Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΕΦΥΓΕ. ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΕΝΟΥΝ. Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ

Δεν έχανε ευκαιρία να εκθειάζει την περιφερειάρχη ο δήμαρχος Αίγινας. Τότε όλα ήταν καλά. Μετά ήρθαν οι πλημμύρες της Μάνδρας,  οι φωτιές στο Μάτι,  και τα πράγματα άλλαξαν. Όλοι πορεύονταν με την βεβαιότητα της ατιμωρησίας. Μέχρι τότε έτσι ήταν. Οι αιρετοί σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας ότι κι αν έκαναν έμεναν στο απυρόβλητο.
Τα πράγματα άλλαξαν.
Ιδού τι λέει σήμερα η κυρία περιφερειάρχης.
Rena Dourou

8 ώρες

Με αφορμή τις κλητεύσεις από την Εισαγγελία για την τραγωδία της Μάνδρας,
σχεδόν ένα χρόνο μετά την απόφασή μου να προσέλθω και να ζητήσω η ίδια από τη Δικαιοσύνη να διερευνήσει εις βάθος και τάχιστα,
πράξεις, παραλείψεις και δυσλειτουργίες του κρατικού μηχανισμού,
ζούμε ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του “στραγγαλισμού” της κοινής λογικής και της αλήθειας.

Τα δέκα πρόσωπα, αυτοδιοικητικοί και υπηρεσιακοί, στα οποία επιδόθηκαν οι κλητεύσεις, έγιναν το εξής ένα: Η Δούρου.

Η Δούρου ύποπτη, η Δούρου ένοχη, η Δούρου κατηγορούμενη.

Αυτό που θέλουν φυσικά να πουν είναι… “η Δούρου καταδικασμένη”, αλλά διατηρούν ακόμη τα προσχήματα της αναγνώρισης ότι, στη χώρα μας υπάρχει διάκριση εξουσιών. Όπως την είχε περιγράψει ο Μοντεσκιέ, και όχι ο… Ρουσό, τον οποίο είχε επικαλεστεί λανθασμένα πολιτικός αρχηγός, σε ένα κρεσέντο αυτοθαυμασμού στη Βουλή, για τα πτυχία και το βιογραφικό του.

Στην πραγματικότητα, την ώρα που ξαγρυπνούμε για να μετριάσουμε τυχόν συνέπειες από τον κυκλώνα που πλήττει την πατρίδα μας, και ενώ τις κλητεύσεις, οι άμεσα θιγόμενοι τις πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ, και όχι δια της δικαστικής οδού, βρίσκεται για άλλη μια φορά σε εξέλιξη μια επιχείρηση να δοθεί ονοματεπώνυμο σε φυσικές καταστροφές, που οδηγούν σε ανείπωτες τραγωδίες.

Η διεθνής εμπειρία μας διδάσκει ότι, η σχετική ονοματοδοσία είναι πρακτική των επιστημόνων, δηλαδή εκείνων που είναι αρμόδιοι για τη μελέτη, πρόγνωση και καθοδήγηση στην αντιμετώπιση τέτοιων ακραίων φαινομένων.

Στην Ελλάδα της κρίσης, το… επάγγελμα το ασκούν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες και καλοπληρωμένοι στρατοί στα social media.

Η στόχευση προφανής: Να εντυπωσιάσουμε, να μείνουμε στην επιφάνεια, να αποπροσανατολίσουμε.

Να ενοχοποιηθεί ο αυτοδιοικητικός που έχει, στη δεδομένη συγκυρία, την πολιτική επιστασία, ώστε η συζήτηση να σταματήσει εκεί.

Να μην φτάσει στην ουσία. Να μην αναζητήσει τις πραγματικές ευθύνες, σε εκείνους που τις κουβαλούν επί σειρά ετών.

Εκείνους που είδαν τα αντίστοιχα αυτοδιοικητικά και πολιτικά αξιώματα, ως πάργκινγκ των φιλοδοξιών τους και βατήρα ανέλιξης της καριέρας τους.

Γιατί έτσι βλέπουν την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά.

Ως καριέρα και επαγγελματική αποκατάσταση.

Όσων δεν έκαναν ποτέ εκείνα που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και σήμερα ζητούν τα ρέστα.

Στην εποχή του μεγάλου αποπροσανατολισμού και της σύγχυσης από τη μνημονιακή τραγωδία άλλωστε, είναι πολυτέλεια να απαιτούμε από τους πολίτες να αναλύουν με μετριοπάθεια και ψυχραιμία τέτοιες “ειδήσεις”, ώστε να εντοπίσουν τη στόχευση της παραμόρφωσης της πραγματικότητας.

Σε ό, τι με αφορά, δεν θα μπω στον πειρασμό να “τσουβαλιαστώ” μαζί τους.

Δεν είμαι σαν αυτούς.

Δεν είμαστε σαν αυτούς.

Και δεν θα γίνουμε.