Το σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορία είναι η ανάσταση του Χριστού. Ο αρνητής Ρενάν δήλωσε ότι ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο. Ο απ. Παύλος επισημαίνει ότι η ανάσταση του Χριστού προετοιμάζει και την δική μας ανάσταση κατά την Δεύτερη Παρουσία Του. Ο Θεάνθρωπος αναστήθηκε και ένωσε έτσι ουρανό και γη, συμφιλίωσε Θεό και άνθρωπο, γκρέμισε το φράγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και άνοιξε τον Παράδεισο για όλους. Είναι ο μεγάλος ειρηνοποιός με το αίμα του σταυρού του. Υπάκουσε ως νέος Αδάμ στον Θεό Πατέρα και μάλιστα μέχρι θανάτου. Είναι γι’ αυτό ο μοναδικά αυθεντικός άνθρωπος στην ιστορία. Και «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δώσεις την ζωή σου γι’ όσους αγαπάς», δίδαξε ο Χριστός και το έκανε πράξη με τη θυσία Του. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει όσο ζούσε επί της γης την δική του ανάσταση: Θυμίζουμε τα λόγια του: «Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον οικοδομήσω και πάλι» (Ιω. 2,19). Τότε νόμιζαν πως εννοεί τον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά μετά την ανάστασή του φάνηκε καθαρά ότι μιλούσε για το ένδοξο σώμα του. Και θυμίζει η θυσία του Χριστού τη γνωστή διήγηση (εγκώμιο) περί της πελεκάνου – μάνας, η οποία διαθέτοντας αίμα που παρέχει ανοσία στο δηλητήριο του φιδιού, δεν φείδεται και αυτής της ζωής της, σκίζοντας με το ράμφος της το στήθος της, προκειμένου το αίμα που ξεπετάγεται να επουλώσει τις πληγές και να σώσει τα τραυματισθέντα από το επικίνδυνο ερπετό νεογνά της.
Στο πρόσωπο του Χριστού πραγματοποιήθηκαν οι πάμπολλες προφητείες της Π.Δ. και του εθνικού κόσμου για τον ερχόμενο Μεσσία. Οι προφητείες μάλιστα αυτές καταγράφτηκαν σε διάστημα 1.200 περίπου ετών, από διαφορετικούς ανθρώπους και σε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα:
– «Να, ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα, πράος και ταπεινός, επιβαίνων σε ένα γαϊδουράκι» (Ζαχ. 9,9)
– «όρισαν την αμοιβή μου στα τριάντα αργύρια» (Ζαχ.11,12)
– «τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψ. 22,16)
– «κόκκαλό του δεν θα σπάσει» (Ψ. 34,20)
– «στη δίψα μου με πότισαν με ξύδι» (Ψ. 69,21)
– «Αυτός τραυματίστηκε για τις δικές μας ανομίες……με τις δικές του πληγές εμείς γιατρευτήκαμε», επισημαίνει ο Ησαϊας (53,4-5)
– «μοιράστηκαν τα ρούχα μου μεταξύ τους και για το εξωτερικό μου ιμάτιο έριξαν κλήρο» (Ψ. 22,18)
– «Ο τάφος Του ορίστηκε με τους κακούργους. Όμως, στο θάνατο Του στάθηκε με τον πλούσιο» (Ησαίας 53,9)
– «δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, ούτε θα επιτρέψεις στον άγιόν σου να γνωρίσει σωματική αποσύνθεση (διαφθορά)» (Ψλμ. 15,10).
Η τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης», ακόμη, του Αισχύλου ομιλεί για ένα θεό που μόνο αυτός κατεβαίνοντας στον άδη θα λύτρωνε τον Προμηθέα και θα έπαιρνε πάνω Του τα πάθη του.
9:51 δές και μπές στην ουσία των αποσπασμάτων των Γραφών, μην γράφεις κάτι μόνο και μόνο για την κόντρα , ή για να φανείς "αιρετικός". Η Ανάσταση του Κυρίου δεν προσφέρεται για λόγους κενούς. Έχεις αντιληφθεί τη μέγιστη σημασία της Αναστάσεως ως γεγονός και ως ευκαιρία ψυχής ; Ανέστη Χριστός και Ζωή πολιτεύεται. Ε. Α. ΘΕΟΛΟΓΟΣ
βρε βαγγελη τελικα τι εισαι; θεολογος η οικονομολογος η ναυτιλιακολογος;δεξιος,νδ,πασοκ.κλπ γυναικολογος η μαστολογος,εκδοτης η ρεπορτερ,κλπ, καταλαβες τι ενωω.κατι σαν φιλλιπας.κατι σαν οικονομου ν.σχεδον παντελαρος...χαμενοι δεξιοι στην ανακυκλωση.
