ΕΞΩ ΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 

Οι πολιτικοί με τους καλλιτέχνες και γενικότερα τους ανθρώπους του πολιτισμού, έχουν ένα κοινό σημείο, αλλά άπειρες αγεφύρωτες διαφορές.

Το κοινό τους σημείο. είναι 'οτι και οι δύο θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο,αλλά με εντελώς διαφορετική και εκ διαμέτρου αντίθετη φιλοσοφική και πρακτική προσέγγιση.

Ο ρομαντικός καλλιτέχνης, θέλει τον άνθρωπο όρθιο, αξιοπρεπή, έντιμο και ειλικρινή, που να σέβεται την αρμονία της φύσης και να συμβάλει ειρηνικά στο όραμα ενός φωτεινού, ηθικού και δίκαιου κόσμου.

Σέβεται τους θεσμούς και τιμάει την πίστη και τα χνάρια των προπατόρων του.

Πορεύεται ταπεινά, εκφράζεται με την τέχνη και με μόνους κριτές την συνείδηση του και όσους τον αποδέχονται.

Ο πολιτικός, θωρακισμένος με ασυλίες και ακαταδίωκτα και με το προνόμιο να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς, θέλει τον άνθρωπο σφυφτό, δουλικό, άβουλο, άπραγο και απολύτως υποταγμένο στις όποιες αυθαίρετες ή και νομιμότητες αποφάσεις του. Συμμαχεί με τα πιο διαστροφικά μυαλά για το χρήμα και την εξουσία, ενός άγριου και σκοτεινού κόσμου, χωρίς ιερά και όσια, όπως ακριβώς τον βιώνουμε σήμερα, στην λογική του "όποιος αρνείται να προσαρμοστεί πεθαίνει".

Γιαυτό και συμπεριφέρεται όπως ο διάολος που , όταν δεν έχει δουλειά, βατεύει τα παιδιά του.

 Κάθε λίγο και λιγάκι, με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού, όλο και κάποιος κομπλεξικός ενοχλείται από την εκπαιδευτική ύλη και θα καταργήσει τα αρχαία ελληνικά, το πολυτονικό, την ορθογραφία, την ιστορία, τα θρησκευτικά και πολλά άλλα που ενδεχομένως αντιβαίνουν στις εμονικές ιδεοληψίες του.

Καί όλως συμπτωματικά, πριν αρκετά χρόνια, με κυβερνηση της ΝΔ κάποιος απιθανόπουλος κατήργησε την Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος των Ελλήνων ηθοποιών.

Αργότερα ένας άλλος κατήργησε την Αριστεία και εξίσωσε την αρχαία μας τραγωδία με τα παλώμενα πέη.

Ο αιώνιος φοιτητής που έπρεπε να γίνει υπουργός για να πάρει πτυχίο, απαγόρευε να μιλάνε για βασιλειάδες και πρίγκηπες. Και προσφάτως με Προεδρικό διάταγμα, υποβαθμίστηκαν τα πτυχία των δραματικών σχλών και όχι μόνο. 

Γιατί άραγε;

Μήπως για να κάνουν τον χώρο του πολιτισμού ξέφραγο αμπέλι, εξισόνοντας τον με τον "έκτσογλανισμό" και πάλι του εθνικού μας Κοινοβουλίου, που όταν πέφτει το ληλί μερακλώνουν τα λαμίγια και χορεύει η Βαγγελή με οδηγό την Καιλή;

Τους ευχαριστούμε για το δελτίο σίτισης, την επαναφορά του λυχναριού και το εθνικό διαιτολόγιο.

Με την ελπίδα ότι τα ζόρια του νέου χρόνου που μας μπήκε -όχι με βαζελίνη αλλά με ψαρόκολα- θα συνετίσουν τους Έλληνες και όπως οι μέλισσες, αλλά με κεντρί την ψήφο τους θα πετάξουν τους κηφήνες μακρυά από την καθημεριότητα τους, ευχόμαστε χρόνια πολλά.

Και στο ερώτημα αν υπάρχει ελπίδα να βρούμε τους καλύτερους; Δεν νομίζω αλλά χειρότερους αποκλείεται.

Το αποτέλεσμα εμείς θα το ορίσουμε.

Είναι στο χέρι μας.

 Από το εορταστικό ημέρολόγιο του γέροντα Σουλπίκιου.