Η Στρατηγική Πίσω από το Μεγάλο Ισραήλ
Η περιφερειακή συμπεριφορά του Ισραήλ δεν είναι απλώς αντιδραστική, αλλά αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης, υπολογισμένης στρατηγικής που βασίζεται στο θεμελιώδες δόγμα του.
Η ιδέα της επέκτασης ήταν πάντα ενσωματωμένη στο σιωνιστικό όραμα, αλλά σήμερα επιδιώκεται για περισσότερους από απλώς ιδεολογικούς λόγους.
Για το Ισραήλ, η επέκταση είναι μια πορεία προς την πολιτική κυριαρχία, τη στρατιωτική υπεροχή και τον οικονομικό μετασχηματισμό.
Αυτοί οι στόχοι τέμνονται σε ένα σημαντικό σχέδιο: την εγκαθίδρυση του Μεγάλου Ισραήλ.
Πολιτικό Κίνητρο: Διαίρει και Βασίλευε στη Μέση Ανατολή
Από την αρχή, το Ισραήλ κατάλαβε ότι η περιφερειακή ενότητα ήταν η μεγαλύτερη απειλή του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υποστηρίζει εδώ και καιρό έργα που στοχεύουν στη διάσπαση της Μέσης Ανατολής σε αδύναμες, σεκταριστικές οντότητες. Τροφοδοτώντας συγκρούσεις που βασίζονται σε ταυτότητες, είτε στο Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο είτε αλλού, το Ισραήλ διασφαλίζει ότι οι γείτονές του παραμένουν απασχολημένοι με εσωτερικές συγκρούσεις, ανίκανοι να προβάλουν μια ενωμένη αντίσταση.
Μια κατακερματισμένη περιοχή δίνει στο Ισραήλ το πάνω χέρι διπλωματικά, πολιτικά και οικονομικά. Η καταστροφή ισχυρών κεντρικών κρατών και η αντικατάστασή τους με εύθραυστα σεκταριστικά μίνι-κράτη δεν είναι τυχαία, αποτελεί μέρος του ισραηλινού στρατηγικού δόγματος που περιγράφεται στο περίφημο Σχέδιο Γινόν της δεκαετίας του 1980.
Σήμερα, αυτή η στρατηγική υλοποιείται σε πολλαπλά μέτωπα.
Στρατιωτικό Κίνητρο: Στρατηγικό Βάθος και Πόλεμος με το Ιράν
Οι στρατιωτικές φιλοδοξίες του Ισραήλ ξεπερνούν τα άμεσα σύνορά του. Κεντρικό σε αυτό είναι ο στόχος της επέκτασης προς τα ανατολικά, προς το Ιράκ και τις κουρδικές περιοχές. Γιατί; Επειδή η εγκαθίδρυση παρουσίας στο Κουρδιστάν ή κοντά σε αυτό παρέχει στρατηγικό βάθος σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με το Ιράν.
Από αυτή την οπτική γωνία, το Ισραήλ μπορεί:
-Να συλλέγει πληροφορίες βαθιά μέσα στο Ιράν.
-Να εξαπολύει άμεσες ή δι' αντιπροσώπου επιθέσεις σε ιρανικά συμφέροντα.
-Να ελέγχει βασικούς στρατιωτικούς και υλικοτεχνικούς διαδρόμους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε έναν μελλοντικό περιφερειακό πόλεμο.
Αυτό δεν είναι ένα βραχυπρόθεσμο σχέδιο. Το Ισραήλ σκέφτεται σε βάθος δεκαετιών, χτίζοντας σιγά σιγά συμμαχίες, ενθαρρύνοντας την αστάθεια και θέτοντας τις βάσεις για μόνιμη επιρροή στο Ιράκ και την ευρύτερη περιοχή του Λεβάντε.
Οικονομικό Κίνητρο: Η Διώρυγα Μπεν Γκουριόν και η Ενεργειακή Υπεροχή
Στην καρδιά του επεκτατικού οικονομικού οράματος του Ισραήλ βρίσκεται η Διώρυγα Μπεν Γκουριόν, ένα τεράστιο έργο υποδομής και ενέργειας που θα μπορούσε να μεταμορφώσει την περιοχή.
Αυτό το σύστημα αγωγών έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει ιρακινό πετρέλαιο και φυσικό αέριο παράλληλα με τις εξαγωγές ενέργειας από τα κράτη του Κόλπου, διοχετεύοντάς τες μέσω του Ιράκ και στη συνέχεια παρακάμπτοντας τα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας πριν φτάσουν στο Ισραήλ, όπου οι πόροι θα κατευθύνονται προς την Ευρώπη.
-Θέση του Ισραήλ ως σημαντικού ενεργειακού κόμβου.
-Σπάσιμο του μονοπωλίου άλλων περιφερειακών εξαγωγέων όπως το Ιράν, το Κατάρ και η Ρωσία.
-Υπονόμευση της κινεζικής Πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» προσφέροντας στη Δύση μια φιλοαμερικανική, φιλοϊσραηλινή εναλλακτική εμπορική και ενεργειακή οδό.
Αλλά για να εξασφαλίσει αυτό το έργο, το Ισραήλ πρέπει πρώτα να διασφαλίσει τον στρατηγικό του διάδρομο, γνωστό ως Διάδρομο του Δαυίδ, που συνδέει το έδαφός του μέσω της Συρίας με το Ιράκ.
Χωρίς αυτό, η Διώρυγα Μπεν Γκουριόν παραμένει ευάλωτη σε επιθέσεις από ομάδες αντίστασης.
Επομένως, η ανάγκη του Ισραήλ να αποσταθεροποιήσει το Ιράκ, να διαλύσει τα κινήματα αντίστασης εκεί και να ασφαλίσει αυτόν τον διάδρομο στρατιωτικά.
Η επέκταση ως δόγμα και στρατηγική
Οι επεκτατικοί στόχοι του Ισραήλ δεν είναι αφηρημένα όνειρα, αλλά ένα μείγμα στρατιωτικής διορατικότητας, πολιτικής στρατηγικής και οικονομικής φιλοδοξίας.
Είτε πρόκειται για την εξασφάλιση αγωγών, την ίδρυση στρατιωτικών φυλάκων κοντά στο Ιράν, είτε για τη διάσπαση γειτονικών χωρών για να παραμείνουν αδιαμφισβήτητες, κάθε κίνηση εξυπηρετεί τον ευρύτερο σκοπό της διασφάλισης της ισραηλινής κυριαρχίας στη Μέση Ανατολή.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα, από τις ισραηλινές επιθέσεις στη Συρία έως τους αυξανόμενους δεσμούς με κουρδικές παρατάξεις και τις προσπάθειες για ενεργειακές συμφωνίες στη Μεσόγειο, δεν είναι μεμονωμένο. Είναι η ανάπτυξη ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου που βλέπει την περιφερειακή αστάθεια όχι ως κίνδυνο αλλά ως ευκαιρία για το Ισραήλ.
Ibrahim Majed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου