Για όσους εξακολουθούν να επιμένουν στην αλήθεια
Το blog και ο διαχειριστής του σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για το περιεχόμενο των σχολίων.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2022

ΑΝ ΗΤΑΝ ΓΑΤΕΣ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ

 

5/5/2010. Οι δράστες ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι. 

Για την εξουσία, μόνο οι γάτες έχουν δικαιώματα.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποσοι απο τα μελη του δημοτικού συμβουλίου μπορουν να πουν την φραση "καταδικαζουμε την καθε μορφη βίας απο οπου και εαν προέρχεται";

Ανώνυμος είπε...

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας σημερα πηγε στην Marfin.
Που θα πάει, θα ερθει και στην Αίγινα.
Αρκεί βέβαια να προσκληθεί.

Ανώνυμος είπε...

Τον Μανώλη, την Αγγελική, την Παρασκευή και τον Επαμεινώνδα δεν τους τίμησε από όσο γνωρίζω η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Τίμησε όμως τον Ζακ Κωστόπουλο προβάλλοντάς τον στην πρόσοψη του κτηρίου της στους χρωματισμούς του LGBTQ ουράνιου τόξου, λες και είχε καμία σχέση η σεξουαλική του ταυτότητα με το περιστατικό. Όπως και τον Παύλο Φύσσα αναγράφοντας, πάλι στην πρόσοψη, «7/10/2020 Σιγά μη φοβηθώ» ενόψει της απόφασης του δικαστηρίου στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Δικαιωματιστές και ελίτ χέρι – χέρι. Ηρωοποιούν θύματα με ιδεοληπτικά κριτήρια. Αφήνουν στην άκρη άλλα θύματα που η ταυτότητά τους είναι αυτή των απλών και κανονικών ανθρώπων. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Εάν δεν ανήκεις σε κάποια μειονότητα η ζωή σου δεν έχει την ίδια αξία. Κανείς δεν θα στήσει φάρο στην μνήμη σου
Πριν περίπου έναν χρόνο μίας έγκυος 25 χρονών, με νοητική στέρηση, βιάστηκε αρχικά από έναν Αφγανό και στην συνέχεια ομαδικά από Πακιστανούς σε ένα υπόγειο στον Άγιο Παντελεήμονα. Η είδηση αυτή έπαιξε ελάχιστα στα ΜΜΕ. Τις προάλλες επίσης μία 17χρονη κακοποιήθηκε από Πακιστανούς. Η πιο καυτή και σημαντική όμως είδηση θεωρήθηκε από τα ΜΜΕ η κακοποίηση της γάτας από τον ανεκδιήγητο εκείνο τύπο που την κλώτσησε. Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα είναι δείκτης του πολιτισμού μας. Όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι πιο σημαντική η αντιμετώπιση της κακοποίησης ενός ανθρώπου σε τελική ανάλυση. Δεν είδα όμως τον Θεοδωρικάκο να τουιττάρει με θέρμη για τις κακοποιήσεις των ανθρώπων. Βέβαια τα δείγματα γραφής δίνονται από συμβολικές κινήσεις. Όταν για παράδειγμα ο Καραμανλής (συγχωράτε με έχω χάσει το μέτρημα, πρέπει να είναι ο τέταρτος) ως υπουργός μεταφορών δέχθηκε να κατέβει η αφίσα για το αγέννητο παιδί αλλά δέχθηκε να παραμείνει η αφίσα των βιγκανιστών που απεικόνιζε ένα γουρούνι και αυτούς που το τρώνε τους χαρακτήριζε πάνω κάτω ως δολοφόνους. Η μητέρα της Μυρτούς κατήντησε «ζητιάνα», κατά δήλωσή της, από το ελληνικό κράτος για την θεραπεία της κόρης της που κακοποιήθηκε άγρια από τον Πακιστανό της Πάρου. Στην εκπομπή του Καμπουράκη στον ΣΚΑΪ είχε πει «Αν ήταν το παιδί μία προσφυγοπούλα όλοι θα είχαν συντρέξει, από ΜΚΟ, από οργανώσεις, από οτιδήποτε. Επειδή είναι Ελληνίδα συμβαίνει αυτό. Όλοι μας λένε ότι γινόμαστε ρατσιστές. Αυτό όμως εγώ το βιώνω ως ρατσισμό και είμαι και Ελληνίδα και το βιώνω. Είναι απαράδεκτο». Λίγο πολύ ανατρίχιασε ο παρουσιαστής διότι φοβήθηκε μήπως τον πουν «ρατσιστή». Το ίδιο έντρομο βλέμμα είχε και ο Άκης Παυλόπουλος όταν ο Σάββας Καλεντερίδης αναφορικά με την μαζική παρουσία Πακιστανών στο Σύνταγμα την πρωτοχρονιά είπε ότι «δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μετατρέψει την Ελλάδα σε μουσουλμανική χώρα». Όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι κοιτούν έντρομοι εάν κάποιος τολμήσει και αναφερθεί στον ελέφαντα που είναι στο δωμάτιο. Έχει άδικο η μητέρα της Μυρτούς; Εάν σε λένε Αμίρ σε υποδέχονται μετά βαϊων και κλάδων, δεν σε αποφεύγουν λες και είσαι επαίτης. Εάν σε λένε Σεϊντού κάποιος θα κάνει πολιτική παρέμβαση και δεν θα ισχύσουν οι νόμοι της χώρας.
Την τραγωδία και την ατιμωρησία, για να τις καταλάβεις, πρέπει να διαβάζεις πίσω από τις γραμμές. Δεν συντελούνται μόνον επειδή υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά ελέω συνέργειας των ελίτ με την νέα αριστερά. Πρώτα, κύρια και πάνω από όλα εκπέμπουν ένα υπόκωφο μήνυμα στους δέκτες, στους απλούς και κανονικούς ανθρώπους: εάν δεν είσαι μαζί μας έχουμε την ισχύ να περάσεις στην λήθη.