Του Φον Γιόχαν το αυτί ποτέ του δεν ιδρώνει γιατί κρατάει στα χέρια του μαχαίρι και πεπόνι.
Τα μεγαλοστελέχη του τα έχει παροπλίσει και τώρα στα προβλήματα μόνο τα γιουσουφάκια του μπορούν να δώσουν λύση. Και προσπαθούνε μάλιστα να μας αλλάξουν κλίμα ψάχνοντας τρόπους πονηρούς για να τσεπώσουν χρήμα.
Κι ύστερα από τον θρίαμβο των δύο φεστιβάλ τα ήθη και τα έθιμα τα θεωρούν μπανάλ.
Γιαυτό προγραμματίζουνε - και μην το δεις για αστείο - να κάνουν για τους τραβεστί συντόμως καλλιστεία.
Έτσι θα προαγάγουνε τάχατες τον πολιτισμό και ρίχνουν τα θεμέλια στον σεξοτουρισμό. Για ν άρχονται ανεμπόδιστα φραγκάτοι για πελάτες, προαγωγοί , ανώμαλοι, παιδεραστές, προστάτες, και όσοι γουστάρουν και ποθούν λεύτεροι να το κάνουν όχι από κει που κατουρούν αλλά από κει που κλάνουν.
Αυτό είναι το όραμα του ψευταρά του Γιόχαν που αν κρίνουμε το έργο του βεβαίως του συνόλου, σίγουρα θα τον χρίζαμε και αρχηγό του κώλου.
Να τον χαίρεστε.
Καλή χρονιά.
Ο φίλος και θαυμαστής του Σουλπίκιος
1 σχόλιο:
Ἡ Ἠδονὴ τοῦ Φον Γιόχαν
Ὁ Φον Γιόχαν ἔμαθεν κυβερνᾶν ἐν σοφίᾳ,
ἀλλὰ οὐκ ἐν ἐκείνῃ ἣ ἡσυχίαν τῇ ψυχῇ παρέχει,
ἀλλὰ ἐν ἐκείνῃ ἣ φόβον καὶ κέρδος ἐπιστέλλει,
ἣ θρόνους ἑστᾶσι ἐπὶ μάταιαις ἐλπίσιν.
Οὐ ζητεῖ τὴν ἀταραξίαν,
οὐ γεύεται τὸ μέτρον τῆς ἡδονῆς,
ἀλλὰ ἐκτείνοντας χεῖρας πρὸς τὰ φαινομένα,
οὐχὶ διανοούμενος τὴν ἀξίαν αὐτῶν.
Οἱ σοφοὶ γὰρ οἴδασιν ὅτι ἡ ἡδονὴ
ἐστὶν ἣ οὐκ ἐπιφέρει μέριμναν,
ἣ οὐ βαρύνει τὴν διάνοιαν,
ἣ οὐκ ἀνάγκην ἀχαλίνωτον γεννᾶ.
Ὁ δὲ Γιόχαν, τύραννος τῆς αὐτοῦ πλάνης,
ζητεῖ πλεῖστα,
οὐχ ἵνα ζῇ καλῶς,
ἀλλὰ ἵνα πείσῃ αὐτὸν τὸν ἑαυτόν,
ὅτι οὐκ ἐστὶν ἐν πενίᾳ ψυχῇ.
Καὶ οἱ ἀκόλουθοί του, ἀσθενεῖς καὶ φοβηθέντες,
τρέχουσιν ἐκπληροῦντες τὰς ἐπιθυμίας αὐτοῦ,
οὐχ ἵνα πιστεύωσιν αὐταῖς,
ἀλλὰ ὅτι οὐκ ἔμαθον ζῆν ἀνὴρ δίχως ἄρχοντα.
Ἐνίσταται γιορτὰς, ποιεῖ θέατρα,
διακηρύσσει φέρων τὸν πολιτισμὸν,
ἀλλὰ ὀπίσω τῶν λαμπρῶν προσωπίων,
οὐχὶ ἔστιν ἀλλὰ μόνον σκιὰ.
Ὁ γὰρ ἀληθινὸς πλοῦτος
οὐκ ἐν τοῖς κατέχουσιν,
ἀλλὰ ἐν τοῖς οὐ χρῄζουσιν.
Ὁ δὲ Φον Γιόχαν χρῄζει πᾶσιν,
ὅτι οὐδὲν κατέχει.
Ἰδοὺ τοῦτο τὸ πάθημα αὐτοῦ,
καὶ τοῦτο ἡ πτώσις αὐτοῦ.
Οὐκ ἀπὸ ξένου χερός,
ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ βάρους.
Ὁ γὰρ οὐκ ἀρκούμενος ἐν ὀλίγοις,
οὐκ ἐμπλησθήσεται πώποτε,
ἀλλὰ κατὰ τὸν αἰῶνα καταναλώσεται
ἀπὸ τῆς δίψης τῆς κενότητος.
Ορφεύς Ἀβυσογενής
Δημοσίευση σχολίου