ΚΟΥΛΟΥΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΊΑ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ

 Πρωί πρωί με την δροσούλα ξεκινά η καθημερινότητα των  οδοκαθαριστών. Κάποια στιγμή ένα αγροτικό σταματά και κάποιος τους δίνει ένα κουλούρι.

Ένα πρωινό, το όχημα σταμάτησε. Ο οδηγός (εκπρόσωπος αμάδας που λαμβάνει αναλοιπώς την παχυλή -σε σχέση με τον μισθό του οδοκαθαριστή -πάγια αντιμισθία που αναλογεί στην προσωρινή θέση που καταλαμβάνουν) έδωσε το κουλούρι και απομακρύνθηκε. 

Ο  οδοκαθαριστής, πήρε το κουλούρι, το κοίταξε και αναρωτήθηκε. Ο Δήμος προμηθεύεται το κουλούρι ολόκληρο με μία απευθείας ανάθεση ή υπάρχει μια απευθείας ανάθεση για το κουλούρι και μία για το σουσάμι;

Θυμήθηκε ότι αυτός και οι περίπου 50 συναδελφοί του εδώ και πολύ καιρό δεν έχουν λάβει τα 1.000 περίπου ευρώ που αναλογούν σε κάθε ένα εξ αυτών για τα προβλεπόμενα ενδύματα, υποδήματα και γάλα. Για υτούς υπάρχουν λεφτά σκέφτηκε. Για μας κουλούρι.

Ο οδοκαθαριστής, δάγκωσε το κουλούρι του, τίναξε λίγο σουσάμι σε δυό σπουργίτια που είχαν πλησιάσει και αναλογίστηκε: Κάποιοι μας θεωρούν πολύ ηλίθιους.