Η ΥΒΡΙΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ

 

Οι ευρωεκλογές συνήθως αφορούν την ανάδειξη μιας εκπροσώπησης της χώρας στην Ευρωβουλή κι όχι την εσωτερική πολιτική κατάσταση. Άπαξ όμως ανεδείχθησαν σε δοκιμασία των πεπραγμένων της δευτέρας κυβερνήσεως του Κυριάκου Μητσοτάκη – μάλιστα απ’ τον ίδιο, χωρίς κανένας να του το ζητήσει – το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας αποκτά υπαρξιακή σημασία για την ηγεσία της “πρωθυπουργικής δημοκρατίας” μας ως την κατάντησε η Μεταπολίτευση του 1974.

Εντεύθεν του εκλογικού αποτελέσματος, με συμμετοχή του εκλογικού σώματος μόλις στο 40% προκαλεί πρόβλημα νομιμότητος για τους 21 ευρωβουλευτές που εξελέγησαν και η απώλεια 200.000 ψήφων από την ηγεσία της ΝΔ, ένα μόλις έτος μετά την επανεκλογή της με 41% των ψήφων το 2023 θέτει ζήτημα επαρκείας του πρωθυπουργού ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Ελληνισμού σε μία κρίσιμη περίοδο όπως αυτή που διανύουμε.

Καθ’ ομολογίαν όλων των οπαδών του Κυριάκου Μητσοτάκη, η δευτέρα θητεία υπήρξε τουλάχιστον ατυχής καθώς κατέστη αδύνατο ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ακρίβειας, της ανεργίας και της πραγματικής αναπτύξεως, ενώ συγχρόνως προκάλεσε διχογνωμία στο εσωτερικό με τον γάμο των ομοφυλοφίλων και την συγκάλυψη των ευθυνών για το έγκλημα των Τεμπών. Δεν τα πήγε καλύτερα στις σχέσεις της Ελλάδος με την Αλβανία και τα Σκόπια, ενώ η Άγκυρα συνέχισε να αμφισβητεί τα διεθνώς αναγνωρισμένα όρια της Ελλάδος χωρίς αντίδραση. Εδέχθη τέλος την επικυριαρχία της Αμερικής χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα και απομακρύνθηκε από την Κύπρο μακρύτερα κι απ’ τον “εθνάρχη”.

Ζήτημα εκλογής νέου προέδρου της ΝΔ

Ανακύπτει όθεν ζήτημα ηγεσίας για την πλειοψηφία της ΝΔ στο Κοινοβούλιο και καλείται η Κοινοβουλευτική Ομάς (ΚΟ) να εκλέξει νέον πρόεδρο και – κατά το Σύνταγμα – πρωθυπουργό που να οδηγήσει την χώρα μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα σε βουλευτικές εκλογές από τις οποίες να αναδειχθεί μία κυβέρνηση με τουλάχιστον συμμετοχή του 51% του εκλογικού σώματος.

Ευτυχώς στις τάξεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας υπάρχουν αρκετά ικανά πρόσωπα που να μπορούν να παίξουν τον μεταβατικό αυτό ρόλον μέχρις ότου η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εκλέξει την νέα διακυβέρνηση του. Ο μεταβατικός πρωθυπουργός οφείλει να εγκύψει στα σοβαρά τρέχοντα προβλήματα της χώρας. Να μειώσει τον ΦΠΑ στα μέσα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για να ανακουφίσει κάπως το καλπάζων κόστος της ζωής που πλήττει ήδη όχι μόνο τα λαϊκά στρώματα αλλά και τον Τουρισμό με διάψευση της εφετινής αύξησης του.

Ταυτοχρόνως να ελέγξει τα ξένα κι εγχώρια καρτέλ που νέμονται της εσωτερική κατανάλωση και να ενισχύσει την εγχώριο παραγωγή τροφίμων με κίνητρα στον παραγωγό. Να αποδώσει στους συνταξιούχους τον 13ο κι 14ο μισθό τον οποίον πλήρωναν εν ενεργεία. Να χαμηλώσει το διάχυτο φορολογικό βάρος (πχ. ΔΕΗ) και ελαφρώσει την γραφειοκρατία στην οποία προστέθηκε τελευταίως κι η… ψηφιακή.

Στον εξωτερικό τομέα ν’ αποκαταστήσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού απειλώντας με βέτο την Αλβανία και Σκόπια εάν δεν σεβαστούν τις υποχρεώσεις του απέναντι στην χώρα μας, να «τρίξει τα δόντια» στον νεοχαλίφη της Αγκύρας με αντίμετρα όπως το κλείσιμο του τουρκικού προξενείου στη Κομοτηνή μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφιάς και της Ιεράς Μονής της Χώρας σε μουσουλμανικά τεμένη και να αποκαταστήσει ισορροπία στις σχέσεις μας με τους Αμερικανούς.

Εάν αυτά τα ελάχιστα δεν επιτύχει η νέα ηγεσία της ΝΔ, τότε μην εκπλαγεί αν αποδοκιμασθεί και πάλι από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού όπως με τις χθεσινές ευρωεκλογές.

πηγή