"Μια μητέρα και ο γιος της" Maria Luisa Spaziani 2008.
Η σταύρωση ήταν μέθοδος επιβολής της θανατικής ποινής από τον έκτο π.χ. αιώνα . Την χρησιμοποίησαν οι Πέρσες, οι Σελευκίδες, οι Καλχηδόνιοι και οι Ρωμαίοι. Καταργήθηκε τον τέταρτο αιώνα μ.χ. από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Η ποινή της σταύρωσης συνήθως επιβάλλετο σε πολιτικούς ή θρησκευτικούς ταραξίες, πειρατές , σκλάβους ή σε αυτούς που δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα. Το 519 πχ ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος Α, σταύρωσε στην Βαβυλώνα 3.000 πολιτικούς του αντιπάλους. Το 88 πχ ο Ιουδαίος βασιλιάς Αλέξανδρος Ιανεύς και ο μέγας αρχιερέας του, σταύρωσαν 800 φαρισαίους αντιπάλους τους, Το 32 μχ ο Πόντιος Πιλάτος σταύρωσε τον Ιησού Ναζωραίο. Ο θάνατος επέρχετο από συνδυασμό αιτιών που αποτελούντο περιορισμό της κυκλοφορίας του αίματος, ανεπάρκεια οργάνων και ασφυξία καθώς το μη υποστηριζόμενο βάρος του σώματος καθιστούσε δύσκολη την αναπνοή επιταχύνοντας την ασφυξία . Πάνω από την κεφαλή του εσταυρωμένου τοποθετούσαν πινακίδα που ανέφερε το όνομα και το αδίκημα του.
