Για όσους εξακολουθούν να επιμένουν στην αλήθεια Το blog και ο διαχειριστής του σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για το περιεχόμενο των σχολίων.
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018
ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΤΕ
"Η Νέα Τάξη πραγμάτων ζητάει να εγκαταλείψουμε την ταυτότητά μας, να εγκαταλείψουμε τα εθνικά μας ιδεώδη, να συρθούμε πίσω από το άρμα των διεθνών συμφερόντων" είχε τονίσει τότε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος
5 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Μοιράστηκαν το Σύνταγμα με ελληναράδες που μούτζωναν το κοινοβούλιο, ζητώντας να καεί. Παρακολούθησαν Κατρούγκαλο, Καζάκη, Γιάνη, έχοντας δίπλα τους κρεμάλες. Και τώρα μιλούν για γραφικότητα; Επιβράβευσαν λαρυγγισμούς με εθνικιστικές κορώνες, κάψιμο σημαιών και δαιμονοποίηση άλλων λαών. Είπαν ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό ξένη κατοχή, καλώντας τους συμπατριώτες μας σε ανυπακοή έναντι νόμων και θεσμών. Αγαπούσαν Μίκη και Γλέζο, αλλά τώρα ζητούν. δήθεν με σεβασμό, «κάποιος να τους προστατεύσει». Εξαπάτησαν δύο φορές τον λαό με το δημοψήφισμα του 2015. Την πρώτη φορά του είπαν ότι θα καταργήσουν τη λιτότητα και τη δεύτερη φορά αγνόησαν τη βούληση του. Ευτυχώς, θα πείτε, αλλά αυτό δεν μειώνει το μέγεθος της απάτης. Δεν γίνεται, λοιπόν, να μη σε ενοχλούν οι εθνικιστές το 2012, αλλά να σε ενοχλούν το 2018. Επίσης δεν μπορείς το 2014 να γράφεις ότι όποιος δεν είναι μαζί σου είναι και εχθρός, αλλά το 2018 να καλείς σε συνεννόηση, ζητώντας χαμηλούς τόνους. Τώρα έχεις δίκαιο, αλλά, ταυτοχρόνως, ο τόνος σου δείχνει γελοίος και εξοργιστικά υποκριτικός
Η αναμόχλευση του ζητήματος των Σκοπίων δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα ευρύτερων γεωπολιτικών διεργασιών. Η Ρωσία έχει επιστρέψει σε μια λογική σφαιρών επιρροής. Και προσπαθεί να ανακτήσει την επιρροή της σε περιφερειακά υποσυστήματα. Τα Βαλκάνια επανέρχονται στη γεωπολιτική σκακιέρα ως μήλον της Έριδος των μεγάλων δυνάμεων. Η Δύση επιδιώκει να κλείσει τη μαύρη τρύπα των Δυτικών Βαλκανίων, να τα εντάξει στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και να αποτρέψει την επιστροφή της Ρωσίας. Εξού και η αναθέρμανση του διεθνούς ενδιαφέροντος και η διπλωματική κινητικότητα για την εξεύρεση λύσης. Η κυβέρνηση, με την αυταρέσκεια και την αλαζονεία που τη διακρίνει και με την ορμή και προθυμία της νεοφώτιστης πλην συστημικής πλέον δύναμης, σπεύδει να κλείσει το θέμα όπως όπως. Το κάνει άγαρμπα προσπαθώντας να προσποριστεί πολιτικά οφέλη και να διχάσει την αντιπολίτευση. Σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι το ζήτημα των Σκοπίων αναδιατάσσει μεν τις διαμορφωμένες λεπτές πολιτικές ισορροπίες, αλλά όχι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της. Τα προβλήματα δημιουργούνται κυρίως στο εσωτερικό της. Το ζήτημα των Σκοπίων είναι περίπλοκο καθώς γεωπολιτικά συμφέροντα και υπολογισμοί τέμνονται με μια ιδιαίτερα φορτισμένη ιστορική διάσταση. Μια διάσταση που συνεγείρει και αφυπνίζει εθνικά αντανακλαστικά γιατί είναι κομμάτι της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς που έχει αμφισβητηθεί έντονα και επανειλημμένα. Χρειάστηκε η ιστορική τεκμηρίωση του Ζαμπέλιου και του Παπαρρηγόπουλου και η ποιητική φλέβα του Παλαμά για να διατρανωθεί η αδιάρρηκτη συνέχεια της εθνικής ιστορίας από την αρχαιότητα ώς σήμερα. Και αυτό το εθνικό αφήγημα μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Διαμόρφωσε την εθνική ταυτότητα, το αξιακό σύστημα του λαού και το συλλογικό του υποσυνείδητο. Και είναι αυτός ο λόγος που εξεγείρεται
Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί συνολικά ο κόσμος διανύει μια εποχή περιχαράκωσης στις εθνικές ταυτότητες. Από τον φόβο που δημιουργούν οι κατακλυσμικές αλλαγές της εποχής μας. Από τις ανισότητες και την ανέχεια που δημιουργεί η σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποίησης. Που στη χώρα μας επιβαρύνεται περαιτέρω από τη δεκάχρονη κρίση. Και εντείνεται από τα μεταναστευτικά ρεύματα που έρχονται να δημιουργήσουν αυτό που εύστοχα ο Robert Putnam προσδιόρισε ως «υπερφόρτωση του κοινωνικοψυχολογικού συστήματος». Γι’ αυτούς τους λόγους, το Σκοπιανό λειτουργεί ως εκπυρσοκροτητής συμπιεσμένων συναισθημάτων και μιας αίσθησης πληγωμένης υπερηφάνειας. Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αντί να λοιδορεί αυτά τα συναισθήματα να τα κατανοήσει και να τα καθοδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση. Αντί να οξύνει τις διχαστικές γραμμές να τις αμβλύνει. Χωρίς πολιτικές κουτοπονηριές να προσπαθήσει να δημιουργήσει συνθήκες εθνικού μετώπου. Να κατανοήσει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και, έχοντας επίγνωση των δυνατοτήτων της χώρας, να επιδιώξει λύση που θα είναι εθνικά συμφέρουσα και ιστορικά επιτρεπτή.
Ευτυχώς που πήγαν στο συλλαλητήριο Ο Αγης και Ο Οικονόμου και εκπροσώπησαν το Δημοτικό Συμβούλιο γιατί οι άλλοι περιμένουν ακόμα το οκ απο τον Φλαμπουραρη
5 σχόλια:
Μοιράστηκαν το Σύνταγμα με ελληναράδες που μούτζωναν το κοινοβούλιο, ζητώντας να καεί.
Παρακολούθησαν Κατρούγκαλο, Καζάκη, Γιάνη, έχοντας δίπλα τους κρεμάλες. Και τώρα μιλούν για γραφικότητα;
Επιβράβευσαν λαρυγγισμούς με εθνικιστικές κορώνες, κάψιμο σημαιών και δαιμονοποίηση άλλων λαών.
Είπαν ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό ξένη κατοχή, καλώντας τους συμπατριώτες μας σε ανυπακοή έναντι νόμων και θεσμών.
Αγαπούσαν Μίκη και Γλέζο, αλλά τώρα ζητούν. δήθεν με σεβασμό, «κάποιος να τους προστατεύσει».
Εξαπάτησαν δύο φορές τον λαό με το δημοψήφισμα του 2015. Την πρώτη φορά του είπαν ότι θα καταργήσουν τη λιτότητα και τη δεύτερη φορά αγνόησαν τη βούληση του. Ευτυχώς, θα πείτε, αλλά αυτό δεν μειώνει το μέγεθος της απάτης.
Δεν γίνεται, λοιπόν, να μη σε ενοχλούν οι εθνικιστές το 2012, αλλά να σε ενοχλούν το 2018. Επίσης δεν μπορείς το 2014 να γράφεις ότι όποιος δεν είναι μαζί σου είναι και εχθρός, αλλά το 2018 να καλείς σε συνεννόηση, ζητώντας χαμηλούς τόνους. Τώρα έχεις δίκαιο, αλλά, ταυτοχρόνως, ο τόνος σου δείχνει γελοίος και εξοργιστικά υποκριτικός
Η αναμόχλευση του ζητήματος των Σκοπίων δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα ευρύτερων γεωπολιτικών διεργασιών. Η Ρωσία έχει επιστρέψει σε μια λογική σφαιρών επιρροής. Και προσπαθεί να ανακτήσει την επιρροή της σε περιφερειακά υποσυστήματα. Τα Βαλκάνια επανέρχονται στη γεωπολιτική σκακιέρα ως μήλον της Έριδος των μεγάλων δυνάμεων. Η Δύση επιδιώκει να κλείσει τη μαύρη τρύπα των Δυτικών Βαλκανίων, να τα εντάξει στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και να αποτρέψει την επιστροφή της Ρωσίας. Εξού και η αναθέρμανση του διεθνούς ενδιαφέροντος και η διπλωματική κινητικότητα για την εξεύρεση λύσης.
