Όταν ο Άγιος Νεκτάριος συνάντησε έναν δαιμονισμένο νέο κατά την άφιξή του στην Αίγινα
Ο Άγιος Νεκτάριος πήγε στην Αίγινα στα τέλη του καλοκαιριού του 1904. Σκοπός του ήταν να ιδρύσει το μοναστήρι που σήμερα φέρει το όνομά του.
Καθώς πλησίαζε το καράβι που τον έφερνε στο νησί, ένας νεαρός δαιμονισμένος, ο Σπύρος, έπεσε μπροστά στο κατώφλι του φαρμακείου της Αίγινας και άρχισε να φωνάζει:
«Έρχεται, έρχεται ο επίσκοπος!Τρέξε να τον υποδεχθείτε!
Ο άγιος έρχεται να σώσει το νησί!».
Προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο Σπύρος συνέχισε να φωνάζει. Ένα πλήθος αγνώστων μαζεύτηκε και συνέχιζε να αυξάνεται. Κοίταξαν με θλίψη το ατημέλητο παλικάρι και θαύμασαν με αυτό που είπε.
Κάποιοι έτρεξαν στον παπα-Μιχάλη, τον εφημέριο.
«Παπά Μιχάλη, ο Σπύρος προμηνύει επίσκοπο, έρχεται επίσκοπος, φωνάζει, ποιος θα σώσει το νησί».
Ο παπα-Μιχάλης έσπευσε να δει τι συμβαίνει. Μπήκε στον κύκλο όσων μαζεύτηκαν και πλησίασε τον Σπύρο που φώναζε ακόμα:
"Έρχεται ο επίσκοπος από την Ριζάριο! Ο Θεός λυπήθηκε αυτόν τον τόπο! Έρχεται ο άγιος της Πενταπόλεως!"
Ο ιερέας παρακολουθούσε για αρκετή ώρα τον μπερδεμένο νεαρό, που έβγαζε αφρούς από το στόμα όταν προσπαθούσε να φωνάξει. Μετά έφυγε προβληματισμένος στις σκέψεις του και κατευθύνθηκε προς την αποβάθρα του λιμανιού. Τότε το πλοίο ερχόταν από τον Πειραιά. Ανάμεσα στους επιβάτες ο παπα-Μιχάλης ξεχώρισε τον επίσκοπο.
Έσκυψε ευλαβικά και του φίλησε το χέρι.
"Σεβασμιότατε, καλώς ήρθατε στην Αίγινα. Πρώτη φορά έρχεστε εδώ;"
«Πρώτη», απάντησε χαμογελώντας.
"Ορίστε, ας πάμε σπίτι... Μόνο ..."
"Θέλετε κάτι?"
«Ναι, λίγο πιο πέρα, ένα γεγονός μας συγκλόνισε».
"Τι συνέβη?"
"Υπάρχει ένας φτωχός νέος, σέρνεται στην αγορά, κλείνει τα μάτια του και προφητεύει το μέλλον. Είναι τώρα ατημέλητος και φωνάζει ότι θα έρθεις να σώσεις τον τόπο. Σε αποκαλεί ακόμα και άνθρωπο του Θεού, άγιο!"
«Πού ακριβώς είναι αυτός ο νεαρός;»
«Έτσι, Σεβασμιότατε».
Πήγαν και έφτασαν στο κατώφλι του φαρμακείου. Ο Σπύρος φώναζε ακόμα:
"Έρχεται ο επίσκοπος! Έρχεται να σώσει αυτό το μέρος! Θα φτιάξει εκκλησία! Θα φτιάξει το μεγαλύτερο Μοναστήρι!"
Ο Άγιος κοντοστάθηκε από εκεί που ήταν ο νέος. Σήκωσε το πρόσωπό του στον ουρανό και προσευχήθηκε. Έπειτα σήκωσε το ραβδί του, το μόνο σημάδι της αρχιεροσύνης του, και κλείνοντας το στόμα του παλικαριού είπε:
«Πνεύμα του πύθωνα, του πονηρού και ακάθαρτου, σε προτρέπω στο όνομα του Χριστού του Εσταυρωμένου, να βγεις από αυτόν τον νέο».
Αμέσως τότε ο Σπύρος βόγκηξε και σηκώθηκε! Άνοιξε τα μάτια του. Τότε έσκυψε και γεμάτος ευγνωμοσύνη φίλησε το χέρι του Αγίου, που τον θεράπευσε.
Με πόση λαμπρότητα έγινε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου,με φρεσκοφυτεμενα και ανθισμένα πάνω από 50 λουλούδια στις νησίδες της παραλίας και με πόση προχειρότητα με φτωχά ξερά και μαραμένα( τα φρεσκοφυτεμενα) λουλούδια υποδεχτηκαμε τη εικόνα και την καρα του Αγίου μας.Εκτος από σπαταλη, περισσότερο, είναι ασέβεια προς τον Άγιο και τους προσκυνητές που ήρθαν από όλα τα μέρη του κόσμου να τον τιμήσουν. Ευτυχώς τουλάχιστον τα σπίτια σε όλη τη διαδρομή ήταν ανθοστολισμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είδε ο Άγιος και έβρεξε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γράφει ο 5:39 είναι η αρχή μιας 5ετιας αλαζονείας των κυφηνων.θα δείτε όσα δεν έχετε ματαδει .καληνύχτα Αίγινα
ΑπάντησηΔιαγραφή