ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ.....

I. ΠΑΣΟΚ 1993 - 1994.

Η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (1993-1996) όπως κάθε κακός επιχειρηματίας προσπαθεί να επιβιώσει με δύο τρόπους : μπλοφάροντας την αγορά όσο αφορά την υγεία της επιχείρησης του και κερδίζοντας χρόνο καταφεύγοντας στους τοκογλύφους.

Τέσσερεις μύθοι του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 1993.

Μύθος 1 : "Η μαύρη τρύπα του 1993"

Χρειάστηκαν πολύ κόπο οι αριθμοπλάστες της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για να παρουσιάσουν στην περυσινή συζήτηση για τον προυπολογισμό μείωση των εσόδων και τη δημιουργία πρωτογενούς ελλείμματος κατά 58 δις, για το 1993. Ομως η ίδια η Κυβέρνηση έρχεται να αναιρέσει τις εκτιμήσεις της εκείνες και να παρουσιάσει στη φετινή της εισηγητική έκθεση για το 1993 πρωτογενές πλεόνασμα 9 δις δρχ. Σ' αυτά δεν περιλαμβάνονται η ματαίωση των διαδικασιών ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ που θα αύξανε τα έσοδα κατά 300 δις το 1993 (και 500 τουλάχιστον το 1994), την ματαίωση της ιδιοτικοποίησης των ΕΛΔΑ που θα αύξανε τα έσοδα κατά 100 με 150 δις δρχ. και τις άδειες των καζίνων (με ύψος προσφορών 80 δις) που και αυτές ματαιώθηκαν.
Από τα ανωτέρω και μόνο, ο προυπολογισμός του 1993 θα παρουσίαζε πλεόνασμα πάνω από 400 δις. Το πλεόνασμα αυτό θα διευρυνόταν, αν δεν υπήρχε η αδράνεια των φορολογικών υπηρεσιών κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και η απραξία της κρατικής μηχανής μετά τις εκλογές.

Μύθος 2 : "Ο Αναπτυξιακός μύθος του ΠΑΣΟΚ"

Α. Μείωσε τις δημόσιες επενδύσεις (ΠΔΕ) 1993 κατά 230 δις. Στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ λογιστικά μετέφερεαπό το ΠΔΕ το 1993 ποσό 230 δις στον προυπολογισμό του ΠΔΕ το 1994, για να παρουσιάσει δήθεν ότι ασκεί αναπτυξιακή πολιτική. Ουσιαστικά δηλαδή, το ΠΔΕ του 1994 είναι 1 τρις μείον 230 δις, δηλαδή 770 δις δρχ., που σημαίνει ότι το 1994 έχουμε μια πραγματική μείωση των δημόσιων επενδύσεων (ΠΔΕ) κατά 23%. Αλλά και το ΠΔΕ του 1994 έπεσε και αυτό θύμα της περικοπής των δημοσίων δαπανών κατά 200 δις δρχ. απ' αυτά που προέβλεπε ο προυπολογισμός του 1994, όπως παραδέχεται η Κυβέρνηση στην εισηγητική έκθεση του νέου προυπολογισμού. Με τις δικές μας εκτιμήσεις μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους το ΠΔΕ θα μειωθεί κατά 100 δις ακόμα. Συνολικά δηλαδή το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων του 1994 θα μειωθεί κατά 300 δις δρχ.
Αν όμως κανείς εξετάσει όλους τους προυπολογισμούς από την 10ετία του 1980 μέχρι σήμερα θα διαπιστώσει, ότι οι προυπολογισμοί και πραγματοποιήσεις, στο ΠΔΕ (Δαπάνες) συμπίπτουν απόλυτα με εξαίρεση μόνο του έτους 1987 (πρώτο έτος εφαρμογής των ΜΟΠ). Αν σ' αυτό προσθέσουμε και τη μείωση των συνολικών επενδύσεων από την ιδεολογική αντίθεση του ΠΑΣΟΚ στα αυτοχρηματοδοτούμενα μεγάλα έργα, (αεροδρόμια Σπάτων 500 δις, Σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας Θίσβη και Σιδηρόκαστρο 240 δις, τουριστικές επενδύσεις και Καζίνο 150 δις), οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι το ΠΑΣΟΚ θυσιάζει την ανάπτυξη στο βωμό της μείωσης των ελλειμμάτων και των ιδεολογικών του αγκυλώσεων.

