Για όσους εξακολουθούν να επιμένουν στην αλήθεια
Το blog και ο διαχειριστής του σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για το περιεχόμενο των σχολίων.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ

Πρέπει να εντοπίζουμε την αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων.

Τρίτη, 20 Μαΐου 2014

ΒΟΡΡΑΣ ΚΑΙ ΝΟΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ;



       
   Ολοι θυμόμαστε  το παραδοσιακό δίλλημα που έπαιζε και παίζει στην ΕΕ μεταξύ του πλούσιου βορρά και του φτωχού νότου. Το σχήμα  σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να παίζει και στις μέρες μας και όχι μόνο σε διεθνές αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Ετσι με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών φαίνεται ότι και στην Αίγινα δημιουργείται μια ιδιότυπη αναμέτρηση ανάμεσα στην περιφέρεια του νησιού  και την πόλη.
   Το ζητούμενο είναι πόσο αυτή η αντιπαράθεση έχει βάση και τελικά που βρίσκεται η αλήθεια. Η υπεροχή του Π. Κουκούλη στην πόλη και αντιστοίχως αυτή του Δ. Μούρτζη στην περιφέρεια δείχνουν ανάγλυφα τι ακριβώς συμβαίνει. Θα πρέπει λοιπόν να πούμε κατ’ αρχήν ότι το φαινόμενο δεν παρατηρείται για πρώτη φορά. Και σε προηγούμενες  εκλογές συνέβη κάτι ανάλογο. Όμως και αυτό είναι μια πραγματικότητα το φαινόμενο εντάθηκε από την στιγμή που στο προσκήνιο εμφανίστηκε η παράταξη του Π. Κουκούλη.  Θα αναφερθούμε δε παρακάτω για τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
  Πρώτα οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε γιατί υπάρχει αυτή η ανισορροπία. Είναι γεγονός ότι η πραγματική Αίγινα βρίσκεται εκτός της πόλης. Αυτό συμβαίνει γιατί όλα τα προβλήματα που αφορούν το νησί εμφανίζονται στην περιφέρεια σε μείζονα βαθμό. Για παράδειγμα πόσες φορές κόβεται το νερό στην περιφέρεια και πόσες στην παραλία; Βασανίστηκε ποτέ η πόλη από πολυήμερες διακοπές νερού; Πόσες φορές οι κάδοι της περιφέρειας πνίγονται στα σκουπίδια και στην παραλία οι τουρίστες πίνουν αμέριμνα το καφεδάκι τους;  Σε ποιο βαθμό οι θαμώνες της παραλίας γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει συγκοινωνία στα χωριά ούτε για τους μαθητές των σχολείων  που αναγκάζονται να χάνουν τα μαθήματα τους;  Εμαθαν ποτέ οι πολίτες τι ευκαιρίες έχασαν οι δημοτικές αρχές για έργα στην περιφέρεια που επειδή δεν είναι βιτρίνας δεν έγιναν τελικά ;  Ως ένα βαθμό αυτό είναι φυσικό λόγω της τουριστικής προβολής της παραλίας αλλά στην περίπτωση μας ο βαθμός δεν είναι υπερβολικός , είναι τεράστιος.  Η πόλη μοιάζει απρόσβλητη από τα περισσότερα των προβλημάτων που ταλανίζουν την περιφέρεια.
   Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι που δεν ξέρουν την περιφέρεια αλλά διαβιούν μέσα στην πόλη και γνωρίζουν μόνο τα καφενεία της παραλίας δεν αντιλαμβάνονται  τι συμβαίνει μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα. Η παράταξη του Π. Κουκούλη με το ελίτίστικο και  απόμακρο στυλ που την διακατέχει απευθύνεται περισσότερο σε ψηφοφόρους  που είναι συνηθισμένοι να ψηφίζουν σε συνθήκες πόλης με απρόσωπο και δήθεν τεχνοκρατικό προφίλ.  Δεν έχει επαφή με τους ψηφοφόρους μέσω των πραγματικών προβλημάτων του νησιού αλλά μέσω των ταρατατζούμ του καλοκαιριού ,του σχολιασμού  των καφενείων και των δήθεν κουλτουριάκων  εκδηλώσεων.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού αποτελεί η υπόθεση της παραλίας και των θερμοκηπίων της όπου οι τουρίστες και οι αργόσχολοι την βρίσκουν εξαιρετική ενώ οι Αιγινήτες θρηνούν την εικόνα της χαμένης αθωότητας της πόλης. Είναι λοιπόν πολύ φυσιολογικό  οι άνθρωποι που δεν έχουν στενή επαφή με το νησί στην ολότητα  του  να ψηφίζουν ανθρώπους που τους θεωρούν μορφωμένους  αλλά δεν γνωρίζουν για την αποτελεσματικότητα τους εν συνόλω. 
    Φυσικά η επιλογή του καθενός είναι αποδεκτή και σεβαστή από όλους. Όμως θεωρώ ότι εάν οι άνθρωποι που περνούν, τον χρόνο που περνούν στην πόλη, έκαναν και μια  προσπάθεια να δουν την άλλη Αίγινα που πραγματικά βασανίζεται από τις επιλογές των δημοτικών αρχών θα  ψήφιζαν αλλιώς και σίγουρα θα έδιναν δίκιο στις επιλογές των κατοίκων της περιφέρειας  Υπό αυτήν λοιπόν την έννοια η επιλογή του συνδυασμού του Δ. Μούρτζη μοιάζει μονόδρομος για μια πιο ισορροπημένη και ομοιόμορφη ανάπτυξη του νησιού.   
   
                                                                  Α.Κ. 
πηγή αλληαιγινα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο Κουκούλης (λέτε) δεν έκανε τίποτε, ο Μούρτζης (μάλλον) μας ξεγέλασε, ψάχνουμε για τον άγνωστο σωτήρα.
Καλά κρασά παιδιά...