Το άρθρο παραθέτει φωτογραφικό υλικό από μάχες μεταξύ Ρωσόφωνων και του τάγματος ΑΖΟΦ στην (Ελληνική πόλη) Μαριούπολη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα η από την Δύση υποστηριζόμενη κυβέρνηση του Κιέβου χρησιμοποίησε τοπικές φασιστικές ομάδες χρηματοδοτούμενες από πλούσιους ολιγάρχες.
Μετά το από τις ΗΠΑ υποκινούμενο πραξικόπημα του 2014 όπου ακραία ακροδεξιά στοιχεία πρωτοστάτησαν, το τάγμα ΑΖΟΦ ενσωματώθηκε στον στρατό της Ουκρανίας.
Το 2020 η δεξαμενή σκέψης του ΝΑΤΟ έκανε δημοσίευμα με τίτλο "Γιατί το ΑΖΟΦ δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ξένη τρομοκρατική οργάνωση". Το δημοσίευμα παραδέχτηκε ότι το ΑΖΟΦ έχει ναζιστικές ρίζες και ότι η ηγεσία του ανήκει στην άκρα δεξιά. Όμως δεν πρέπει να χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση επειδή είναι τμήμα των ειδικών επιχειρήσεων της Ουκρανικής εθνικής φρουράς και επομένως αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της επίσημης δομής του κράτους και παίρνει εντολές από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Στην μάχη της Μαριούπολης η πλευρά του Κιέβου αποτελείτο από 400 πολεμιστές οι μισοί εκ των οποίων ήταν Ναζί του τάγματος ΑΖΟΦ και οι άλλοι στρατιώτες του Ουκρανικού στρατού και της εθνοφρουράς και εθελοντές υπό τις διαταγές Ουκρανού στρατηγού. Τα συγκεκριμένα μέλη του τάγματος ΑΖΟΦ είχαν πολεμήσει μαζί με Γεωργιανούς και Τσετσένους σε προηγούμενους πολέμους κατά της Ρωσίας.
Εν κατακλείδι
Το τάγμα ΑΖΟΦ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πραξικόπημα του 2014 για την ανατροπή της κυβέρνησης και την εγκατάσταση φιλο δυτικής κυβέρνησης με στόχο να ενσωματωθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.
8 σχόλια:
Επανακαμψις ή μπούμεραγκ για τη Ρωσσία η επεμβασις?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πρόλαβε να γίνει κλισέ: “από την Τετάρτη το πρωί ξυπνήσαμε σε έναν διαφορετικό κόσμο”. Το ερώτημα βέβαια είναι σε τι κόσμο ξυπνήσαμε και ο πόλεμος της προπαγάνδας που μαίνεται, δεν βοηθά. Η εισβολή στην Ουκρανία ήταν η αντίδραση με χρονοκαθυστέρηση μίας μεγάλης χώρας που υφίσταται ταπείνωση και αποδόμηση εδώ και 30 χρόνια.
Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ οι Δυτικοί δεν θέλησαν μόνο να διασφαλίσουν τον δικό τους μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Αθέτησαν τις υποσχέσεις τους προς τον Γκορμπατσόφ και εν συνεχεία εκμεταλλεύτηκαν έναν αλκοολικό ηγέτη (Γιέλτσιν) για να καταστρέψουν ολοκληρωτικά μία “αυτοκρατορία” και να εκμηδενίσουν κάθε επιρροή της στον κόσμο. Ακόμη δε, και στον περίγυρό της, ξεκινώντας από τις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Είναι ψευδές ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η πρώτη στην Ευρώπη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι νικητές του προκάλεσαν την σύγκρουση Κροατίας-Σερβίας, διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία και έβαλαν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ την Σλοβενία και την Κροατία, διευρύνοντας τον “ζωτικό χώρο” της Γερμανίας. Ακολούθησε η ένταξη στο ΝΑΤΟ και στη ΕΕ, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Σλοβακίας, καθώς και των τριών Βαλτικών Δημοκρατιών. Είναι η Δύση που βομβάρδιζε επί δυόμιση μήνες τη Σερβία, που επέβαλε την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία και την αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος.
Είναι τουλάχιστον υποκριτική η ευαισθησία για το “πόλεμο στην Ευρώπη”, όταν η Δύση από το 1990 και μετά –εκμεταλλευόμενη ακριβώς την ήττα του σοβιετικού μπλοκ– αιματοκύλισε τον αραβικό κόσμο, θέλοντας να εκμηδενίσει παράλληλα την όποια επιρροή της Ρωσίας. Διέλυσε το Ιράκ με τον δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου, προβάλλοντας το ψευδές επιχείρημα των όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ που ποτέ δεν βρέθηκαν.
Δυτικό στρατόπεδο
Προκάλεσαν την “Αραβική Άνοιξη” που μετατράπηκε σε μακρύ αραβικό χειμώνα που διαρκεί ακόμη και οδήγησε στην στρατιωτική επέμβαση των Δυτικών στη Λιβύη που την διέλυσε. Η τελευταία πράξη ήταν η προσπάθεια διάλυσης και της Συρίας και μάλιστα με δυτική ενίσχυση και χρηματοδότηση τζιχαντιστών, ακόμη και του ΙSIS. Η Συρία όμως σηματοδότησε και την αρχή της αντιστροφής. Οι ΗΠΑ αποχώρησαν δίχως να έχουν ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, ενώ η Ρωσία παρέμεινε και διασφάλισε την επιρροή της εκεί.
Η εικόνα που έδειξε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η απόλυτη υπερδύναμη ήταν τα ελικόπτερα που αποχωρούσαν από την Καμπούλ, αφήνοντας τον πληθυσμό, που είχε πεισθεί από τις δυτικές υποσχέσεις, στο έλεος των θριαμβευτών Ταλιμπάν. Η προσπάθεια για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας, που είναι ταυτισμένη με την ιστορία της Ρωσίας, είναι ο τελευταίος τυχοδιωκτισμός.
Η ρωσική εισβολή είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ως εκ τούτου απολύτως καταδικαστέα. Εάν κάνουμε, όμως, τον κόπο να ανιχνεύσουμε την αιτία της, θα δούμε ότι είναι το “ως εδώ” της Μόσχας που πλέον νιώθει ότι δεν έχει άλλα περιθώρια γεωπολιτικής υποχώρησης. Ο Πούτιν με το διάγγελμά του πριν την εισβολή προειδοποίησε ότι η επέκταση δεν θα γίνει ανεκτή και ακόμη και η Μέρκελ με τον Μακρόν είχαν αναγνωρίσει ότι η αντίδραση της Μόσχας είχε βάση. Αλλά οι ΗΠΑ έσπρωξαν την κυβέρνηση Ζελένσκι σε ανελαστική στάση, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για αυτό που συμβαίνει τώρα.
Οι Ρώσοι στηρίζουν
Η ουκρανική κυβέρνηση μοιράζει όπλα σε μία προσπάθεια να μετατρέψει αμάχους και ανεκπαίδευτους πολίτες σε μαχητές, ουσιαστικά σε ανθρώπινες ασπίδες. Και η Δύση και ο Ζελένσκι ξέρουν ότι όσο πιο πολλά τα θύματα κυρίως στον άμαχο πληθυσμό τόσο πιο δύσκολη θα είναι η λύση και η επόμενη ημέρα εάν εγκατασταθεί φιλορωσικό καθεστώς. Οι Ρώσοι δεν θέλουν τον πόλεμο, αλλά κατά κανόνα συμφωνούν ότι η Ρωσία δεν έπρεπε να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στην Ουκρανία. Είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και αξιοπρέπειας.
Ο ρωσικός λαός βίωσε την εποχή Γιέλτσιν και νοιώθει προδομένος από τη Δύση, στην οποία κάποια στιγμή πίστεψε. Η δυτική επικοινωνιακή-προπαγανδιστική επίθεση είναι κυριολεκτικά σαρωτική. Τα κανάλια παντού προβάλλουν προσωπικά δράματα και ατομικές ιστορίες αυτοθυσίας, από αυτά που συμβαίνουν και σε πολύ μεγαλύτερη ένταση και βιαότητα σε κάθε πόλεμο. Ο λόγος τους είναι μανιχαϊστικές: ο κακός Πούτιν και ο ηρωικός Ζελένσκι.
Φυσικά αποκρύπτει την παλαιότερη αλλά και πιο πρόσφατη ιστορία της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Επικαλείται το διεθνές δίκαιο που έχει επανειλημμένως καταπατήσει από το 1990 και μετά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ με τις στρατιωτικές επεμβάσεις. Ούτε αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, ακόμα και στη μικροσκοπική Γρενάδα τη δεκαετία του 1980.
Ευρύτερες αλλαγές
Η ίδια η Δύση έχει ακυρώσει το αξιακό πλαίσιο που την οδήγησε στο να επικρατήσει στον Ψυχρό Πόλεμο: ευημερία των πολιτών, δημοκρατία, κοινωνικό κράτος, ατομικά δικαιώματα, διεθνές δίκαιο. Τώρα τι επικαλείται; Απευθύνεται σε μία αποχαυνωμένη από την κατανάλωση και την τηλεόραση κοινή γνώμη που αγνοεί την αλληλουχία των γεγονότων και ξεχνά ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι φιλανθρωπικός όμιλος, αλλά στρατιωτικός συνασπισμός, πρόξενος πολέμων και αποσταθεροποίησης και ότι αυτό που προσπαθεί είναι να βάλει πυραύλους σε απόσταση αναπνοής από τη Μόσχα.
Η ρωσική εισβολή σηματοδοτεί ευρύτερες αλλαγές στο παγκόσμιο χωριό. Ο Πούτιν επανέφερε την Ρωσία ως μεγάλη δύναμη πλανητικού επιπέδου επί του πεδίου και στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Η Ρωσία προβάλλει ως δύναμη που για να υπερασπιστεί τα ζωτικά της εθνικά συμφέροντα δεν διστάζει να αναμετρηθεί διπλωματικά, αλλά και στρατιωτικά με αυτό που θεωρεί απειλή.
Με την χρήση στρατιωτικής βίας, ο Πούτιν υπενθυμίζει αυτό που η Δύση φρόντιζε να καμουφλάρει, ότι δηλαδή οι μεγάλες δυνάμεις δεν εγκατέλειψαν ποτέ την παραδοσιακή πολιτική ισχύος. Οι ΗΠΑ παραμένουν η μεγαλύτερη δύναμη του πλανήτη, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Με την αλαζονική και συμπεριφορά της προκάλεσε την συγκρότηση ενός αντίθετου συσχετισμού.
Το κλειδί των εξελίξεων
Η διακριτική υποστήριξη της Κίνας στην Ρωσία εξισορροπεί την υπέρτερη ισχύ του δυτικού στρατοπέδου. Η άρνηση καταδίκης της εισβολής από την Κίνα και την Ινδία είναι ενδεικτική μιας νέας παγκόσμιας ισορροπίας που τείνει να προκύψει. Φυσικά είναι πολύ νωρίς ακόμη για να διαγνωστεί εάν πάμε σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, με διαφορετική συγκρότηση των στρατοπέδων, ή σε μία νέα ισορροπία δυνάμεων σε πλανητικό επίπεδο.
Η παραίτηση των ΗΠΑ από την πλανητική ηγεμονία είναι δύσκολη, ενώ η αλληλοδιείσδυση των οικονομιών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης κάνει δύσκολο έναν παρατεταμένο Ψυχρό Πόλεμο. Στο Ουκρανικό, το κλειδί των εξελίξεων το κρατά ο Πούτιν. Φυσικά, οι λαοί δεν θέλουν πόλεμο, θύματα και δυστυχία. Η κοινή γνώμη, όμως, είναι πλέον παγκόσμια, δεν εξαντλείται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Το τελικό ζητούμενο είναι η ειρηνική συνύπαρξη των κρατών που συνορεύουν. Φυσικά αυτό δεν θα επιτευχθεί ούτε με την εγκατάσταση νατοϊκών πυραύλων στην αυλή της Μόσχας, ούτε όμως με την παρατεταμένη κατοχή ή την εγκαθίδρυση ενός ελεγχόμενου καθεστώτος στην Ουκρανία. Κάτι τέτοιο μπορεί να έχει ως συνέπεια διαρκή ρωσική αιμορραγία. Η εισβολή επιβεβαιώνει την ρήση του Μαρξ ότι η βία είναι η μαμή της ιστορίας, αλλά το τι θα γεννηθεί ακόμη είναι άδηλο…
Η "δεξαμενη σκέψης" προϋποθέτει την υπαρξη μυαλού.
Αλήθεια υπάρχει;
ΕΠΕΙΔΉ ΥΠΟΣΤΉΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΎΤΙΝ
Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΗΣΗ
Όποιος ΤΡΩΕΙ ΡΩΣΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ 100 ΕΥΡΩ ΠΡΟΣΤΙΜΟ
ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΒΕΙ ΚΕΡΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΡΩΣΟ .200
ΟΠΟΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ 300
ΟΠΟΙΟΣ .ΔΙΑΒΑΖΕΙ .ΝΤΟΣΤΟΓΕΦΙΕΣΚΙ 400
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε σήμερα Τετάρτη 2 Μαρτίου, πως η Ελλάδα είναι de facto εχθρική χώρα για την Ρωσία, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Συνεπώς η Τουρκία που δεν επέβαλε κυρώσεις δεν είναι... de facto εχθρός της Ρωσίας. Θα σημειώσουμε μία απλή γεωπολιτική συνεπαγωγή: «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος ξεκαθάρισε πως θα πρέπει να υπάρξει απάντηση, αλλά αυτή δεν πρέπει να προκαλέσει ζημία στη Ρωσία.
Όλες οι χώρες που αποφασίζουν να επιβάλλουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι de facto εχθρικές, συμπλήρωσε ο ίδιος.
Σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, περί ασταθούς ρωσικής οικονομίας, ο εκπρόσωπος παραδέχθηκε πως έχει δεχθεί σοβαρά πλήγματα, αλλά, συμπλήρωσε, υπάρχει περιθώριο ασφαλείας και προοπτικές
Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν είναι μόνο για την Ουκρανία βέβαια. Υπάρχουν βαθύτερα αίτια που η Ρωσία έφτασε να πραγματοποιήσει την συγκεκριμένη επέμβαση στη χώρα.
Ένα από αυτά τα είχε περιγράψει ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος στην ομιλία του ανάληψης για τέταρτη φορά της προεδρίας της χώρας του το Μάιο του 2018.
Απευθυνόμενος στο ρωσικό κοινοβούλιο μετά την ορκωμοσία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ότι η «απόλυτη ανεξαρτησία» από το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ και τους παγκόσμιους οργανισμούς παροχής χρημάτων Rothschild θα ήταν το «μεγαλύτερο δώρο» που θα μπορούσε να προσφέρει στις μελλοντικές γενιές.
«Παλιά συμπεριφερόμασταν αφελώς, αλλά τώρα βλέπουμε ότι οι κανόνες του ΠΟΕ [Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου] παραβιάζονται πολύ συχνά, οι περιορισμοί επιβάλλονται για πολιτικούς λόγους, τους οποίους ονομάζουν κυρώσεις. Επιπλέον, όλο και περισσότερα από αυτά επιβάλλονται για να εξασφαλιστούν τα αγαπημένα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα», είχε πει ο Β.Πούτιν.
Δήλωσε ότι οι ολοκαίνουργιοι «περιορισμοί», που παραβιάζουν τις αρχές του παγκόσμιου εμπορίου, κάνουν τον κόσμο να δει ότι το μονοπώλιο του δολαρίου των Ηνωμένων Πολιτειών απειλεί και άλλους τομείς.
Σύμφωνα με τον Ρώσο ηγέτη, η αποδολαριοποίηση πρέπει να προωθηθεί επί της αρχής, προκειμένου να προστατευθεί η κυριαρχία της χώρας.
To 2019 πρόεδρος της Ρωσίας, Βλανίμιρ Πούτιν, γεμάτος όρεξη για διπλωματία, είχε ζητήσει μπροστά σε Μέρκελ και Μαρκόν και παρουσία Ζελένσκι σεβασμό στις συμφωνίες του Μινσκ για τις ρωσόφωνες περιοχές και ΙΣΟΤΗΤΑ για τους ρωσοφώνους, οι οποίοι αποτελούσαν το 38% της Ουκρανίας.
«Εμείς επιθυμούμε οι Ρωσόφωνοι, όχι μόνο στο Ντονμπάς αλλά σ’ ολόκληρη την Ουκρανία, να έχουν ίσα δημοκρατικά δικαιώματα. Θα ‘θελα να επισημάνω ότι το 38% των Ουκρανών πολιτών θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωσόφωνους.
Ωστόσο, όλα τα λεγόμενα ”Ρωσικά σχολεία” θα μετατραπούν σε σχολεία ουκρανικής γλώσσας απ’ την επόμενη χρονιά (2020).
Παρεμπιπτόντως, εξ όσων γνωρίζω, τα άλλα σχολεία (εθνικών μειονοτήτων) -Ουγγρικά, Ρουμάνικα και Πολωνικά- πρόκειται να ξεκινήσουν την διαδικασία το 2023.
Λες και υπάρχουν περισσότεροι Ουγγρόφωνοι απ’ ό,τι Ρωσόφωνοι στην Ουκρανία.
Θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι αυτό εγείρει ερωτήματα στα οποία δεν έχουμε λάβει καθόλου απαντήσεις»
Η Ρωσία περίμενε απαντήσεις μέχρι τις 24/2/2022, όταν και ξεκίνησε την επιχείρηση επιβολής του δικαίου των Ρώσων και ρωσoφώνων πολιτών της στα πρώην ρωσικά εδάφη της Ανατολικής Ουκρανίας.
Δημοσίευση σχολίου