Β. Η απραξία της Κυβέρνησης μέχρι τώρα στον τομέα των μεγάλων έργων, όχι μόνο έχει οδηγήσει σε ζημιά ορισμένων εκατοντάδων δις δρχ., αλλά λόγω των καθυστερήσεων δεν επαρκεί πλέον ο χρόνος να εκτελέσουμε τα έργα μέσα στα περιθώρια που ορίζει η Ευρωπαική 'Ενωση. Ετσι για να είμαστε συνεπείς με τις προθεσμίες, από τον Ιούνιο του 1994 μέχρι το τέλος του 1999 θα πρέπει η Ελλάδα να απορροφά Κοινοτικά Κονδύλια και να κατασκευάζει τα ανάλογα έργα με ρυθμούς που θα υπερβαίνουν τα 100 δις το μήνα (3,5 δις την ημέρα). Είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσει η κρατική μηχανή να ανταπεξέλθει σε τέτοιους ρυθμούς απορρόφησης, με φυσιολογικό επακόλουθο να μείνουν αδιάθετα πολλά κονδύλια στις Βρυξέλλες, να χρησιμοποιηθούν από άλλες χώρες και να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Πράγματι, στον τομέα των μεγάλων έργων παρακολουθούμε με απογοήτευση να επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία, που είδαμε το 1981 όταν το ΠΑΣΟΚ με παρόμοιες δικαιολογίες ανέστειλε και τότε τα μεγάλα έργα που είχε δρομολογήσει η ΝΔ.

Από το σημερινό ΠΑΣΟΚ ανεκλήθη το πρόγραμμα ΣΠΑ, που είχε υποβάλλει η ΝΔ στο τέλος του 1993, προκειμένου να υποβληθεί ένα σχεδόν ίδιο πρόγραμμα και με καθυστέρηση 6 μηνών. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία τα οποία είναι ήδη κατατεθειμμένα στη Βουλή, οι μέχρι τώρα κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης με τα κονδύλια της Κοινότητας μας έχουν στοιχίσει πάνω από 600 δις δρχ. και έμμεσα πολύ περισσότερα αν υπολογισθεί η απώλεια χρημάτων από χρονικές καθυστερήσεις.
Διερωτάται κανείς,εάν η εγκληματική πράξη της απώλειας ζωτικών για την οικονομία πόρων, προέρχεται από λάθους χειρισμούς. Η Κυβέρνηση μπροστά στην αδυναμία να βρει τα χρήματα για την εθνική συμμετοχή, επέλεξε τις καθυστερήσεις που οδηγούν σε αναστολή των έργων;
Καταθέτω τους Πίνακες 13 και 14 δημοπρατήσεων μεγάλων οδικών και λιμενικών έργων από τις αρχές του 1994 μέχρι σήμερα. Από αυτούς προκύπτει ότι επί συνόλου 47 οδικών και 20 λιμενικών έργων, έχουν κατακυρωθεί οι δημοπρατήσεις τριών οδικών και δύο λιμενικών έργων. Από αυτά έχουν αρχίσει να εκτελούνται μόνο δύο έργα. Ολα τα άλλα έργα βρίσκονται σε φάση αναβολών ή ματαιώσεων των δημοπρατήσεων και σε ορισμένες περιπτώσεις σε φάση "διαπραγματεύσεων" διεξαγωμένων από αγνώστους υπηρεσιακούς παράγοντες με τεχνικές εταιρείες της επιλογής της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ και βέβαια με άγνωστα αποτελέσματα. Αυτοί οι αριθμοί και μόνο είναι η πανηγυρική επιβεβαίωση της παντελούς αποτυχίας της Κυβέρνησης στον τομέα των μεγάλων έργων και βέβαια του Ν.2229/94 για τα δημόσια έργα, από τον οποίον η Κυβέρνηση με τυμπανοκρουσίες είχε αναγγείλει ότι ανέμενε την επίλυση του προβλήματος των δημοσίων έργων.

Μυθος 3: " Η επιτυχία στην κρίση του Μαίου"

Η μπλόφα της κυβέρνησης στη νομισματική κρίση του Μαίου ήταν να καταφέρει να πείσει ότι επιβιώνει. 'Ομως το οικονομικό κόστος της στήριξης της δραχμής υπήρξε δυσβάσταχτο παρόλο που οι πίεσεις στο εθνικό μας νόμισμα ήταν μικρές.
Το πολιτικό κόστος της στήριξης η κυβέρνηση μπόρεσε να το φέρει μόνο και μόνο επειδή το κράτος έχει τέτοιο μεγάλο βαθμό ελέγχου της οικονομίας μέσω των τραπεζών. Η κάθε τράπεζα για κάθε 100 δις επενδύσεις σε τίτλους του δημοσίου, έχανε 5 δις δρχ. το μήνα !! Συνολικά οι τράπεζες με πάνω από 5 τρις ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στα χαρτοφυλακιά τους έχασαν σε διάστημα μικρότερο του ενός μηνός εκατοντάδες δις δρχ. Καταθέτω τον Πίνακα 15.
Το άμεσο οικονομικό κόστος η κυβέρνηση το μετακύλησε στις τράπεζες τις οποίες ελέγχει. Στην Εθνική, Αγροτική και Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος μόνο η "εαρινή περιπέτεια" κόστισε πάνω από 100 δις δρχ., που κλήθηκε να τα πληρώσει για άλλη μια φορά ο 'Ελληνας φορολογούμενος. Αναρωτιέται δε κανείς, πια είναι τα περιθώρια του τραπεζικού μας συστήματος σε περίπτωση που επανεμφανισθεί ανάλογη πίεση. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι :

• Κανένας μεγάλος κερδοσκόπος δεν ασχολήθηκε με τη δραχμή.
• Οι επιχειρήσεις δεν είχαν βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις τέτοιες που να διακυβεύσουν την επιβίωσή τους. Εάν επαναληφθούν όμως αυτά τα υψηλά επιτόκια και χρειασθεί να διατηρηθούν επί μακρότερο, ποια θα είναι τα όρια αντοχής τους;
• Τέλος οι ιδιώτες στη χώρα μας δεν έχουν μεγάλα ανοίγματα τόσο σε καταναλωτική πίστη, όσο και σε στεγαστικά δάνεια, ώστε μία δραματική αύξηση των επιτοκίων να απειλήσει άμεσα το διαθέσιμό τους εισόδημα, όπως είναι η περίπτωση σε προηγμένες οικονομίες, όπως για παράδειγμα στη Μ.Βρεττανία, όπου μία δραματική αύξηση των επιτοκίων μπορεί να κλονίσει αμέσως την κυβέρνηση.

  ---

Μυθος 4: "Η εκπλήρωση των στόχων του προυπολογισμού"

Από τα στοιχεία του προυπολογισμού του 1995 προκύπτει ότι :
α. Το ΠΔΕ μειώθηκε κατα 200 δις δρχ., θυσιάζοντας έτσι το ΠΑΣΟΚ την αναπτυξη στο βωμό της λογιστικής μείωσης των ελλειμματων.
β. Οι δαπάνες του Τακτικού Προυπολογισμού παρουσιάζουν υπέρβαση 360 δις, τα δε έσοδα του Τακτικού Προυπολογισμού παρουσιάζουν υστέρηση 350 δις. Συνολικά δηλαδή, παρουσιάζεται υστέρηση 710 δις δρχ. όπως ακριβώς είχε προβλέψει πέρυσι η ΝΔ.
γ. Τα έσοδα δεν προήλθαν από τις πηγές που προέβλεπε ο προυπολογισμός. Προήλθαν από τις ρυθμίσεις των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων του παρελθόντος. Δίνοντας άφεση αμαρτιών στους μη συνεπείς φορολογουμένους και κατασπαταλώντας τα τελευταία αποθέματα της οικονομίας. Ενώ η φοροδιαφυγή συνεχίστηκε και απόδειξη είναι ότι μόνο στο ΦΠΑ είχε υστέρησει 130 δις δρχ. το 1994.