Η κυβέρνηση, με την αυταρέσκεια και την αλαζονεία που τη διακρίνει και με την ορμή και προθυμία της νεοφώτιστης πλην συστημικής πλέον δύναμης, σπεύδει να κλείσει το θέμα όπως όπως.
Το κάνει άγαρμπα προσπαθώντας να προσποριστεί πολιτικά οφέλη και να διχάσει την αντιπολίτευση. Σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι το ζήτημα των Σκοπίων αναδιατάσσει μεν τις διαμορφωμένες λεπτές πολιτικές ισορροπίες, αλλά όχι σύμφωνα με τους υπολογισμούς της. Τα προβλήματα δημιουργούνται κυρίως στο εσωτερικό της. Το ζήτημα των Σκοπίων είναι περίπλοκο καθώς γεωπολιτικά συμφέροντα και υπολογισμοί τέμνονται με μια ιδιαίτερα φορτισμένη ιστορική διάσταση. Μια διάσταση που συνεγείρει και αφυπνίζει εθνικά αντανακλαστικά γιατί είναι κομμάτι της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς που έχει αμφισβητηθεί έντονα και επανειλημμένα. Χρειάστηκε η ιστορική τεκμηρίωση του Ζαμπέλιου και του Παπαρρηγόπουλου και η ποιητική φλέβα του Παλαμά για να διατρανωθεί η αδιάρρηκτη συνέχεια της εθνικής ιστορίας από την αρχαιότητα ώς σήμερα. Και αυτό το εθνικό αφήγημα μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Διαμόρφωσε την εθνική ταυτότητα, το αξιακό σύστημα του λαού και το συλλογικό του υποσυνείδητο. Και είναι αυτός ο λόγος που εξεγείρεται
Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί συνολικά ο κόσμος διανύει μια εποχή περιχαράκωσης στις εθνικές ταυτότητες. Από τον φόβο που δημιουργούν οι κατακλυσμικές αλλαγές της εποχής μας. Από τις ανισότητες και την ανέχεια που δημιουργεί η σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποίησης. Που στη χώρα μας επιβαρύνεται περαιτέρω από τη δεκάχρονη κρίση. Και εντείνεται από τα μεταναστευτικά ρεύματα που έρχονται να δημιουργήσουν αυτό που εύστοχα ο Robert Putnam προσδιόρισε ως «υπερφόρτωση του κοινωνικοψυχολογικού συστήματος».
Γι’ αυτούς τους λόγους, το Σκοπιανό λειτουργεί ως εκπυρσοκροτητής συμπιεσμένων συναισθημάτων και μιας αίσθησης πληγωμένης υπερηφάνειας.
Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αντί να λοιδορεί αυτά τα συναισθήματα να τα κατανοήσει και να τα καθοδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση. Αντί να οξύνει τις διχαστικές γραμμές να τις αμβλύνει. Χωρίς πολιτικές κουτοπονηριές να προσπαθήσει να δημιουργήσει συνθήκες εθνικού μετώπου. Να κατανοήσει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και, έχοντας επίγνωση των δυνατοτήτων της χώρας, να επιδιώξει λύση που θα είναι εθνικά συμφέρουσα και ιστορικά επιτρεπτή.
Ευτυχώς που πήγαν στο συλλαλητήριο Ο Αγης και Ο Οικονόμου και εκπροσώπησαν το Δημοτικό Συμβούλιο γιατί οι άλλοι περιμένουν ακόμα το οκ απο τον Φλαμπουραρη
Μήτσο Ο Πατουλης σε ψάχνει για να βγάλεις λογο
Δημοσίευση σχολίου