Ο ΑΘΛΙΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑΣ

Είναι προφανές πως «ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς». Έτσι περιγράφουν οι Κινέζοι τον «κίνδυνο». Η ιδιοτέλεια και το προσωπικό συμφέρον είναι υπεράνω όλων. Η δε ενασχόληση με την πολιτική, για την συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγμένων, αποτελεί αυτοσκοπό. Η ιδεολογία είναι για του κουτο – ψηφοφόρους. Οι αιρετοί, για τους οποίους το μόνο που μετράει είναι η εξόντωση του αντιπάλου (και ας ανήκει στον ίδιο πολιτικό χώρο) με μοναδικό σκοπό την διατήρηση της καρέκλας και τα οφέλη που την συνοδεύουν. Δεν πρέπει να αποτελεί λοιπόν έκπληξη η σύμπραξη Καραμανλικών βουλευτών με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία παραδικαστικού κυκλώματος.  «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο», λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Φτάνει μόνο να παρατηρήσουμε τι γίνεται γύρω μας. Αν  παρατηρήσουμε τα τεκταινόμενα στον τόπο μας , «ίσως», βρούμε ενδείξεις για τα αναφερόμενα. Το ακόλουθο άρθρο που παραθέτουμε, ίσως μας φωτίσει.

Ο άθλιος ρόλος της Δεξιάς συνιστώσας

Το deal ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Εμείς δεν ακουμπάμε την περίοδο 2004-2009 και εσείς μας δίνετε τον έλεγχο της κρατικής μηχανής στην οποία δεν έχουμε καμιά πρόσβαση. Περί αυτού πρόκειται.

Ο συμβιβασμός δεν έγινε πάνω σε πολιτικές θέσεις. Ήταν μια χυδαία μοιρασιά της εξουσίας. Οι στόχοι που έθετε η κάθε πλευρά συνέκλιναν τελικά στο να μην γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Οι μεν δεν του συγχώρεσαν που τους πήρε το «μαγαζί» και οι δε, που θα τους πάρει την εξουσία.

Η Δεξιά συνιστώσα οχυρώθηκε πίσω από μιαν ανύπαρκτη ιδεολογία. Τον Καραμανλισμό. Ποτέ κανένας δεν κατάλαβε τι εκπροσωπεί αυτή η ιδεολογία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας οραματικός ηγέτης και συγχρόνως πολιτικός της δράσης. Και γι΄αυτό πέτυχε το θαύμα της Μεταπολίτευσης. Δεν άφησε όμως πίσω του ένα θεωρητικό έργο. Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός ήταν τόσο σαφής όσο και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός.

Σήμερα ο Καραμανλισμός είναι η ιδεολογία των επιτηδείων. Είναι η ιδεολογία όλων αυτών που θεωρούν την μεγάλη αυτή παράταξη ιδιοκτησία τους. Είναι τελικά το προκάλυμμα για την υπονόμευση της Νέας Δημοκρατίας στο δρόμο προς την εξουσία. Τον επικαλούνται γραφικές προσωπικότητες  μαζί με βορβορώδεις φιγούρες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε, όλοι αυτοί γνώρισαν και γνωρίζουν την αποδοκιμασία του Κώστα Καραμανλή ο οποίος αναφανδόν στηρίζει τον Κ.Μητσοτάκη. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως διετέλεσε αρχηγός της παράταξης και πρωθυπουργός. Τυγχάνει δε του σεβασμού και της πλήρους υποστήριξης όλου του κομματικού μηχανισμού.

Συνεπώς, όσοι τον επικαλούνται διαπράττουν μια πολιτική απάτη. Έχουν αυτονομηθεί πλήρως από τον Κώστα Καραμανλή και αναζητούν ρόλους και δημοσιότητα στο καθεστώς του ΣΥΡΙΖΑ. Μα έχουν τόση πολιτική ισχύ; Και αν ναι, από πού την αντλούν;

Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ είχε εγκαίρως αντιληφθεί—και λόγω ιδεολογικής συγγένειας με τον Τσαβισμό—πως όποιος ελέγχει την Δικαιοσύνη, ελέγχει και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Άλλωστε, η Αριστερά δεν πιστεύει - και στο θεωρητικό επίπεδο - στην διάκριση των εξουσιών. Λοιπόν, τι έκαναν;

Έστησαν ένα παρακράτος μέσα στο σώμα των δικαστών, στο οποίο μετέχουν ελάχιστοι ευτυχώς δικαστές, το στεγανοποίησαν και ενέταξαν τις δραστηριότητες του στους δικούς τους πολιτικούς σχεδιασμούς. Δηλαδή στην ηθική και πολιτική εξόντωση των αντιπάλων τους.

Ας ανακαλέσουμε στην μνήμη την πρόταση που έκαναν στον Γ. Παπακωνσταντίνου: «δώσε μας τον Βενιζέλο για να γλιτώσεις», ή στο κατάδικο πλοίαρχο « δώσε μας τον Μαρινάκη, για να γλιτώσεις» ή στον Μανιαδάκη προχθές « δώσε μας τον Σαμαρά, τον Γεωργιάδη και τον Στουρνάρα, για να γλιτώσεις». Ψυχροί, αλλά συγχρόνως και γελοίοι, εκτελεστές.

Επειδή όμως η Αριστερά ουδεμία πρόσβαση είχε στον χώρο της Δικαιοσύνης το έργο αυτό το ανέθεσαν σε στελέχη της Δεξιάς συνιστώσας. Αυτό ζούμε αυτές τις ημέρες. Γι΄αυτό και τα μαύρα δάκρυα που χύνει το γνωστό δημοσιογραφικό συγκρότημα της «ψεκασμένης» Δεξιάς –και συγκεκριμένος δημοσιογράφος με στασίδι στην ΕΡΤ - για το φιάσκο Novartis. O προστάτης τους και προστατευόμενος τους Ρασπούτιν έχει υποστεί μια συντριπτική ήττα, με πολύ συγκεκριμένες συνέπειες για το μέλλον του.

Είναι προφανές πως μετά τις εκλογές, όλος αυτός ο εσμός της Δεξιάς συνιστώσας θα εξαϋλωθεί, καθώς δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς θα λογοδοτήσουν στην Δικαιοσύνη για τα πεπραγμένα τους. Μέχρι τότε, όμως, θα βυσσοδομούν κατά της Νέας Δημοκρατίας, με ευθύ ή με ύπουλο τρόπο, επιδιώκοντας να αποτρέψουν, παντί τρόπω, την αυτοδυναμία της.