1. Με βάση την εισηγητική της έκθεση η ίδια η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ομολογεί : Ελλειμμα ΓΚΠ ύψους 358 δις δρχ. Επίσης , από την ίδια έκθεση φαίνεται ότι η Κυβέρνηση μεταφέρει σημαντικό μέρος του ελλείμματος στις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς. Οι δανειακές ανάγκες των ΔΕΚΟ με τα στοιχεία που αναγράφονται στην εισηγητική έκθεση παρουσιάζουν απόκλιση 122 δις δρχ. Δηλαδή συνολική απόκλιση απο τις προβλέψεις της Κυβέρνησης 480 δις δρχ.
2. Ο προυπολογισμός του 1994 παρουσιάζει και άλλες σημαντικές αποκλίσεις που η Κυβέρνηση προσπαθεί να αποκρύψει : α. Τα έσοδα στο ΓΚΠ του 1994 (ύψους 5.850 δις) παρουσιάζονται να έχουν αύξηση 17,7%. Ομως αν δει κανείς τα επίσημα στοιχεία για τα έσοδα του δεκαμήνου Ιανουάριου - Οκτωβρίου η αύξηση δεν ξεπερνά το 15%. Αρα στο τέλος του χρόνου τα έσοδα θα παρουσιάσουν επιπλέον μείωση 150 δις δρχ.
   β. Τα μη φορολογικά έσοδα παρουσιάζονται ασυνηθιστα αυξημένα κατά 39% ή 150 δις δρχ., ενώ παράλληλα οι απολήψεις από την Ε.Ε. ήταν σημαντικά μειωμένες των προβλεπομένων. Αυτό σημαίνει ότι η Κυβέρνηση για πρώτη φορά προείσπραξε μέρισμα από τα έσοδα του ΟΤΕ 77 δις δρχ.
   Προείσπραξε σημαντικά κεφάλαια των ΕΛΔΑ σαν προκαταβολή της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την ΔΕΠ και άλλους οργανισμούς, αναγκάζοντας τους να δανείζονται στο εξωτερικό με υψηλά επιτόκια.
   Κατά συνέπεια παρουσιάζονται επιπλέον έσοδα 150 δις δρχ., ενώ ουσιαστικά τα χρήματα αυτά μετακυλύονται στο χρέος μέσο του δανεισμού των ΔΕΚΟ, στη λογική του "δώστε και σώστε".
3. 
   γ. Μετέτρεψε 1 τρις δρχ. έντοκα γραμμάτια σε ομόλογα έτσι ώστε να μεταφέρει 200 δις δρχ. σε τόκους στους μελλοντικούς προυπολογισμούς.
   Τέλος οι εγγυήσεις του δημοσίου προς τρίτους που δημιουργήθηκαν τη χαμένη δεκαετία του 1980 και κατέπεσαν το 1993 υπολογίζονται σε 300 - 350 δις δρχ. και δεν έχουν ρυθμιστεί ακόμα.
   Συμπερασματικά λοιπόν θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αποκλίση του φετινού προυπολογισμού προσεγγίζει το ένα τρις δρχ.
4. Ο πληθωρισμός όπως γίνεται ο υπολογισμός του από την Κυβέρνηση είναι ένα ψεύτικο αριθμογράφημα. Αν ανατρέξει κανείς στον Πίνακα 1.4 του προυπολογισμό του 1995 θα διαπιστώσει ότι ο δείκτης διατροφής που επηρεάζει και τις ευρύτερες μάζες είναι αυξημένος κατά 13,8% το 1994 σε σχέση με το 1993 που ήταν 12,9%. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στηρίζει την οριακή πτώση του πληθωρισμού φέτος στις μεταφορές - επικοινωνίες (όπου παρουσιάζεται αυξηση 5% το 1994 έναντι 11% το 1993) ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι από την 1/1/1995 θα επέλθουν σημαντικές αυξήσεις στα τιμολόγια των οργανισμών αυτών όπως επίσης και στην υγεία και ατομική καθαριότητα (όπου παρουσιάζεται αύξηση μόνο 9% το 1994 από 18% το 1993).

II. Το Κράτος δανείζεται με τοκογλυφική λογική

Το κόστος όμως δεν περιόρίστηκε εκεί. Ο τριπλασιασμός των δανειακών αναγκών του δημοσίου, η προσφυγή στον εσωτερικό δανεισμό, οδηγεί τη σχέση του κράτους με τους πολίτες σε μία λογική τοκογλυφική. Οδήγησε σε φορολόγηση όλων των Ελλήνων για την πληρωμή των ολίγων. Δηλαδή αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των πλουσίων.

Ακόμη χειρότερα, απορροφά ακόμη μεγαλύτερο μέρος της ρευστότητος της οικονομίας. Ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου της χώρας, χρηματοδοτεί την επιβίωση ενός αδηφάγου και αναποτελεσματικού κράτους, αντί να επενδυθεί παραγωγικά.

Ενός κράτους που υποθηκεύει πολλαπλά το μέλλον αυτού του λαού. Διότι όχι μόνο μεταθέτει ολοένα και μεγαλύτερο δανειακό φορτίο στις επόμενες γενεές, αλλά και κατασπαταλά τις τελευταίες αναπτυξιακές ευκαιρίες της χώρας.

Ζούμε μήνα με το μήνα ανάλογα με τα ποσά που μπορούμε να δανειστούμε. Θεωρείται μεγάλη επιτυχία όταν η κυβέρνηση μπορεί να βρει μέσα στο μήνα τα δανεικά που απαιτούνται για να λειτουργήσει η οικονομία και η πλαδαρή κρατική μηχανή. Δανειζόμαστε από το εξωτερικό συνεχώς με επιτόκια υψηλότερα από οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαικής 'Ενωσης. Το τελευταίο εξωτερικό δάνειο των $500 εκ. 5ετούς διάρκειας, έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός χρεωκοπημένου κράτους, του οποίου η επιβίωση κρέμεται από μια κλωστή.

Μετά από διερευνητικές προσπάθειες αρκετών εβδομάδων στις διεθνείς χρηματαγορές, το ελληνικό δημόσιο κατόρθωσε να βρει τα χρήματα με επιτόκιο σε δολάρια ΗΠΑ, 9,7%, όταν τα αντίστοιχα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου πωλούνται με επιτόκιο 7,8%. Το κατά 2 περίπου ποσοστιαίες μονάδες "καπέλο" που πληρώνουμε, είναι δείγμα του κινδύνου που μας προσάπτουν οι διεθνείς τραπεζίτες. Η υποβάθμιση της δανειοληπτικής μας ικανότητας είναι σε όλους γνωστή. Απλά ας θυμηθούμε ότι είναι και αυτό ένα από τα έργα της παρούσας κυβέρνησης, που αν συνεχισθεί, δεν θα μας δανείζει κανένας.

