Κι όμως, ο Πάκης, ήταν η πρώτη φορά που είπε κάτι σωστό (έστω και χωρίς να καταλαβαίνει τι λέει): "το νόμισμα αποκτά νόημα όταν υπηρετεί τον άνθρωπο." Και πώς υπηρετεί ένα νόμισμα τον άνθρωπο; Όταν έχει αξία. Όταν με 50 ευρώ μπαίνεις σε ένα supermarket και φεύγεις με γεμάτες σακούλες. Πώς δεν υπηρετεί τον άνθρωπο; Όταν είναι σκουπιδόχαρτο. Όταν κουβαλάς μια βαλίτσα χαρτονομίσματα για να αγοράσεις ένα μπουκάλι γάλα. Και τρέχεις κιόλας, γιατί μέχρι να φτάσεις στο μαγαζί θα έχουν χάσει την αξία τους, άσε που μπορεί να έχει τελειώσει και το γάλα. Πού υπηρετεί το νόμισμα τον άνθρωπο; Στις χώρες που έχουν ισχυρά νομίσματα, δηλαδή φιλελεύθερη οικονομία και υγιή καπιταλισμό. Πού είναι άχρηστο, χωρίς νόημα; Στη Βενεζουέλα και στους άλλους σοσιαλιστικούς παραδείσους που ονειρεύεται αυτός που έκανε τον Πάκη ΠτΔ. Εγώ αν ήμουν τιτλατζής σε εφημεριδα, θα έγραφα: "Αβυσσαλέα διάσταση απόψεων Προέδρου και Πρωθυπουργού". Εναλλακτικό, επί το λαϊκότερον: "Παυλόπουλος αδειάζει Τσίπρα."
Έχω διαβάσει, από την αρχή της κρίσης, εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, σχόλια και αναλύσεις του ελληνικού προβλήματος, που έχουν ως αντιστικτική επωδό την φράση "κανένας δεν λέει ότι..." Παράδειγμα: "Ακούμε όλες τις κυβερνήσεις να παλεύουν για τη διατήρηση των συντάξεων, όμως κανένας δεν λέει ότι έχουμε 413.000 συνταξιούχους που παίρνουν από 3 συντάξεις και πάνω." Του λες "φίλε, εγώ το λέω από το 2011. Αλλά δεν το λέω μόνο εγώ. Το έλεγε πολύ νωρίτερα ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, κι ένα σωρό άλλοι, που το σύστημα φίμωσε. Γιατί δεν μας αναφέρεις;" Κι απαντάει: "Δεν εννοούσα εσάς, αλλά αυτούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής". Ξαναρωτάς: "και πώς θες να αλλάξει η κεντρική πολιτική σκηνή όταν εσύ, ο ομοϊδεάτης δεν αναφέρεις καν τα ονόματα όσων η κεντρική πολιτική σκηνή έχει αποκλείσει;" "Πώς ο ψηφοφόρος θα μάθει αυτούς που, με τεράστιο προσωπικό κόστος, τού είπαν την αλήθεια;"
Απάντηση δεν παίρνω. Το πρόβλημα του μεταρρυθμιστικού χώρου είναι ότι οι περισσότεροι λειτουργούν ως πομποί κι όχι ως αναμεταδότες. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα like δεν είναι ψήφοι και τα social media είναι μέσο διάδοσης πολιτικής, όχι η πολιτική η ίδια. Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα χρειάζεται κάποιος να φτιάξει κόμμα, όσο κι αν η λέξη αυτή προκαλεί σε όλους μας αναγούλα, να πάρει μέρος στις εκλογές, να ψηφιστεί, και να μπει στη Βουλή. Για να γίνει αυτό λοιπόν, πρέπει όλοι "του μεταρρυθμιστικού χώρου" να πουν: "Να ποιοι δεν τα έλεγαν και να ποιοι τα έλεγαν - με ονοματεπώνυμο. Να ποιους να μην ψηφίσετε και να ποιους να ψηφίσετε."
Όσο αυτό το λένε ελάχιστοι, θα εξακολουθούν να κυριαρχούν στην κεντρική πολιτική σκηνή αυτοί που δεν λένε και δεν κάνουν.
Σήμερα το πρωι σε καφετέρια κουβέντιαζαν κάποοι πολύ σοβαροί άνθρωποι και έλεγαν πως μεγαλοπρομηθευτής του Δήμου και κάποιοι άλλοι ακόμη κινδυνεύουν με φυλάκιση. Βέβαια ειπώθηκαν και ονόματα....
3 σχόλια:
ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΣΙΠΡΑ
Κι όμως, ο Πάκης, ήταν η πρώτη φορά που είπε κάτι σωστό (έστω και χωρίς να καταλαβαίνει τι λέει): "το νόμισμα αποκτά νόημα όταν υπηρετεί τον άνθρωπο." Και πώς υπηρετεί ένα νόμισμα τον άνθρωπο; Όταν έχει αξία. Όταν με 50 ευρώ μπαίνεις σε ένα supermarket και φεύγεις με γεμάτες σακούλες. Πώς δεν υπηρετεί τον άνθρωπο; Όταν είναι σκουπιδόχαρτο. Όταν κουβαλάς μια βαλίτσα χαρτονομίσματα για να αγοράσεις ένα μπουκάλι γάλα. Και τρέχεις κιόλας, γιατί μέχρι να φτάσεις στο μαγαζί θα έχουν χάσει την αξία τους, άσε που μπορεί να έχει τελειώσει και το γάλα. Πού υπηρετεί το νόμισμα τον άνθρωπο; Στις χώρες που έχουν ισχυρά νομίσματα, δηλαδή φιλελεύθερη οικονομία και υγιή καπιταλισμό. Πού είναι άχρηστο, χωρίς νόημα; Στη Βενεζουέλα και στους άλλους σοσιαλιστικούς παραδείσους που ονειρεύεται αυτός που έκανε τον Πάκη ΠτΔ. Εγώ αν ήμουν τιτλατζής σε εφημεριδα, θα έγραφα: "Αβυσσαλέα διάσταση απόψεων Προέδρου και Πρωθυπουργού". Εναλλακτικό, επί το λαϊκότερον: "Παυλόπουλος αδειάζει Τσίπρα."
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ...
Έχω διαβάσει, από την αρχή της κρίσης, εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, σχόλια και αναλύσεις του ελληνικού προβλήματος, που έχουν ως αντιστικτική επωδό την φράση "κανένας δεν λέει ότι..." Παράδειγμα: "Ακούμε όλες τις κυβερνήσεις να παλεύουν για τη διατήρηση των συντάξεων, όμως κανένας δεν λέει ότι έχουμε 413.000 συνταξιούχους που παίρνουν από 3 συντάξεις και πάνω." Του λες "φίλε, εγώ το λέω από το 2011. Αλλά δεν το λέω μόνο εγώ. Το έλεγε πολύ νωρίτερα ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, κι ένα σωρό άλλοι, που το σύστημα φίμωσε. Γιατί δεν μας αναφέρεις;" Κι απαντάει: "Δεν εννοούσα εσάς, αλλά αυτούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής". Ξαναρωτάς: "και πώς θες να αλλάξει η κεντρική πολιτική σκηνή όταν εσύ, ο ομοϊδεάτης δεν αναφέρεις καν τα ονόματα όσων η κεντρική πολιτική σκηνή έχει αποκλείσει;" "Πώς ο ψηφοφόρος θα μάθει αυτούς που, με τεράστιο προσωπικό κόστος, τού είπαν την αλήθεια;"
Απάντηση δεν παίρνω. Το πρόβλημα του μεταρρυθμιστικού χώρου είναι ότι οι περισσότεροι λειτουργούν ως πομποί κι όχι ως αναμεταδότες. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα like δεν είναι ψήφοι και τα social media είναι μέσο διάδοσης πολιτικής, όχι η πολιτική η ίδια. Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα χρειάζεται κάποιος να φτιάξει κόμμα, όσο κι αν η λέξη αυτή προκαλεί σε όλους μας αναγούλα, να πάρει μέρος στις εκλογές, να ψηφιστεί, και να μπει στη Βουλή. Για να γίνει αυτό λοιπόν, πρέπει όλοι "του μεταρρυθμιστικού χώρου" να πουν: "Να ποιοι δεν τα έλεγαν και να ποιοι τα έλεγαν - με ονοματεπώνυμο. Να ποιους να μην ψηφίσετε και να ποιους να ψηφίσετε."
Όσο αυτό το λένε ελάχιστοι, θα εξακολουθούν να κυριαρχούν στην κεντρική πολιτική σκηνή αυτοί που δεν λένε και δεν κάνουν.
Σήμερα το πρωι σε καφετέρια κουβέντιαζαν κάποοι πολύ σοβαροί άνθρωποι και έλεγαν πως μεγαλοπρομηθευτής του Δήμου και κάποιοι άλλοι ακόμη κινδυνεύουν με φυλάκιση. Βέβαια ειπώθηκαν και ονόματα....
Δημοσίευση σχολίου