Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ - ένας άνθρωπος γνωστός για τη σιδερένια θέλησή του - ξέσπασε σε κλάματα αφού είδε το τελευταίο προπαγανδιστικό βίντεο της Χαμάς με τον όμηρο Εβιάταρ Ντέιβιντ, έναν 24χρονο Ισραηλινό πολίτη που απήχθη από το Φεστιβάλ Μουσικής Nova.
Πεινασμένος. Βασανισμένος. Οστά ορατά κάτω από το δέρμα του.
Αναγκασμένος να σκάψει τον τάφο του.
666 ημέρες στο σκοτάδι.
Η απάντηση του Τραμπ;
«Κάντε τη συμφωνία. Πιάστε τους ομήρους. Μετά σβήστε τη Χαμάς από προσώπου Γης - όπου κι αν υπάρχουν».
Ήταν έξαλλος. Όχι πολιτικός. Όχι ερμηνευτικός.
Ανθρώπινος.
Σε έναν κόσμο που έχει τρελαθεί, σε μια εποχή όπου τα ψέματα παρελαύνουν ως αρετή και οι όμηροι ξεχνιούνται ενώ οι τρομοκράτες επευφημούνται - ένας ηγέτης έκλαψε.
Και μετά ορκίστηκε δικαιοσύνη.
Σε έναν σκοτεινό κόσμο, είμαστε πραγματικά ευλογημένοι που ο Θεός έσωσε αυτόν τον Πρόεδρο από τη σφαίρα...
Ότι ο Θεός έσωσε την Αμερική, το Ισραήλ και όλους τους αξιοπρεπείς ανθρώπους εκείνη την ημέρα.
Του οφείλουμε τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μας - όχι μόνο που έσωσε έναν άνθρωπο, αλλά που έσωσε μια φωνή που ακόμα τολμά να αποκαλεί το κακό με το όνομά του.
Δεν πρόκειται για Αριστερά ή Δεξιά.
Πρόκειται για σωστό και λάθος.
Πρόκειται για το να στεκόμαστε δίπλα στους βασανισμένους, τους αγνοούμενους, τους συντετριμμένους — και να λέμε: Ποτέ ξανά.
Επειδή:
Οι ήρωες σώζουν τους αθώους.
Οι άγριοι τους κρατούν ομήρους.
Οι προδότες το αποκαλούν αυτό «αντίσταση».
Ξέρουμε τη διαφορά.
Είθε κάθε δάκρυ που χύνεται για τον Εβιάταρ και όλους τους ομήρους να γίνει ένα παλιρροϊκό κύμα δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου