Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ "ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ"

Η υπόθεση των "ξαπλωστρών" της δημοτικής επιχείρησης έχει ενοχλήσει πολύ κάποιους. Βρήκαν όμως πρόθυμους υποστηρικτές σε "αλλοπαρμένες αλλά στρατευμένες στα συμφέροντα του κατεστημένου σχεδίες".
Ιδού το κείμενο με το οποίο υποστηρίζεται " η ντόπια διαφθορά"

Επισήμανση σαν πραγματικό σενάριο

Featured

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 26, 2012

Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι τα πρόσωπα που αναζητώνται ως κομβικά για τον έλεγχο της παραλίας όλο και λιγοστεύουν αφήνοντας ψαροκόκκαλα για αρκετούς που συνεχίζουν να τα μασάνε νομίζοντας ότι τρώνε μπαρμπούνια. Ο άμεσος έλεγχος των ιδιοκτητών έχει ήδη διαμορφώσει το τοπίο για την απορρόφηση του χρήματος και την προώθηση της αντίστοιχης εξουσίας ενώ τα πρόσωπα που σχετίζονται με αυτήν, λίγο ως πολύ, είναι αναλώσιμα. Και αναλώσιμα θα συνεχίσουν να είναι στο βαθμό που δεν υπάρχει το ενδιαφέρον ως απλή ματαιοδοξία αλλά για το «ό,τι να “ναι» κέρδος ή παρακαταθήκη του. Αυτό που μπορεί να ανανεώσει στις μέρες μας, το συμβόλαιο με την εξουσία, δεν είναι παρά οι νέες εξελίξεις που σχετίζονται με την πολιτική σκηνή. Και για αυτό θα υπάρχει ο γεφυροποιός. Αυτός δηλαδή που θα συνδέσει ή θα επιχειρήσει να συνδέσει, τη νέα κατάσταση με την υπάρχουσα. Αυτός είναι προς το παρόν το παράσιτο της παραλίας, που φωτογραφίζει, φωτογραφίζεται, παριστάνει τον δημοσιογράφο και αυτό «πιάνει», αφού έχει την επίσημη θέση του στο Δημοτικό Συμβούλιο, έχει τη θέση του στο ΦΙΣΤ-ΦΕΣΤ που λοιδορούσε, έχει τελικά την αναγνώριση που του πρέπει από τους παράγοντες του τόπου. Έτσι μη έχοντας ή αναζητώντας (μόνο) ένα αφεντικό, τρώει από δω κι από κει αφήνοντας να εννοηθεί ότι κρατά στο χέρι όλους, κάνοντας αντιπολίτευση της ξαπλώστρας με όλες τις απαραίτητες παλινωδίες. Εκεί όμως που παραμένει συνεπής και σταθερός είναι στον αντικομμουνισμό, μόνιμη επωδό από την πλειοψηφία των φιλελεύθερων μέχρι και τους μειοψηφικούς φασίστες και σαφώς κρατώντας σταθερά τα γκέμια της φασιστίζουσας κουλτούρας ή της προσφάτως αναδυόμενης, της Χρυσής Αυγής. Αφού λοιπόν στην Αίγινα, απενεργοποιήθηκε ο πυλώνας της Χρυσής Αυγής από τον ακτιβισμό της διανομής δωρεάν εφημερίδων σε ανυποψίαστους περαστικούς και υποψιασμένους νεάντερταλ, έχουμε ένα σταθερό αντικομμουνισμό με τάσεις προς το χρυσαυγιτισμό, να γεφυρώνεται με τις καλύτερες στιγμές της παραλίας. Αυτό κάνει, ή προσπαθεί να κάνει ο «δημοσιογράφος» και σαφώς μεθοδικά δυναμώνει τη θέση του μέσα στο άνυδρο και άγονο τοπίο της παραλίας. Ο, προς το παρόν, επικίνδυνος «δημοσιογράφος», με τα ευκαιριακά του δίκτυα πληροφόρησης, ίσως είναι η επίσημη σκέψη της παραλίας με τις καλύτερες στιγμές του μεταπολεμικού Χίτη κι όλων των τραμπούκων που χτυπούσαν τους λιγοστούς αριστερούς, που λοιδορούσαν τους πολιτικούς κρατούμενους των φυλακών και τους αξιοπρεπείς ανθρώπους των επισκεπτηρίων ή πετούσαν στο Γρηγόρη Λαμπράκη, κανάτια. Όλα αυτά αν δεν είναι ένα ευφάνταστο σενάριο, ας είναι μια αφορμή για σκέψεις. Καλές και κακές.