Τι πήρε η Ελλάδα από την Ε.Ε. -- Το τέρας του κρατισμού και οι παθογένειες
Εξαιρετική είναι η μελέτη που έχει κάνει ο καθηγητής κ. Αθ. Παπανδρόπουλος, τόσο για το ύψος των κεφαλαίων που πέρασαν από την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, όσο και για τις παθογένειες που έφεραν την πτώχευση.
Ο καθηγητής σημειώνει ότι «από το 1981 έως σήμερα, το ελληνικό παμφάγο κράτος έχει δεχθεί 660 δισ. ευρώ δάνεια, 290 δισ. ευρώ καθαρές επιδοτήσεις και 26 δισ. ευρώ άτοκες επενδυτικές επιχορηγήσεις, ενώ έχουν «κουρευτεί» χρέη περίπου 120 δισ. ευρώ.
Με άλλα λόγια, μέσα σε 34 χρόνια το ελληνικό κράτος είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει πάνω από 1 τρσ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε 100.000 ευρώ ανά Νεοέλληνα ή σε 335.000 ευρώ ανά νοικοκυριό.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα είναι πτωχευμένη, η παραγωγική της μηχανή είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη, οι υποδομές της είναι απλά υποφερτές και η διοικητική της μηχανή απέχει αισθητά από τον κοινοτικό μέσον όρο.
Αντιθέτως, η χώρα πρωτεύει σε διαφθορά και παραοικονομία, γεγονός που αποτρέπει παραγωγικές επενδύσεις και νοθεύει την δημοσιονομική πολιτική της.
Όσο για τα αίτια της πτώχευσης οφείλονται αποκλειστικά και μόνον στον κρατισμό, δεδομένου ότι στην χώρα μας το κράτος αντιπροσωπεύει το 65% της επίσημης οικονομίας.
Πρόκειται, δηλαδή, για ποσοστό παραπλήσιο με τα αντίστοιχα σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι οποίες εξ αυτού του λόγου κατέρρευσαν.
Το 2010, λοιπόν, αυτό το κράτος, με συνολικό χρέος κοντά στα 320 δισ. ευρώ, βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και τελικά σώθηκε από την άτακτη χρεοκοπία αποκλειστικά και μόνον γιατί συμμετείχε στην ευρωζώνη – τα μέλη της οποίας έσπευσαν να το σώσουν, για να προστατεύσουν το ευρώ και να αποτρέψουν σοβαρότερα προβλήματα στην οικονομική και νομισματική ένωση.
Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, η Ελλάδα, με χίλια βάσανα και με δραστικές οριζόντιες περικοπές, κατάφερε να περιορίσει τα δραματικά ελλείμματα στον προϋπολογισμό της και στο ισοζύγιο πληρωμών της –πλην όμως, από πλευράς περιορισμού του κρατισμού, οι μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν ελάχιστες.
Η Ευρώπη και η Ε.Ε. είναι κάτι πολύ περισσότερο από λεφτά και επιδοτήσεις
Πέρα κεφάλαια και επιδοτήσεις, πέρα από τις φαινομενικά «νεκρές» λέξεις που μας έχουν κουράσει τελευταία, όπως Eurogroup, Κομισιόν, Euro Working Group, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κ.λπ. πέρα από κόμματα, ιδεοληψίες και εμπάθειες, η ξεκάθαρη αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη είναι η πιο πολιτισμένη, ασφαλής και δημοκρατική περιοχή του πλανήτη.
Η Ε.Ε. είναι μια ένωση ασφαλώς ατελής, όντως με κάποιες, ίσως πολλές, αδικίες ή ανορθογραφίες, όμως η Ευρώπη - ως σύνολο - είναι μακράν η περιοχή με τα καλύτερα πολιτεύματα, την περισσότερη κατά το δυνατόν δημοκρατία, τα καλύτερα νοσοκομεία, τη μεγαλύτερη αποδοχή της διαφορετικότητας κ.ο.κ.
Η Ευρώπη ακόμη και στην περίοδο της κρίσης, εξακολουθεί να διαθέτει πάνω από το 60% των παγκόσμιων δαπανών για κοινωνικό κράτος!
Είναι το πρώτο σημείο στον πλανήτη με το υψηλότερο επίπεδο ελευθερίας του Τύπου και με το υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού.
Είναι το δεύτερο σημείο στον πλανήτη μετά τις ΗΠΑ, με τον υψηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, δηλαδή μικρότερου ποσοστού φτώχειας, υψηλότερου προσδοκιμου ζωής, υψηλότερου επιπέδου υπηρεσιών υγείας, οικονομικής ελευθερίας και με τις μικρότερες διαφορές εισοδηματικής ισότητας.
Ασφαλώς τα τελευταία χρόνια έχoυν γίνει πολλά λάθη που ενίσχυσαν το αίσθημα της ανισότητας, κυρίως από τις χώρες του Νότου και την Ελλάδα, οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την κρίση.
Η προσήλωση στην νομισματική και οικονομική ένωση απομάκρυνε μερικώς από την ουσιαστική πολιτική ενοποίηση και αποδυνάμωσε τη σημασία της.
Χωρίς εμπάθειες και αντιπαλότητες, χωρίς ιδεολογικές φράξιες και άλλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το σημείο εκείνο του πλανήτη με το χαμηλότερο ποσοστό ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (αυξήθηκε με την κρίση των τελευταίων χρόνων, αλλά παραμένει το χαμηλότερο σε όλον τον πλανήτη).
Η μόνη «ρήξη», λοιπόν, που πρέπει να γίνει στη χώρα μας, είναι η ρήξη με το άδικο και διεφθαρμένο καθεστώς που εμποδίζει τους Έλληνες πολίτες να προοδεύσουν, να αναπτύξουν τη χώρα και να βρουν μαζί της μια ζηλευτή θέση στο σύγχρονο κόσμο.
Χρέος της χώρας μας είναι να διατηρεί ως κόρη οφθαλμού τη σχέση της με την Ευρώπη και κατά το δυνατόν, να την ενισχύει διαρκώς. Η Ελλάδα πρέπει να φτιάξει τα του οίκου της.
Οι εχθροί είναι εντός των τειχών... Οτιδήποτε άλλο, θα είναι αυτοκτονία.
3 σχόλια:
Γιώργο, εν μέρη, είναι έτσι όπως τα λες. Τα τελευταία 40 χρόνια ο Χάρτης της Ελλάδας ήταν ζητιάνοι που απαιτούσαν για μια θεσούλα, άλλοι που ενώ ήταν ανίκανοι πουλούσαν πνευματικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις για να βολευτούν και να επιβιώσουν τροφοδοτώντας και ενισχύωντας ένα σύστημα αναξιοκρατείας,που περιελάμβανε, κακοδιαχείριση, ρεμούλες, τεμπέληδες, συνδικαλιστές που έκαναν κατάχρηση της ουσιαστικής έννοιας του συνδικαλισμού, κλπ.
Όμως οι λόγοι που συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν και διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα, είναι πολύ περισσότεροι, από αυτούς, που κάποιοι προβάλλουν με άσκηση προπαγάνδας χείριστης μορφής και θέλουν όλοι εμείς, να τους πιστέψουμε και να εξακολουθούμε να τους πιστεύουμε.
Έχει αναρωτηθεί κανείς, για ποιον τα ανοίγματα και τα κλεισίματα λόγο στους ημερήσιους κύκλους εργασιών των stock, commodity & future exchanges, το θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα του κύκλου των ημερησίων εργασιών το κοινοποιούν στον κόσμο, σε ποσοστιαία μονάδα και όχι σε πραγματικό κόστος ή κέρδος?
Έχει κανείς αναρωτηθεί και ενδιαφερθεί να ενημερωθεί και να μάθει, αν πραγματικά η πέτρα του κακού για τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη είναι πραγματικά η Ελλάδα? Δεν θα αναφερθώ στην περίοδο της Αργεντινής, όμως αν κοιτάξει κάποιος τους κύκλους εργασιών των χρηματιστηρίων ανά τον κόσμο στο παρελθόν. Ας πούμε, πριν την περίοδο που κάποιοι άρχισαν να στοχοποιούν την Έλλαδα και τους Έλληνες. Ας πούμε από το δεύτερο δεκαπενθήμερα του Ιούλιο του 2008, που δεν είχε ακουστεί κάτι για την Ελλάδα. Αν κάποιος κοιτάξει τα αποτελέσματα, των ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων και δεν σταθεί στην ποσοστιαία μονάδα, αλλά επιχειρήσει να μετατρέψει αυτήν σε πραγματικό κόστος ή κέρδος, θα καταλάβει πολλά. - Το ίδιο επίσης θα συμβεί και αν ανατρέξει και στην περίοδο της Αργεντινής όπως και κάποιων άλλων κρατών.
Έχει αναρωτηθεί κανείς, τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα, απο το 2009 έως και σήμερα, για ποιούς λόγους καθημερινά βομβαρδίζουν τον κόσμο στην Ευρώπη με ψέματα και αηδίες και ασκούν προ-εκλογικά μέσω των ΜΜΕ, ψυχολογική βία και τρομοκρατία, ότι δήθεν αν επιλέξουμε αυτό το το 1, θα πάθουμε το Α ή Θα στερηθούμε το Β και ένα σωρό άλλες, συγγνώμη για την λαϊκή έκφραση, μ@λ@κίες ?
Δηλαδή τόσα χρόνια, που ακολουθούσαμε σαν ζώα τα όσα έλεγαν απο το 2009-2015, δεν έχουμε στερηθεί? Έχουμε δεί κάποια ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία? Δεν αναφέρομαι στην πλασματική οικονομία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά στην πραγματική οικονομία, εκείνη που δίνει Ζωή και δυνατότητα στους Λαούς να αναπνεύσουν και να αναπτυχθούν.
Για ποιόν λόγο οι πολιτικοί που διακυβέρνησαν τούτη τη χώρα, ενώ γνώριζαν τα οικονομικά του τόπου, αποδέχθηκαν και υπέγραψαν μια μνημονιακή σύμβαση δανεισμού με βάση το Αγγλικό Δίκαιο? Ξέρει κανείς απο εσάς τι προβλέπει το Αγγλικό Δίκαιο, σε περίπτωση, τακτικής χρεοκοπίας ενός κράτους? Όσοι δεν ξέρετε, σας προτείνω να ενημερωθείτε.
Για ποιον λόγο τους ακούγαμε να εκφράζονται με οικονομικές ορολογίες που συνήθως γνωρίζουν μόνον, Οικονομολόγοι, Στελέχη Χρηματοπίστωτικών και Χρηματηστηριακών ιδρυμάτων, όσοι διαχειρίζονται Hedge Funds, ή και όσοι είναι Traders η Major Investors και παίζουν πάνω στα διάφορα stock exchangeς ή και στα Sovereign Bonds? Π.χ. ο μπουλούκος που βγήκε και πανυγήριζε για το PSI που δήθεν πέτυχε προς όφελος του Λαού, πόσο βέβαιοι είστε πως ξέρετε, ότι αυτό εξυπηρέτησε?
Για ποιόν λόγο ο Κος Παπακωνσταντίνου, αφού απέτυχε ως υπουργός οικονομικών, ξαφνικά κάποιοι εκ των προηγούμενων κυβερνήσεων, θεώρησαν καλό να τον τοποθετήσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος? αφού δεν κατάφερε να επιτύχει ανάπτυξη στην οικονομιά, Ποιοί τον τοποθέτησαν εκεί, μετά την αποτυχία του? Γιατί τον τοποθέτησαν εκεί? Για ποίον λόγο? Τίνος τα συμφέροντα προστατεύονται με αυτή την τοποθέτηση?
Έχει αναρωτηθεί κανείς για ποιόν λόγο οι κυβερνήσεις, όλα αυτά τα προηγούμενα και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, βιάζονται να παίρνουν αποφάσεις Παρασκευή βράδυ, μεταμεσονύχτιες ώρες, να νομοθετούν και να εφαρμόζουν εντός Σαββατοκύριακου Νόμους, οι οποίοι αυτοί, σε αρκετές περιπτώσεις είναι αντισυνταγματικοί και προσβάλλουν Συνταγματικά και θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα? Γιατί αποφασίζουν Παρασκευή βράδυ?
Γιατί εφήρμοζαν, εντός Σαββατοκύριακου? Τι έτρεχαν να προλάβουν πριν την Δευτέρα? Δεν θέλω να αναπτύξω περισσότερο το σχολιασμό. Όσοι έχουν ασχοληθεί με Επιχειρήσεις και Διεθνής Αγορές, ξέρουν και καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά, τι ακριβώς θέλω να πω.
Για ποιόν λόγο κάποιοι εξ αυτών των γνωστών και μη εξαιρετέων, από την ημερομηνία που έγινε εξαγγελία Δημοψηφίσματος, που κατά την προσωπική μου εκτίμηση, πρόκειται για μια άκρα δημοκρατική διαδικασία,
άρχισαν να ασκούν πιέσεις, στέλνοντας στους Έλληνες τελεσίγραφα και να βάζουν Dealines?
Για ποιόν λόγο έχουν κυριολεκτικά λυσσάξει και τρομοκρατούν τον κόσμο, ότι δήθεν, αν ψηφίσει ΝΑΙ, Θα φύγουμε απο την Ευρώπη? Ενώ όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά, πως βάση καταστατικού, κάτι τέτοιο, δεν είναι εφικτό να συμβεί?
Πόσο βέβαιοι είστε, πως ξέρετε ότι το διακύβευμα του Δημοψηφίσματος, αφορά την παραμονή μας στην Ευρώπη?
Δηλαδή τώρα που έχουμε ευρώ, τυπικά και ουσιαστικά έχουμε κάτι? Όταν δεν έχουμε δεν μας μένει κάτι, πως θα κινηθούν οι αγορές? Πως θα υπάρξει ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία? Πόσοι από εσάς ξέρετε επενδυτές να επενδύουν ουσιαστικά σε αγορές που στενάζουν απο υπέρογκους φόρους και δεν έχουν απολύτως καμία αγοραστική δύναμη? Όταν μιλούν για ανάπτυξη και αναπτυξιακή πορεία, σε τι είδους επενδυτές και σε ποια αναπτυξιακή πορεία αναφέρονται? Έχετε ποτέ αναρωτηθεί?
Πόσο βέβαιοι είστε πως ξέρετε, ότι όσοι εμφανίζονται και προτείνουν να ψηφίσουμε ΝΑΙ και να παραμείνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, το κάνουν για το δικό μας καλό?
Μέχρι και ο αξιότιμος επίτιμος εμφανίστηκε στο προσκήνιο, για το καλό μας! Όλοι ξαφνικά μας αγάπησαν! Όλοι ενδιαφέρονται και πάλι! Για το καλό του Λαού, το Δικό μας καλό και των Παιδιών μας!!
Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν σήμερα, αλλά δεν επιθυμώ να αναπτύξω το σχολιασμό.
Εν κατακλείδι, θα με ενδιέφερε να μάθω την άποψη κάποιων που κατέχουν σχετική και ουσιαστική γνώση.
Τη γνώμη κάποιων, που έχουν ταχθεί να κάνουν χρήση αυτής, προς το συλλογικό καλό και όφελος και όχι, προς κατάχρηση. Αν υπάρχουν κάποιοι, πραγματικά Θα ήθελα να μας πουν, την άποψη τους για το αν τελικά, όλοι αυτοί οι κύριοι/ες ημεδαποί και αλλοδαποί, που τις τελευταίες ημέρες, έχουν κυριολεκτικά Λυσσάξει να μας πείσουν να Ψηφίσουμε ΝΑΙ και σπέρνουν το όλεθρο, τον τρόμο και την ανασφάλεια στις ψυχές μας, τι είναι αυτό που πραγματικά φοβούνται?
Φοβούνται και τρέμουν για την δική μας πτώχευση? Ενδιαφέρονται για το δικό μας καλό? Για το καλό του Λαού και του Κόσμου?
Η μήπως τελικά, φοβούνται και τρέμουν τις αγορές και όλα αυτά τα "τοξικά" χρηματοοικονομικά σκουπίδια που έχουν και κρύβουν κάτω απο το χαλί τους, ή και τα τυχόν άπλυτα που κάποιοι έχουν και κρύβουν κάτω απο το χαλί τους? Αυτά που δημιουργήθηκαν, κατά την διάρκεια εργασιών ενός φαύλου κύκλου, που διαρκεί τουλάχιστον για τα τελευταία 40 έτη?
Εκβιάζοντας καταστάσεις, λαούς και ανθρώπους, αθετώντας συντάγματα, προκαλώντας διαβολές, επιφέροντας καταστροφικά - συντριπτικά πλήγματα σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, μεταφέροντας τα οικονομικά βάρη στο Λαό, κλπ., υπηρετήσαν ή υπηρετούν τα συμφέροντα μιας Ενωμένης Ευρώπης των Λαών όπως και θα έπρεπε? 'Όλοι αυτοί/ες, επιτέλεσαν θεάρεστο έργο, ή μήπως υπηρετήσαν τα συμφέροντα, κάποιου άλλου?
Ψηφίστε ότι λέει η Ψυχή σας! Εκείνη ξέρει καλύτερα από όλους εμάς!
Προσωπικά, ανάλογα με το περιεχόμενο του ερωτήματος που θα τεθεί, η δική μου Ψυχή με οδηγεί, να πω ΟΧΙ!
Να πω ένα βροντερό ΟΧΙ σε αυτόν τον φαύλο κύκλο που κάποιοι επιθυμούν, για να ακουστεί στα πέρατα του πλανήτη.
Μπουρδολογίες...
Το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε από τα συνεχή ελλείμματα με τα οποία πλούτιζε η ντόπια ολιγαρχία μαζί με τα μικροαστικά στρώματα και τούς ξένους "εταίρους"-δανειστές.
Μόνο την 15ετία 1995-2009 τα φορολογικά έσοδα τής χώρας υστερούσαν κατά 6% τού ΑΕΠ τής μέσης ευρωπαϊκής χώρας: 21% τού ΑΕΠ εισέπραττε η Ελλάδα, 27% τού ΑΕΠ εισέπραττε η μέση χώρα τής ΕΕ. Όπως παραδέχεται η ίδια η EUROSTAT το κεφάλαιο και οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα είχαν χαμηλότατη φορολογική επιβάρυνση.
Την ίδια περίοδο οι δαπάνες για τόκους (δλδ κέρδη για το κεφάλαιο) και καταστολή (δλδ για την προστασία τού κεφαλαίου) υπερέβαιναν τον ευρωπαϊκό μ.ο. κατά 5% τού ΑΕΠ (11% εδώ, 6% ο ευρωπαϊκός μ.ο.).
Συνολικά σε 15 χρόνια η Ελλάδα είτε δεν εισέπραξε από φόρους είτε δαπάνησε υπέρ τού κεφαλαίου το 11%*15= 165% τού ΑΕΠ της, ποσό μεγαλύτερο από το δημόσιο χρέος που είχε η χώρα το 2009.
Αναλυτικά στο http://cornel.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=40894&blid=95
Δημοσίευση σχολίου