ΟΙ ΞΕΡΟΛΕΣ

Στης παραλίας τα καφέ πουν η μεγάλη πιάτσα
βλέπεις ανθρώπους πάμπολλους και κάθε είδους φάτσα.

Μ αυτοί που ξεχωρίζουμε μετρούνται στο ένα χέρι
και σαν δεκάρες κάλπικες η αγορά τους ξέρει

Και όμως την παράσταση την κλέβουν δυο μόνο
Δυο γέροι μισοκουτελοι που χάνονται στον χρόνο.

Με στόμφο πάντοτε μιλούν και γεροντισιο βλέμμα
μα παραβγαίνουν ποιος θα πει το πιο μεγάλο ψέμα

Είναι κι οι δυο φιλόσοφοι γνώστες σχεδόν των πάντων
και πάντα πρωταγωνιστές ιστορικών συμβάντων

Μετρούν και λένε τα καλά στον τόπο που χουν κάνει
μα και οι δυο μαζί φορούν το ίδιο τυφλοπανι.

Έχουνε τίτλους πάμπολλους τα πάντα έχουν σπουδάσει
και μόνο την βλακεία τους δεν έχουνε δαμάσει

Μοιάζει κι οι δυο να ψάχνουμε στα άχυρα για ψύλλους
κι αναζητούμε θαυμαστές σε ξένους και σε φίλους

Αλίμονο αν πιστεύαμε τις μπούρδες π αραδιαζουν.
να ναι καλά οι άνθρωποι να μας διασκεδάζουν

Μόνο...μια συμβουλή θα έδινα, έτσι για το καλό τους
προτού μιλήσουν να βουταν τη γλώσσα στο μυαλό τους.

Γιατί άλλο να ονειρεύεσαι πως είσαι ευπατρίδης
και άλλο να βγαίνεις σύγχρονος φαιδρός Δελαπατριδης.

ΞΟΥΡΗΣ