Το ελληνικό δημόσιο κατορθώνει να επιβιώνει με πολλούς άλλους ανορθόδοξους τρόπους που θα πρέπει να τονισθούν ώστε να γνωρίζουν όλοι τι περιμένει την επόμενη Κυβέρνηση, η οποία θα έλθει πολύ συντομώτερα από ότι όλοι νομίζουμε. Η παλαιά μέθοδος των εγγυήσεων, που τόσο ταλαιπώρησε την κυβέρνηση της ΝΔ στην προσπάθειά της να εξυγιάνει το Δημόσιο, τώρα επαναλαμβάνεται με ιδιαίτερη έμφαση. Η μέθοδος του δανεισμού και της μετάθεσης για αργότερα των βαρών, έχει γενικευτεί. 'Οτι έχει καταδικασθεί σαν αποτυχημένο κατά την περασμένη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, επενέρχεται με μεγαλύτερη αδιαφορία για το τι θα επακολουθήσει στο μέλλον. Δεν μπορεί οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας να δανείζονται, προκειμένου να μειωθούν οι δαπάνες επιχορηγήσεων στον προυπολογισμό. Το ίδιο ισχύει και για τον ΟΑΕΔ, την Ολυμπιακή, τους ΟΤΑ και άλλους φορείς, που έχει εξωθήσει η κυβέρνηση προς τον τραπεζικό δανεισμό (με την εγγύησή της), ώστε να εμφανίζονται περιορισμένες οι δαπάνες στην εκτέλεση του προυπολογισμού. Με αυτή την τακτική η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διασφαλίζει ότι : όταν έρθει το "κραχ" στην οικονομία, θα είναι ολόκληρο το ευρύτερο δημόσιο στο ίδιο πλοίο που θα βυθίζεται.

Ταυτόχρονα, το Δημόσιο έχει ξεπεράσει και τον πιο κακό του εαυτό. Δεν πληρώνει κανένα προμηθευτή αμέσως. Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε το αίτημα των προμηθευτών των δημόσιων νοσοκομείων, οι οποίοι έχουν να πάρουν τα χρήματά τους 18 μήνες. Βέβαια, το δημόσιο από τη μεριά του ζητά μέσα σε ένα μήνα να πληρωθεί για τον ΦΠΑ που προκύπτει από την πώληση προιόντων και υπηρεσιών την αξία των οποίων δεν έχει τούτο πληρώσει. Επομένως δημιουργείται μια συνεχής μετάγγιση χρηματικών πόρων από τον ιδιωτικό προς το δημόσιο τομέα, με μηδενικό κόστος δανεισμού. Η εξυπνάδα αυτή απλά σιγουρεύει ότι με το σφικτό εναγκαλισμό του δημοσίου στην πορεία προς την κατάρευση θα συμπαρασυρθεί και ο υγιής ιδιωτικός τομέας. 'Ηδη ο αριθμός των διαμαρτυρημένων γραμματίων και των ακάλυπτων επιταγών (που το 1994 σημειώνει νέο ρεκόρ και θα ξεπεράσει τα 300 δις) δείχνει ότι ο ιδιωτικός τομέας ασφυκτιά και παραπαίει.

Πολλοί κυβερνητικοί λένε ότι εφόσον υπάρχουν διαθέσιμοι καταθέτες στο εσωτερικό και δανειστές στο εξωτερικό που δίνουν τα χρήματά τους έναντι "χαρτιών' που εκδίδει το Δημόσιο, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μάλιστα υποστηρίζεται επισήμως ότι η προσφορά αυτή των χρημάτων, δείχνει ότι υπάρχει εμπιστοσύνη προς στην κυβέρνηση και την πολιτική που ακολουθεί. 'Οποιοι σκέπτονται έτσι κάνουν μεγάλο λάθος.
'Οσον αφορά τον εξωτερικό δανεισμό, μπορούμε να αντλήσουμε χρήματα γιατί : α) πληρώνουμε τα μεγάλα "καπέλα", δείγμα των οποίων ήδη προανέφερα, και β) οι δανειστές μας γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε στην Ε.Ε και ότι συνεχίζει να εισρέει συνάλλαγμα της τάξεως των 5 δις δολλαρίων το χρόνο. Αν πάει κάτι λάθος (και τα σύννεφα πολλαπλασιάζονται εδώ), η αιμοδοσία από τον εξωτερικό μπορεί να σταματήσει αστραπιαία.
Ας πάμε όμως στον εσωτερικό δανεισμό στον οποίο φαίνεται η κυβέρνηση να έχει κάποια ευχέρεια. Το "τρικ" είναι το εξής. Με μαύρο τον ορίζοντα και 30% κόστος του χρήματος, κανένας ιδιώτης δεν δανείζεται. Ιδιωτικές επενδύσεις δεν γίνονται, παρά μόνο με αυτοχρηματοδότηση και υπογεγραμμένες συμβάσεις που εγγυώνται την ζήτηση των προιόντων. Τα χρήματα λιμνάζουν επομένως στις τράπεζες αδιάθετα. Ετσι αυτές έχουν τους τίτλους του δημοσίου ως μόνη σχεδόν διέξοδο επένδυσης των ρευστών τους. Το σημερινό καταθλιπτικό δημόσιο αφού έχει στραγκαλίσει τον ιδιωτικό τομέα, βρίσκει όλο το χρήμα που θέλει με τα υψηλά επιτόκια που προσφέρει. 'Εχουμε δημιουργήσει μια φαύλη κατάσταση όπου η καλύτερη τοποθέτηση για τον ιδιώτη αποταμιευτή, τις εμπορικές τράπεζες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, είναι οι τίτλοι του δημοσίου. Δηλαδή μια κατάσταση όπου το χρήμα δεν πηγαίνει σε παραγωγικούς σκοπούς, αλλά στο σπάταλο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο. Οι πόροι της οικονομίας πάνε χαμένοι και δεν κτίζουμε το αύριο.

Μπορεί ορισμένοι από τους κυβερνώντες να φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον, αλλά υπάρχουν πολλοί σ' αυτήν την χώρα που ανησυχούμε πολύ για το αύριο και το μέλλον της πατρίδας.

III. Με την φρενίτιδα του εσωτερικού και εξωτερικού δανεισμού :

Η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ωθούσε το Δημόσιο σε έμμεσο δανεισμό μέσω της παρακράτησης των χρημάτων του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ τομέα. Με χαριστικές φορολογικές ρυθμίσεις ουσιαστικά χαρίζει οφειλές 2 τρισεκατομμυρίων προς το δημόσιο για να εισπράξει 400 δις. Ζητά να μεταφέρει στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ τομέα ΤΟ ΒΑΡΟΣ της αύξησης των μισθών με την εβδομάδα των 4 ημερών, προκήρυξη για την οποία καγχάζει όλη η Ε.Ε. Δίνει την ευχέρεια στις ΔΕΚΟ να δανείζονται με την εγγύηση του δημοσίου χωρίς να υπολογίζει τι θα γίνει αργότερα. Σπαταλά το ανθρώπινο δυναμικό με αθρόες προσλήψεις σε ένα πλαδαρό και αντιπαραγωγικό δημόσιο. Σκοτώνει τον επιχειρηματικό ορίζοντα με τις συνεχείς αλλαγές των όρων του παιχνιδιού και επενδύσεις δεν γίνονται. Εχει εξευτελίσει το ελληνικό δημόσιο με το φιάσκο του ΟΤΕ στο εξωτερικό. Το πρόγραμμα αποκρατικοποίησης έχει σταματήσει και κανείς επιχειρηματίας του εσωτερικού ή του εξωτερικού δεν εμπιστεύεται την Ελλάδα. Η χώρα μας πλέον αντιμετωπίζεται από τους διεθνείς πιστωτικούς οργανισμούς ως χώρα τρίτου κόσμου. Εχει κάνει τον χρονικό ορίζοντα δανεισμού από 7ετή και 5ετή που κατά παράδοση ήταν, σε εξαμηνιαίο και 3μηνιαίο. Εχει κουράσει σε σημείο επικίνδυνο τους κοινοτικούς εταίρους, με αποτέλεσμα η συζήτηση για δεύτερη και τρίτη ταχύτητα στην Ε.Ε. να γίνεται με μόνο αποκλειστικό στόχο την Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν αναλώσει όλες τις εφεδρείες και τις αντοχές της οικονομίας μας.