Γράφει ο Μιχαήλ Γ. Χούλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορία είναι η ανάσταση του Χριστού. Ο αρνητής Ρενάν δήλωσε ότι ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε έναν άδειο τάφο. Ο απ. Παύλος επισημαίνει ότι η ανάσταση του Χριστού προετοιμάζει και την δική μας ανάσταση κατά την Δεύτερη Παρουσία Του. Ο Θεάνθρωπος αναστήθηκε και ένωσε έτσι ουρανό και γη, συμφιλίωσε Θεό και άνθρωπο, γκρέμισε το φράγμα μεταξύ Θεού και ανθρώπων και άνοιξε τον Παράδεισο για όλους. Είναι ο μεγάλος ειρηνοποιός με το αίμα του σταυρού του. Υπάκουσε ως νέος Αδάμ στον Θεό Πατέρα και μάλιστα μέχρι θανάτου. Είναι γι’ αυτό ο μοναδικά αυθεντικός άνθρωπος στην ιστορία. Και «δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να δώσεις την ζωή σου γι’ όσους αγαπάς», δίδαξε ο Χριστός και το έκανε πράξη με τη θυσία Του. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός είχε προαναγγείλει όσο ζούσε επί της γης την δική του ανάσταση: Θυμίζουμε τα λόγια του: «Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον οικοδομήσω και πάλι» (Ιω. 2,19). Τότε νόμιζαν πως εννοεί τον ναό των Ιεροσολύμων, αλλά μετά την ανάστασή του φάνηκε καθαρά ότι μιλούσε για το ένδοξο σώμα του. Και θυμίζει η θυσία του Χριστού τη γνωστή διήγηση (εγκώμιο) περί της πελεκάνου – μάνας, η οποία διαθέτοντας αίμα που παρέχει ανοσία στο δηλητήριο του φιδιού, δεν φείδεται και αυτής της ζωής της, σκίζοντας με το ράμφος της το στήθος της, προκειμένου το αίμα που ξεπετάγεται να επουλώσει τις πληγές και να σώσει τα τραυματισθέντα από το επικίνδυνο ερπετό νεογνά της.
Στο πρόσωπο του Χριστού πραγματοποιήθηκαν οι πάμπολλες προφητείες της Π.Δ. και του εθνικού κόσμου για τον ερχόμενο Μεσσία. Οι προφητείες μάλιστα αυτές καταγράφτηκαν σε διάστημα 1.200 περίπου ετών, από διαφορετικούς ανθρώπους και σε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα:
– «Να, ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα, πράος και ταπεινός, επιβαίνων σε ένα γαϊδουράκι» (Ζαχ. 9,9)
– «όρισαν την αμοιβή μου στα τριάντα αργύρια» (Ζαχ.11,12)
– «τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψ. 22,16)
– «κόκκαλό του δεν θα σπάσει» (Ψ. 34,20)
– «στη δίψα μου με πότισαν με ξύδι» (Ψ. 69,21)
– «Αυτός τραυματίστηκε για τις δικές μας ανομίες……με τις δικές του πληγές εμείς γιατρευτήκαμε», επισημαίνει ο Ησαϊας (53,4-5)
– «μοιράστηκαν τα ρούχα μου μεταξύ τους και για το εξωτερικό μου ιμάτιο έριξαν κλήρο» (Ψ. 22,18)
– «Ο τάφος Του ορίστηκε με τους κακούργους. Όμως, στο θάνατο Του στάθηκε με τον πλούσιο» (Ησαίας 53,9)
– «δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, ούτε θα επιτρέψεις στον άγιόν σου να γνωρίσει σωματική αποσύνθεση (διαφθορά)» (Ψλμ. 15,10).
Η τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης», ακόμη, του Αισχύλου ομιλεί για ένα θεό που μόνο αυτός κατεβαίνοντας στον άδη θα λύτρωνε τον Προμηθέα και θα έπαιρνε πάνω Του τα πάθη του.
Βάστηξες όλα τα βιβλία θρησκευτικών του σχολίου ή πήγες και στο πανεπιστήμιο;
ΑπάντησηΔιαγραφή9:51 δές και μπές στην ουσία των αποσπασμάτων των Γραφών, μην γράφεις κάτι μόνο και μόνο για την κόντρα , ή για να φανείς "αιρετικός". Η Ανάσταση του Κυρίου δεν προσφέρεται για λόγους κενούς. Έχεις αντιληφθεί τη μέγιστη σημασία της Αναστάσεως ως γεγονός και ως ευκαιρία ψυχής ; Ανέστη Χριστός και Ζωή πολιτεύεται. Ε. Α. ΘΕΟΛΟΓΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήβρε βαγγελη τελικα τι εισαι; θεολογος η οικονομολογος η ναυτιλιακολογος;δεξιος,νδ,πασοκ.κλπ γυναικολογος η μαστολογος,εκδοτης η ρεπορτερ,κλπ, καταλαβες τι ενωω.κατι σαν φιλλιπας.κατι σαν οικονομου ν.σχεδον παντελαρος...χαμενοι δεξιοι στην ανακυκλωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή