμε τις ενέργειες της Τουρκίας ως εμφατική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Οι ΗΠΑ και οι σημαντικότεροι σύμμαχοί τους στην Ουκρανία -η Γαλλία, η Βρετανία, η Γερμανία και η Πολωνία- πιστεύουν ότι η εισβολή της Ρωσίας ήταν εντελώς άδικη. Ελπίζουν είτε στην πλήρη αποκατάσταση της κυριαρχίας και του εδάφους της Ουκρανίας είτε στο να χάσει η Ρωσία τη θέληση να πολεμήσει λόγω του αυξανόμενου κόστους της εισβολής.
324
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου Γιώργο τα νέα. Μεγάλο κόλπο με τη σύγχρονη Μαρίνα στην Αίγινα που την ανακοίνωσε κι ο υφυπου(ρ)γός επίσημα προχθές στην εκδήλωση της κυρίας Σιλας.μεγαλα παιχνίδια Γιώργο, περίμενε και τον δον Αντώνη προς τα εκεί και σύντομα. Άκου που στα λεω
ΑπάντησηΔιαγραφή..."Μεχρι στιγμής αυτή είναι η κατάσταση. Η Τουρκία θέτει απαράδεκτους όρους και εμείς τον πρώτον τον δεχτήκαμε και τον υλοποιήσαμε στις πλάτες των Κούρδων και εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων και ο Έλληνας πρωθυπουργός προαναγγέλλει ότι θα δεχτούμε να υποχωρήσουμε και σε άλλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί η Ελλάδα να θέτει τους εξής όρους, για να αρχίσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση:
1. Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο
2. Άρση της απειλής πολέμου
3. Ακύρωση του τουρκολυβικού μνημονίου
4. Ακύρωση του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας
5. Απόσυρση από τον ΟΗΕ των τριών επιστολών με τις οποίες η Τουρκία, με πρόσχημα την παρουσία στρατευμάτων, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιά
6. Συμμόρφωση του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας με τα προβλεπόμενα από τη Σύμβαση της Βιέννης, για να μην το συμμορφώσουμε εμείς.
Μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της, θα έθετε αυτούς τους όρους για να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για το ένα και μοναδικό θέμα που υπάρχει προς διαπραγμάτευση και διευθέτηση, η οριοθέτηση ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας και δεν θα προανήγγειλε και μάλιστα διά στόματος πρωθυπουργού «υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».
Αιδώς."
..."Επέκταση των χωρικών υδάτων
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεν Τουρκία λειτουργεί με γνώμονα την ισχύ, η δε Ελλάδα με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία επιδιώκει πολιτική, διμερή διαπραγμάτευση, η Ελλάδα προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Η μεθοδολογία των δύο χωρών είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Επί πλέον, η υπόθεση περιπλέκεται περαιτέρω, αν συνυπολογιστεί ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και την τελική επίλυση της μίας και μοναδικής διαφοράς, ως ελάχιστη πράξη εθνικού συμφέροντος, πρέπει να είναι η προκαταβολική εφαρμογή των δικαιωμάτων που δίνει στην Ελλάδα το Διεθνές Δίκαιο, όπως η μονομερής επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. (Άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας), το “κλείσιμο” των κόλπων (Άρθρο 7) και η υιοθέτηση ευθειών γραμμών βάσης (Άρθρο 10). Άλλωστε, για ποιο λόγο η Ελλάδα να ζητήσει από το Δικαστήριο την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, δηλαδή κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε περιοχή που το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο τής προσφέρει απόλυτη κυριαρχία και μάλιστα με μονομερή πράξη; Εκτός εάν σκοπεύει να απεμπολήσει αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα.
Από την άλλη πλευρά, απαραίτητες προϋποθέσεις για προσφυγή στην Χάγη είναι, μεταξύ άλλων, η Τουρκία να αποδεχτεί την ισχύ των σχετικών κανόνων του Δικαίου της Θάλασσας, να αποσύρει τις διεκδικήσεις της όσον αφορά στην κυριαρχία ελληνικών νησιών – η οποία είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να τεθεί στην κρίση του Δικαστηρίου – αλλά και να αποδεχτεί το τεράστιο πλήγμα στο δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”, στην έκταση της τουρκικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, που θα επιφέρει η αύξηση των χωρικών μας υδάτων.
Υπό αυτές τις συνθήκες, και λαμβάνοντας υπόψιν τις εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις και ατζέντες των δύο χωρών, η ελπίδα προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δηλαδή η υπογραφή συνυποσχετικού με αντικείμενο την μία και μοναδική διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα, μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός (και μάλιστα υπό την επήρεια καύσωνα). Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε προς τι η αναζωπύρωση της σχετικής συζήτησης και μάλιστα με προκαταβολική αναφορά σε «υποχωρήσεις από θέσεις που αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης»; Είναι ένας τρόπος σφυγμομέτρησης ή προετοιμασίας της κοινής γνώμης; Είναι μήνυμα προς τον ξένο παράγοντα, το οποίο αποδεικνύει την διαχρονικά εποικοδομητική και μετριοπαθή στάση ενός αξιόπιστου (και δεδομένου) συμμάχου; Είναι δείγμα μιας ρεαλιστικής προσέγγισης των διεθνών σχέσεων, παράγωγο της βενιζελική σχολή σκέψης;"...
.."Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν εδήλωσε στο Βίλνιους της Λιθουανίας «Είθε, να καταλήξουμε σε συμφωνία και ειρήνη με την Ελλάδα» έχοντας την ευλογία του Αλλάχ και την υποστήριξη των ασπόνδων φίλων μας, που δεν βλέπουν με καλό μάτι την τριπλασίας εκτάσεως ελληνική ΑΟΖ εν συγκρίσει με το έδαφος της, επί τη βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης. Όπως δεν συμπαθούν και τη ποντοπόρο ελληνική ναυτιλία που μεταφέρει τα τρόφιμα, καύσιμα και πολεμικά εφόδια, όπου προκύψει ανάγκη στον πλανήτη (Κορέα, Ιράκ, Ουκρανία, Αμερική).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμφότεροι όμως, Ερντογάν και Μητσοτάκης δεν αντιπροσωπεύουν παρά το ήμισυ του λαού που διοικούν. Ο μεν πρώτος καλλιεργώντας τα σκοτεινά ένστικτα της αρπαγής και δηώσεως, αναθεωρεί διεθνείς συνθήκες και απειλεί εκβιάζοντας πάντες, ο δε δεύτερος προσλαμβάνει συνεργάτες φίλα προσκειμένους στην Τουρκία που εύχονται “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω” στην καλύτερη περίπτωση, διότι υπάρχουν και χειρότερα"....
..."Οι χειροκροτητές της τόλμης του Κυριάκου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Αθήνα, μία ολόκληρη σχολή σκέψης (μπορούμε χωρίς να την αδικούμε να την χαρακτηρίσουμε σχολή κατευνασμού της Τουρκίας) ήδη χειροκροτεί την “τόλμη” του Μητσοτάκη και σχεδόν προαναγγέλλει ότι άνοιξε ο δρόμος για παραπομπή στη Χάγη(!), ενώ κάποιοι πάνε ακόμα παραπέρα. προαναγγέλλουν και την επίλυση των ελληνοτουρκικών! Μεγαλύτερη εθνική επιπολαιότητα δεν υπάρχει.
Ας σκεφθούν οι χειροκροτητές του Κυριάκου ότι τον ίδιο δρόμο βάδισαν όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα (ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου με το Νταβός) και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών με πρόθεση να προβούν σε Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Αλέξης Τσίπρας) υποχωρήσεις για να επιτύχουν συμφωνία. Ας αναρωτηθούν, άραγε, γιατί κανείς από αυτούς δεν τα κατάφερε;
Η ιστορία των ελληνοτουρκικών διδάσκει ότι οι Τούρκοι προσφέρουν το “τυρί” της παραπομπής στη Χάγη (ως προοπτική) για να ρυμουλκήσουν την Αθήνα στο τραπέζι της διμερούς διαπραγμάτευσης. Αυτό, δηλαδή, που έχει δρομολογηθεί. Και βεβαίως θα υπογράψουν συνυποσχετικό μόνο εάν αυτό είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Τί σημαίνει αυτό; Πρακτικά σημαίνει ότι η Άγκυρα δεν αρκείται κάποια ακριτικά ελληνικά νησιά να μην έχουν πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Ούτε τα ελληνικά χωρικά ύδατα να παραμείνουν στο ανατολικό Αιγαίο στα έξι μίλια. Όπως έχουν αποδείξει οι κατά καιρούς ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις, το εμπόδιο ήταν και παραμένει οι όροι που έθετε και θέτει η Άγκυρα για να υπογράψει συνυποσχετικό.
Προσωπικά δεν θα είχα την παραμικρή αντίρρηση να ζητήσουμε από κοινού με την Άγκυρα από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει την ΑΟΖ Ελλάδας και Τουρκίας με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Σ’ αυτή την περίπτωση, το συνυποσχετικό θα ήταν ένα σχετικά απλό έγγραφο. Στην απίθανη περίπτωση που οι δύο χώρες ζητούσαν από τη Χάγη να οριοθετήσει, το Διεθνές Δικαστήριο θα ζητούσε από τις δύο πλευρές να του καταθέσουν τους χάρτες, αφού η θάλασσα οριοθετείται με βάση την ξηρά. Τί θα συνέβαινε τότε; Η Ελλάδα θα παρουσίαζε τον χάρτη που γνωρίζουμε, αλλά η Τουρκία θα κατέθετε χάρτη, όπου ένα πλήθος νησίδων και βραχονησίδων του ανατολικού Αιγαίου θα εμφανίζονταν σαν τουρκικές (οι περιβόητες “γκρίζες ζώνες”)"....
..."Οι χειραψίες και τα χαμόγελα Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Βίλνιους της Λιθουανίας δεν είναι η αρχή της πορείας για την «ελληνοτουρκική συμφωνία». Ήταν ένας κρίσιμος ενδιάμεσος σταθμός μιας πορείας που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό. Σε ό,τι αφορά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η αρχή του νήματος ξεκινά από το Βερολίνο, στα μέσα Ιουλίου του 2020. Εκεί έγινε η πρώτη μυστική ελληνοτουρκική συνάντηση υπό γερμανική κηδεμονία. Ο σύμβουλος για θέματα εξωτερικής πολιτικής της Μέρκελ, Γαν Χέκερ, ήταν ο «επόπτης» της συνάντησης του Ιμπραήμ Καλίν, που τότε ήταν εκπρόσωπος του Ερντογάν και σήμερα έχει αναλάβει τα ηνία της ΜΙΤ, της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών. Απέναντι του κάθονταν η τότε διπλωματική σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ελένη Σουρανή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό εκείνη τη μυστική συνάντηση στο Βερολίνο, οι εξελίξεις «έτρεχαν» με ιλιγγιώδη για τα διπλωματικά δεδομένα, ταχύτητα. Ακολούθησε η «κρίση του Αιγαίου» με το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis να πλέει επί 82 ημέρες σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων. Δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής ότι η ελληνοτουρκική κρίση ξεκίνησε στις 21 Ιουλίου 2020 με τον Χάικο Μάας, Γερμανό ΥΠΕΞ τότε να βρίσκεται στην Αθήνα και να συναντά τον πρωθυπουργό και τον τότε ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια.
Με την Τουρκία να πιέζει στρατιωτικά σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, η ελληνική κυβέρνηση προχωρά άρον-άρον στην υπογραφή δύο συμφωνιών για τις θαλάσσιες ζώνες. Μία με την Ιταλία και μία με την Αίγυπτο. Οι συμφωνίες προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης ως τεράστιες διπλωματικές επιτυχίες. Ειδικά η δεύτερη με την Αίγυπτο, παρουσιάζεται περίπου ως το απόλυτο «αντίδοτο» στο τουρκολιβυκό μνημόνιο"....
"Η φράση του Ελληνα Πρωθυπουργού στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (11-12/7/23) στο Βίλνιους της Λιθουανίας, “Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε αντιπαλότητα με την Τουρκια“, χαρακτήρισε και το υπόβαθρο της συνάντησής του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογαν, στο περιθώριο της Συνόδου. Προδίδει, βέβαια, την δεδομένη και επί δεκαετίες επιδειχθείσα, επανειλημμένα, ελληνική καλοπιστία στις διμερείς σχέσεις μας με την Τουρκία. Μια καλοπιστία που συνοδεύθηκε από ατελέσφορες συνομιλίες, διερευνητικές επαφές, διαπραγματεύσεις κλπ., που επί 45 τουλάχιστον χρόνια δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, ενώ αντίθετα έδωσαν την πρωτοβουλία των κινήσεων στην Τουρκία, η οποία την εκμεταλλεύθηκε ποικιλότροπα για να προωθεί και να παγιώνει τα “τετελεσμενα“ της και να προσθέτει νέες διαστάσεις στον αναθεωρητισμό της, ο οποίος εξισούται με ένα απροκάλυπτο επεκτατισμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς, πέρα από την επιθυμία της Ελλάδος, η αντιπαλότητα με την Τουρκία εξαρτάται κυρίως (ορθότερα, αποκλειστικά) από εκείνην, η οποία:
Α) Κατέχει παράνομα το 37% της Κύπρου και επιδιώκει την νομιμοποίηση της 49χρονης κατοχής της μέσω της αναγνώρισης του ψευδοκράτους ως ‘’ανεξάρτητου και κυρίαρχου’’ κράτους ισότιμου με την ελεύθερη (στον Νότο) Κυπριακή Δημοκρατία.
Β) Αρνείται βασικές διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (όπως του άρθρου 121 της UNCLOS) που εξομοιώνει τα δικαιώματα θαλάσσιων ζωνών των νησιών με αυτά των ηπειρωτικών εδαφών. Το δίκαιο αυτό το αναγνωρίζουν ως υποχρεωτικό, έχοντας επικυρώσει την Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας, περί τα 168 κράτη. Έτσι, η Τουρκία αποφασίζει αυθαίρετα να στερεί από τα ελληνικά νησιά τα πλήρη δικαιώματα τους!
Γ) Διεκδικεί πληθώρα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που ανήκουν στην χώρα μας (τα θεωρεί γκρίζες ζώνες), επιζητώντας την αναθεώρηση των σχετικών Διεθνών Συνθηκών (Λωζαννης και Παρισίων) δηλαδή αλλαγή συνόρων, που απαγορεύει ο Χάρτης του ΟΗΕ.
Δ) Απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα, αν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της στο Αιγαίο και αλλού, για θαλάσσιες ζώνες και παραβιάζει έτσι κατάφωρα την θεμελιώδη διάταξη του Χάρτη ΟΗΕ (Άρθρο 2, παρ.3 και 4) για μη απειλή ή χρήση βίας για επίλυση διεθνών διάφορων από τα κράτη.
Ε) Ταυτόχρονα, ενώ απειλεί ρητά με κατάκτηση των παραπάνω νησιών, κατηγορεί την Ελλάδα για ‘’παράνομη’’ στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατ. Αιγαίου, ώστε να πετύχει τον αφοπλισμό τους, και έτσι αυτά να αποτελέσουν εύκολη λεία για τον τεράστιο αποβατικό στόλο της και την 4η Στρατιά του Αιγαίου (Σμύρνη), με 110. 000 δύναμη, όσο δηλαδή το σύνολο του Ελληνικού Στρατού! Είναι γελοίο να επικαλούνται ο Ερντογαν και οι υπουργοί του ‘’απειλή’’ από την Ελλάδα, λόγω της εγγύτητας των νησιών στην μικρασιατική ακτή, όταν:"....