Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ ΔΕΝ ΚΉΡΥΞΕ ΠΟΛΕΜΟ ΣΗΜΕΡΑ. ΙΣΩΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

 

Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ κατέστησε σαφές ότι ένας μεγαλύτερος πόλεμος είναι αναπόφευκτος, αλλά δεν ήθελε να είναι αυτός που θα τον ανακοινώσει

Οι προσδοκίες για την ομιλία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα την Παρασκευή ήταν πολύ υψηλές. ακόμη και ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο παραδέχτηκε ότι κι αυτοί περίμεναν την ομιλία. Στον αραβικό κόσμο υπήρχε η προσμονή ή μια γενική επιθυμία ότι ο Νασράλα θα κήρυξε επίσημη είσοδο στον μεγαλύτερο πόλεμο, πυροδοτώντας έτσι μια περιφερειακή σύγκρουση που θα άλλαζε τη μορφή της Μέσης Ανατολής.

Η Χεζμπολάχ, ασύνετα, αύξησε τις προσδοκίες δημοσιεύοντας βίντεο teasers που δείχνουν τον Νασράλα να περπατά ή να κάθεται. Οι Ισραηλινοί και μεγάλο μέρος του κόσμου κρατούσαν την ανάσα τους. Οι Λιβανέζοι ήταν νευρικοί, αλλά ήλπιζαν ότι ο Νασράλα θα λάμβανε υπόψη τα δεινά τους.

Αλλά ο Nasrallah δεν λειτουργεί στο κενό. Υπάρχει ένα πολύ περίπλοκο πλαίσιο στο οποίο το κάνει. Στον αραβικό κόσμο, η συμμαχία Δυτικού Κόλπου έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια για να δαιμονοποιήσει τον Νασράλα και να υπονομεύσει τη θέση του στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. και η θέση του έφτασε σε νέα ύψη στον απόηχο του πολέμου με το Ισραήλ το 2006.

Η ανάμειξη της Χεζμπολάχ στη Συρία και η κυκλοφορία συνθημάτων που είχαν σεχταριστικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, βοήθησαν την εκστρατεία των καθεστώτων του Κόλπου εναντίον του Νασράλα και του κόμματος, παρουσιάζοντάς τους ως αμιγώς σιίτες και απλώς μαριονέτες του Ιράν. Η αποστολή του Κόλπου ήταν να ωθήσει το κόμμα σε μια σεχταριστική γωνιά και το κόμμα - μέσω της πολιτικής του συμπεριφοράς στον Λίβανο - βοήθησε ακούσια αυτή την αποστολή.

Από την οικονομική κατάρρευση του Λιβάνου το 2019, η Χεζμπολάχ έχει επιδιώξει πολιτικές επιλογές με επίκεντρο τη σταθεροποίηση των σιιτικών πολιτικών τάξεων. Αυτό είναι κατανοητό μόνο από την προοπτική του κόμματος που προστατεύεται από μια συνωμοσία Κόλπου-Ισραήλ για την υποκίνηση ενός σιιτικού, ενδοαιρετικού, εμφυλίου πολέμου.

Επομένως, δεν είναι εύκολο να αξιολογήσουμε την ομιλία αγνοώντας το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο έλαβε χώρα. Ο Νασράλα απευθυνόταν σε πολλά ακροατήρια: στους στρατιώτες του κόμματος, στη σκηνή του Λιβάνου, στην αραβική σκηνή και στους εχθρούς του στη Δύση και στο Ισραήλ.

Τα video teaser πριν από την ομιλία θα είχαν λειτουργήσει εάν υπήρχε μια δραματική ανακοίνωση με τη μορφή μεγάλης κλιμάκωσης ή κήρυξης πολέμου. Όταν αυτό δεν υλοποιήθηκε, έκανε αυτά τα πειράγματα να αισθάνονται κούφια, παρόλο που πέτυχαν σε μια μορφή ψυχολογικού πολέμου ενάντια στον ισραηλινό εχθρό (μια ισραηλινή εφημερίδα σχολίασε ότι ο Nasrallah κατάφερε να σκίσει τα νεύρα των Ισραηλινών).

Η Χεζμπολάχ είναι το πρώτο αραβικό πολιτικό κόμμα, ή ακόμη και κράτος, αν τα προσθέσουμε στο μείγμα, που αφιερώνει ενέργεια και πόρους για να εμπλακεί σε ψυχολογικό πόλεμο εναντίον των Ισραηλινών. Η PLO δεν το είχε ιδέα και οι ομιλίες των ηγετών της (και των Αράβων ηγετών) ήταν βομβιστικές και συναισθηματικές και δεν βασίζονταν σε μια βάση στρατιωτικής ισχύος και ετοιμότητας. Ο Nasrallah είναι ειδικός στο Ισραήλ. ξοδεύει ώρες διαβάζοντας για το Ισραήλ και την πολιτική και τον στρατό του.

Δεμένα Χέρια

Ο Νασράλα πρέπει να ένιωσε τεράστια πίεση πριν από την ομιλία. Για έναν ηγέτη που με μοναδικό τρόπο (στην ιστορία των Αράβων ηγετών και του Ισραήλ) λαμβάνει αποφάσεις με βάση μια ανάλυση κόστους-οφέλους, τα χέρια του Νασράλα ήταν λίγο δεμένα στον Λίβανο. Η μισή χώρα (τουλάχιστον) είναι υπό την επιρροή καθεστώτων του Κόλπου και έχει συγγενείς στον Κόλπο και φοβάται την απέλασή τους (τα καθεστώτα του Κόλπου υπενθυμίζουν στον Λίβανο τακτικά ότι εάν ο Λίβανος έπαιρνε θέση ενάντια στα καθεστώτα του Κόλπου, αυτοί οι Λιβανέζοι μετανάστες θα απελαύνονταν μαζικά).

Επιπλέον, υπάρχει ένας τεράστιος μηχανισμός μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ με έδρα στο Ντουμπάι που συντονίζεται με το Ισραήλ και τις χώρες του Κόλπου στον πόλεμο κατά των εχθρών του Ισραήλ, ειδικά εκείνων που εμπλέκονται στην αντίσταση ενάντια στο Τελ Αβίβ.

Εβδομάδες πριν από την ομιλία του Νασράλα, δημοσιογράφοι από τη μισθοδοσία των καθεστώτων του Κόλπου και δημοσιογράφοι που εργάζονται για μέσα ενημέρωσης που χρηματοδοτούνται από τις κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ και ο Τζορτζ Σόρος συγκεντρώθηκαν και προώθησαν μια αναφορά που απορρίπτει τον πόλεμο μεταξύ Λιβάνου και Ισραήλ, επιμένοντας ότι ο Λίβανος είναι πολύ κουρασμένος για να συμμετάσχει σε έναν πόλεμο εναντίον του Ισραήλ. Τα χρήματα διατέθηκαν μυστηριωδώς σε αυτούς τους ανθρώπους για να αγοράσουν διαφημιστικές πινακίδες στέλνοντας το ίδιο μήνυμα: ότι η Χεζμπολάχ έπρεπε να κρατήσει τον Λίβανο έξω από τον πόλεμο.

Το κίνημα δεν εξαπλώθηκε πολύ, αλλά καταγράφηκε σε ανθρώπους που ανησυχούν για τις συνθήκες διαβίωσής τους, στον απόηχο της οικονομικής κατάρρευσης και της εξάλειψης των αποταμιεύσεων ζωής των ανθρώπων. Δεν βοήθησε το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί ηγέτες κάνουν εβδομαδιαίες απειλές ότι θα επέστρεφαν τον Λίβανο στην προβιομηχανική εποχή ή ότι θα απειλούσαν να εξαλείψουν εντελώς τον Λίβανο.

Αυτές οι δηλώσεις γενοκτονίας δεν καλύπτονται από τον δυτικό Τύπο, αλλά ανησυχούν τον πληθυσμό του Λιβάνου. Οι Λιβανέζοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι στον πόλεμο το Ισραήλ στοχεύει πρωτίστως τους αμάχους.

