ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ!

 

Πίσω από την βιτρίνα κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα. Το θλιβερό κατεστημένο δεν έχει τις υποδομές να σώσει ακόμα και τα δικά του παιδιά.

Μετά την πολιτικά σκοτεινή εποχή της μεταπολίτευσης, δημιουργήθηκε διαχρονικά στην Ελληνική κοινωνία μια κοινωνική τάξη, που συντηρείται μέχρι σήμερα, για ψηφοθηρικούς λόγους, με αλλεπάλληλα δάνεια, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και κυρίως σε βάρος των παραγωγικών τάξεων. 

Αυτή η νέα τάξη βρίσκεται διασπαρμένη σε όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές διαστρωματώσεις και αντιμάχεται τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Αποτελείται από ανθρώπους κρατικοδίαιτους, βολεμένους, νεόπλουτους, τεμπέληδες, απαιτητικούς, πονηρούς και αδίστακτους. Αυτή η τάξη χρησιμοποιεί τα όπλα της σταδιακής διάβρωσης, των αξιών, των θεσμών, των μηχανισμών, των συνειδήσεων και έτσι η σταδιακή και έρπουσα επικράτησή της δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός. 

Η μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενη μικροκομματική πολιτική ευνόησε διαχρονικά και διακομματικά την δημιουργία και την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και επικράτηση της τάξης αυτής, πράγμα απαραίτητο για την άντληση των απαραίτητων ψήφων. Με την πολιτική αυτή επιλογή φτάσαμε να καταναλώνουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε, πράγμα φυσικό, όταν οι παρασιτούντες είναι αναλογικά περισσότεροι και άπληστοι. 

Ο καθένας μας μπορεί εύκολα να εντοπίσει τους εκπροσώπους της παρασιτικής τάξης στον χώρο του, στο κάθε κόμμα, στη δουλειά του, στον κοινωνικό του περίγυρο, ακόμη και στην οικογένειά του. Το πρόβλημα είναι, πως βρίσκονται διεσπαρμένοι παντού και δεν εντοπίζονται σε συγκεκριμένο χώρο, είναι κάτι σαν διάχυτος κακοήθης μεταστατικός καρκίνος. Αν δεν ξεφύγουμε από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των παρασίτων, που χρόνια τώρα ζουν εις βάρος της κοινωνίας, τότε θα πεθάνουμε μαζί τους, αφού πρώτα θα έχουν απομυζήσει και θα έχουν καταστρέψει ότι παραγωγικό και ελπιδοφόρο έχει απομείνει.

Παρά τις συνεχείς ανθρωποθυσίες, παρά την διάλυση του παραγωγικού τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας, για χάρη των κομματικών παρασίτων, το πολιτικό σύστημα επιμένει να ταΐζει με τις σάρκες των παραγωγικών τάξεων όλους αυτούς τους πτωματοφάγους, συνεχίζει να διορίζει ημέτερους, γιατί είναι αυτοί που με τις ψήφους τους παρέχουν στους πολιτικούς το πρόσχημα της ψευδεπίγραφης δημοκρατικής νομιμοποίησης τους. 

Οι πολιτικοί και τα όργανα τους, για τις αξιοθρήνητες υπηρεσίες που παρέχουν, ζητούν όλο και περισσότερα

Είναι επιλεκτικά ανίκανοι και σκόπιμα άχρηστοι, γιατί είναι συνειδητή επιλογή τους ένα διαλυμένο κράτος, στο οποίο θα μπορούν να διαφεντεύουν, κρατώντας πολύ χαμηλό το οικονομικό, το μορφωτικό, το κοινωνικό επίπεδο και το ηθικό του λαού.