ΦΩΣ .....ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

Είναι κάτι παιδιά που παρακολουθούν τα δρώμενα του μικρού μας νησιού από την ασφάλεια της «σχεδίας τους». Κρατούν απόσταση από την ακτή για να παραμένουν αθέατοι και ορατοί μόνο από τους φίλους τους.. Ας δούμε λοιπόν τι λέει ο καπετάνιος της σχεδίας  ορμώμενος από τις πρόσφατες αναρτήσεις μας για το οικοτροφείο στο Λιβάδι.         
«Η Σχεδία δημοσιεύει για τους λιγοστούς φίλους και φίλες της ένα μικρό αρχείο για τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Αίγινα διότι είναι σημαντική η γνώση για τα πραγματικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν την περίοδο από το φθινόπωρο του 2003 ως και το τέλος του καλοκαιριού του 2004, στο νησί. Εκείνη την περίοδο η Σχεδία, η Πρωτοβουλία Πολιτών Αίγινας που την εξέδιδε, καθώς και κάποιοι συμπολίτες (136 υπέγραψαν κείμενο συμπαράστασης προς τους ψυχασθενείς του οικοτροφείου εναντίον περίπου 4.000 υπογραφών εναντίον της εγκατάστασης) στοχοποιήθηκαν από τους υποκινητές των επεισοδίων κατά της εγκατάστασης 14 ψυχασθενών στο Οικοτροφείο της εταιρίας «Κλίμακα». Οι παραπάνω αγωνίστηκαν ενάντια στο στίγμα, αρνούμενοι παράλληλα να παίξουν το παιχνίδι του χρήσιμου ηλίθιου για λογαριασμό ενός επιχειρηματία της ψυχικής υγείας. Το ίδιο και τώρα αρνούνται να παίξουν το ρολάκι του χρήσιμου αντιρατσιστή για λογαριασμό σκοτεινών και ύποπτων επιδιώξεων, όπως αυτά δεν φαίνονται σε αναρτήσεις φαινομενικά άσχετες με την επικαιρότητα.»
Δηλαδή η σχεδία και οι φίλοι της δεν ξεπερνούν τους 136 ανάμεσα σε 10,500 κατοίκους που έχει η Αίγινα . Μόνοι τους συν- βρέθηκαν, εξέφρασαν τις απόψεις τους και σε καμία περίπτωση δεν ήρθαν αντιμέτωποι με τους 4.000 υπογράφοντες κατά της εγκατάστασης του οικοτροφείου. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν ήρθαν αντιμέτωποι με το συγκεντρωμένο πλήθος που βρισκόταν απέναντι από το οικοτροφείο στο Λιβάδι που τρομοκρατούσε τους εργαζομένους. Όταν οι εργαζόμενοι δέχονταν επιθέσεις   «η σχεδία » δεν ήταν  εκεί. Γιατί πολύ απλά η περιοχή βρωμούσε μπαρούτι. Πήγε όμως  στο Μιράντα και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
.« Η Σχεδία βρέθηκε εκεί και συνομίλησε με τον υπεύθυνο ψυχίατρο.»
 …και εκεί περιορίστηκε η δράση της. Σε μια πολιτισμένη κουβέντα με έναν γιατρό Και φυσικά πλην των 136 κανείς δεν κατάλαβε την δράση τους. Άλλος συγκρούστηκε με το κατεστημένο για να έρθουν τελικά οι 14 οικότροφοι. Δεν άλλαξε έτσι απλά η διάθεση των περιοίκων. Δόθηκαν μάχες για να μην εγκαταλειφθεί η προσπάθεια. Το εύκολο για το οικοτροφείο  ήταν να τα μαζέψουν και να φύγουν και θέλησαν να το πράξουν πολλές φορές. Οι υπάλληλοι ήταν τρομοκρατημένοι και οι ασθενείς φοβόντουσαν να έρθουν. Αν έφευγαν θα είχε ευοδωθεί ο στόχος των υποκινητών και θα είχε καλλιεργηθεί η πεποίθηση στον λαό της Αίγινας ότι απετράπη η καταστροφή. Ο σκοπός θα είχε αγιάσει τα μέσα. Μόνο τότε θα έκαναν την επίσημη εμφάνιση τους οι διοργανωτές αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη και δηλώνοντας έτοιμοι να αναλάβουν τα ηνία της Αίγινας. Κανείς τους δεν νοιαζόταν για το υποτιθέμενο πρόβλημα της γειτονιάς η οποία και θα τους έβλεπε ως σωτήρες.
Ως επίσημος εκπρόσωπος της Κλίμακας για την επίλυση του προβλήματος , αυτή την κατάσταση είχα να αντιμετωπίσω. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο να στέκεσαι μόνος απέναντι σε 4000 υπογράφοντες,
Να αντιμετωπίζεις μόνος το «οργανωμένα υποκινούμενο πλήθος» έξω από το οικοτροφείο για να αποτρέψεις βιαιοπραγίες σε βάρος Αιγινητών που θέλησαν να εργαστούν;
Να διαπραγματεύεσαι με έναν δήμαρχο ο οποίος έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει το απορριματοφόρο του δήμου για να αποκλείσει το οικοτροφείο επειδή  «χρωστούσε» και έπρεπε να «παίξει καλά το παιχνίδι»  για να έχει αργότερα την στήριξη των πολιτικών του φίλων( οι οποίοι τελικά τον πρόδωσαν) για ένα έργο ζωής για το νησί;
 Να αντιμετωπίζεις όλους τους επίδοξους δελφίνους της εξουσίας που εξαργύρωναν με την δράση τους απέναντι στους «αόρατους τρελούς» το πολιτικό τους μέλλον στον δήμο;
Και μετά να δέχονται τα παιδιά σου την οργή του κατεστημένου εισπράττοντας κοινωνικό αποκλεισμό . Είναι πραγματικά δυσάρεστο να βλέπεις την οργανωμένη επίθεση των υπηρετών του κατεστημένου απέναντι σε ένα εντεκάχρονο παιδί. Αλλά αυτή ήταν η δύναμή και το ήθος τους. Χτυπήματα κάτω από την μέση για να έχουν κι αυτοί μια νίκη και πάντα εκ του ασφαλούς. Αλλά εσένα δεν σε αγγίζει αυτό. Εσύ ανήκεις στην επαγγελματική ομάδα που λειτουργεί ως όργανο του κατεστημένου. Κοίτα την δράση των συναδέλφων σου και θα καταλάβεις τι εννοώ. Το ότι δεν μιλάνε τα παιδιά και οι γονείς δεν σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Όλα στην ώρα τους. Εσύ δεν ρισκάρισες την δουλειά σου να σταθείς απέναντι στην οργή του φοβισμένου πλήθους.  Λειτουργούσες εκ του ασφαλούς, από την ασφάλεια της απόστασης που σου πρόσφερε η «σχεδία σου στα ανοιχτά της Αίγινας».
Αναφέρεις πως :
«Ένας μοναχά από τους πρωτοστατούντες έχει ζητήσει συγγνώμη (Δ. Καλαφάτης). Για τους υπόλοιπους, ακόμα, είναι σαν να μην έγινε τίποτε…» Η απόσταση σου απο το θέμα δεν σου επιτρέπει να γνωρίζεις ότι ο Καλαφάτης δεν ήταν σε καμία περίπτωση πρωτοστάτης. Ήταν ένα από τα δέκα  θύματα της υπόθεσης που πλήρωσαν το μάρμαρο. Αυτοί που κινούσαν τα νήματα δεν συμμετείχαν στα επεισόδια. Παρακολουθούσαν από μακριά όπως και εσύ. Μόνο που αυτοί έλεγχαν το παιχνίδι ενώ εσύ ήσουν απλά παρατηρητής. Το αν ζήτησε συγνώμη ο Καλαφάτης το λες μόνο εσύ. Αν θέλει πράγματι να ζητήσει συγνώμη ας το κάνει δημόσια στο δημοτικό συμβούλιο όταν θα είναι όλοι παρόντες. Εκεί δεν πάρθηκαν οι αποφάσεις της ντροπής; Στον ίδιο χώρο πρέπει να ξεπλυθεί η ντροπή. Το ότι πέρασε καιρός δεν σημαίνει τίποτα. Ο ρόλος του καθενός  πρέπει να αποτυπωθεί αλλιώς θα έχουμε παρόμοια κρούσματα στο μέλλον. Και αν έχει το θάρρος ας ονομάσει αυτούς που κινούσαν τα νήματα για να γνωρίσουν όλοι το πραγματικό πρόσωπο του ρατσισμού
Υ.Γ. Ναι η ζωή είναι μικρή και τα προβλήματα κοινά αλλά η λύση τους θέλει μάχες ακόμα και αν ο αντίπαλος υπερτερεί αριθμητικά, ακόμα και αν το κλίμα είναι δυσμενές και οι πιθανότητες νίκης ελάχιστες. Αρκεί μόνο ο σκοπός να είναι δίκαιος.