Οι περισσότερες απώλειες στο Ισραήλ στον πόλεμο του Ιουλίου του 2006 ήταν μαχητές, ενώ οι περισσότερες απώλειες στον Λίβανο ήταν, συνήθως, άμαχοι. Οι υποδομές του Λιβάνου είναι σε κακή κατάσταση και το Ισραήλ στο παρελθόν στόχευε με συνέπεια λιβανέζικα νοσοκομεία, σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αεροδρόμια, σχολεία και καταυλισμούς προσφύγων.

Αυτό πρέπει να βαραίνει πολύ στο μυαλό του Νασράλα όταν κάνει την ανάλυση κόστους-οφέλους.

Υπάρχουν όμως και οι κομματικοί οπαδοί που έχουν εγερθεί με το σύνθημα, όχι προσδοκία, της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης. Πιστεύουν ειλικρινά ότι το Ισραήλ θα έφτανε στο τέλος του στον επόμενο πόλεμο. Αυτοί οι υποστηρικτές του κόμματος έπρεπε να ακούσουν από τον αρχηγό τους για να κατανοήσουν τις περιφερειακές προεκτάσεις του πολέμου.

Και ο Nasrallah, πρέπει να επισημανθεί, είναι τώρα πιθανώς η πιο ανώτερη προσωπικότητα στον «άξονα της αντίστασης» στη Μέση Ανατολή. Ακόμη και ο Κασίμ Σουλεϊμανί (δολοφονήθηκε από τις ΗΠΑ) ήταν χαμηλότερος σε βαθμό από τον Νασράλα (τα πλάνα από συναντήσεις μεταξύ των δύο ανδρών επιβεβαιώνουν ότι ο Νασράλα ήταν το ανώτερο άτομο στη σχέση). Φωτογραφίες οικογενειακού πένθους στο σπίτι του Σουλεϊμανί δείχνουν μια φωτογραφία του Νασράλα στο σπίτι).

Ακόμη και ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ, ο οποίος είναι η υψηλότερη θρησκευτική προσωπικότητα στην ιεραρχία του άξονα, υποχωρεί στον Νασράλα σε στρατηγικά ζητήματα (Ιρανοί αξιωματούχοι ενημερώνουν τακτικά τον Νασράλα για τις πυρηνικές διαπραγματεύσεις με τη Δύση).

Τρία μηνύματα

Όταν πρόκειται για πόλεμο με το Ισραήλ, ο Νασράλα είναι ο απόλυτος φορέας λήψης αποφάσεων.

Έτσι ήξερε ότι οι προσδοκίες ήταν υψηλές και ότι αυτή ήταν μια ιστορική στιγμή με τον αραβικό λαό ενωμένο για την υποστήριξη της Παλαιστίνης. Δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα του ή να ενεργήσει αδιάφορα. Όχι μόνο άνοιξε (από την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ) το μέτωπο στο Νότο όπου το κόμμα του έχασε 55 μέλη μέχρι στιγμής σε συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό κατοχής, αλλά επέτρεψε επίσης σε παλαιστινιακές φατρίες (συγκεκριμένα τη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ) να χρησιμοποιήσουν Λιβανικά εδάφη να εκτοξεύσουν πυραύλους μικρού βεληνεκούς σε στόχους του Ισραήλ.

Ολόκληρη η πολιτική τάξη στο Λίβανο (με τη μορφή της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού) έχει πει ότι ο Λίβανος δεν θέλει πόλεμο με το Ισραήλ.

Έτσι ο Νασράλα δεν κήρυξε πόλεμο, αλλά έστειλε αυτά τα σημαντικά μηνύματα:

α) Κατέστησε σαφές ότι ο σχεδιασμός και ο χρόνος της επιχείρησης της Χαμάς ήταν εξ ολοκλήρου η Χαμάς και μόνο η Χαμάς. Είπε ότι ούτε οι σύμμαχοι της Χαμάς στη Γάζα (προφανώς αναφορά στην Ισλαμική Τζιχάντ) δεν γνώριζαν την επιχείρηση επειδή η Χαμάς διατήρησε απόλυτη μυστικότητα. Το Ιράν δεν συμμετείχε και αυτό ήταν σημαντικό να τονιστεί γιατί στα δυτικά μέσα ενημέρωσης όλοι οι Ιρανοί σύμμαχοι παρουσιάζονται ως απλές μαριονέτες του Ιράν. Η εικόνα είναι πιο περίπλοκη. Το 2011, η Χαμάς υποστήριξε τη συριακή εξέγερση ενάντια στο συριακό καθεστώς, αν και το καθεστώς παρείχε στη Χαμάς καταφύγιο και στρατιωτική υποστήριξη. Αυτή η στάση δηλητηρίασε τη σχέση μεταξύ της Χαμάς και του Ιράν, ακόμη και μεταξύ της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Αργότερα η Χαμάς συμφιλιώθηκε με τη Χεζμπολάχ, αλλά η ηγεσία της Χεζμπουλάλ εξακολουθεί να αρνείται να συναντηθεί με τον Χαλίντ Μισάλ, τον ηγέτη πίσω από την απόφαση της Χαμάς να υποστηρίξει την ένοπλη εξέγερση της Συρίας (πήρε αυτή την απόφαση σύμφωνα με τη στάση του Κατάρ και της Τουρκίας, με τις οποίες είναι πολύ κοντά ). Επιπλέον, ακόμη και οι ΗΠΑ κατέληξαν τελικά στο συμπέρασμα (σύμφωνα με το CNN) ότι η Χεζμπολάχ δεν ακολουθεί απλώς τις ιρανικές εντολές στη λήψη των αποφάσεών της.

β) Νασράλα ήθελε να καταστήσει σαφές ότι το μέτωπο από τον Λίβανο στη Συρία έως τη Γάζα είναι ένα και ότι όλα τα μέλη των στρατοπέδων αντίστασης θα πολεμήσουν μαζί. Έκανε αναφορά στους Ιρακινούς συμμάχους της Χεζμπολάχ.

γ) Νασράλα προετοίμαζε τους Λιβανέζους για τις επόμενες φάσεις του πολέμου. Κατέστησε σαφές ότι ένας μεγαλύτερος πόλεμος είναι αναπόφευκτος, αλλά δεν ήθελε να είναι αυτός που θα τον ανακοινώσει, ανοίγοντας έτσι την πόρτα στα μέσα ενημέρωσης που πληρώνονται από τον Κόλπο να τον κατηγορήσουν για αυτή την απόφαση. Μίλησε για φάσεις αυτού του πολέμου και υπενθύμισε στο κοινό τις απώλειες του Ισραήλ και τις επιτυχίες της Χεζμπολάχ στις συγκρούσεις στο Νότιο Λίβανο.

Ο Νασράλα έστειλε ένα μήνυμα στις ΗΠΑ: Η ομάδα του δεν θα τρομοκρατηθεί από την παρουσία του στόλου στη Μεσόγειο και υπενθύμισε στις ΗΠΑ ότι ορισμένοι από αυτούς που πολέμησαν εναντίον των ΗΠΑ στον Λίβανο το 1982-84 είναι ακόμα ζωντανοί και άλλοι εκπαιδεύτηκαν. Κατέστησε σαφές ότι η Χεζμπολάχ θα αντιδρούσε εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων εάν οι ΗΠΑ χτυπήσουν τον Λίβανο.

Δεν ήταν η καλύτερη ομιλία του Νασράλα και δεν ανταποκρίθηκε στις πολύ υψηλές προσδοκίες πολλών. Αλλά πέτυχε αυτό που ήθελε από την περίσταση: να ειδοποιήσει τον εχθρό ότι η Χεζμπολάχ δεν θα απέκλειε μια μεγάλη αντιπαράθεση με το Ισραήλ και ότι τέτοια ενδεχόμενα σχετίζονται με τις εξελίξεις στο έδαφος στη Γάζα.

Ο As`ad AbuKhalil είναι Λιβανοαμερικανός καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Stanislaus. Είναι συγγραφέας των Historical Dictionary of Lebanon (1998), Bin Laden, Islam and America’s New War on Terrorism (2002), The Battle for Saudi Arabia (2004) και διηύθυνε το δημοφιλές blog The Angry Arab. Αναρτά tweet ως @asadabukhalil

πηγή