Ο συγγραφέας Ρελάντι[1], πραγματικός λόγιος, γεωγράφος, χαρτογράφος και γνωστός φιλόλογος, μιλούσε τέλεια τα εβραϊκά, τα αραβικά και τα αρχαία ελληνικά, καθώς και τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Το βιβλίο γράφτηκε στα λατινικά. Το 1695 στάλθηκε σε μια περιοδεία στα αξιοθέατα στο Ισραήλ, τότε γνωστό ως Παλαιστίνη. Στα ταξίδια του ερεύνησε περίπου 2500 μέρη όπου ζούσαν άνθρωποι που αναφέρονται στη Βίβλο ή στη Μισνά. Η ερευνητική του μέθοδος ήταν ενδιαφέρουσα.
Πρώτα χαρτογράφησε τη Γη του Ισραήλ.
Δεύτερον, ο Relandi προσδιορίζει καθένα από τα μέρη που αναφέρονται στο Mishnah ή στο Talmud μαζί με την αρχική τους πηγή. Αν η πηγή ήταν εβραϊκή, την απαρίθμησε μαζί με την κατάλληλη πρόταση στις Αγίες Γραφές. Αν η πηγή ήταν ρωμαϊκή ή ελληνική παρουσίαζε τη σύνδεση στα ελληνικά ή στα λατινικά.
Τρίτον, κανόνισε επίσης μια πληθυσμιακή έρευνα και απογραφή κάθε κοινότητας.
Τα πιο σημαντικά συμπεράσματά του
1. Κανένας οικισμός στη Γη του Ισραήλ δεν έχει όνομα αραβικής προέλευσης. Τα περισσότερα από τα ονόματα των οικισμών προέρχονται από την εβραϊκή, ελληνική, λατινική ή ρωμαϊκή γλώσσα. Μάλιστα, μέχρι σήμερα, εκτός από τη Ραμλά, ούτε ένας αραβικός οικισμός δεν έχει πρωτότυπο αραβικό όνομα. Μέχρι σήμερα, τα περισσότερα ονόματα των οικισμών είναι εβραϊκής ή ελληνικής προέλευσης, τα ονόματα παραμορφωμένα σε παράλογα αραβικά ονόματα. Δεν έχουν νόημα στα αραβικά ονόματα όπως Acco (Acre), Haifa, Jaffa, Nablus, Gaza ή Jenin και οι πόλεις με το όνομα Ramallah, El Halil και El-Kuds (Ιερουσαλήμ) δεν έχουν ιστορικές ρίζες ή αραβική φιλολογία. Το 1696, τη χρονιά που ο Ρελάντι περιόδευσε στη γη, η Ραμάλα, για παράδειγμα, ονομαζόταν Bet'allah (Από το εβραϊκό όνομα Beit El) και η Χεβρώνα ονομαζόταν Hebron (Hevron) και οι Άραβες ονόμασαν Mearat HaMachpelah El Chalil, το όνομά τους για τον Πρόγονο. Αβραάμ.
2. Το μεγαλύτερο μέρος της γης ήταν άδειο, έρημο και οι κάτοικοι λίγοι σε αριθμό και συγκεντρώνονται κυρίως στις πόλεις Ιερουσαλήμ, Άκκο, Τζφάτ, Γιάφα, Τιβέριος και Γάζα. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν Εβραίοι και οι υπόλοιποι Χριστιανοί. Υπήρχαν λίγοι μουσουλμάνοι, κυρίως νομάδες Βεδουίνοι. Η Nablus, γνωστή ως Shchem, ήταν εξαιρετική, όπου ζούσαν περίπου 120 άτομα, μέλη της μουσουλμανικής οικογένειας Natsha και περίπου 70 Σομρωνίτες.
Στην πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, τη Ναζαρέτ, ζούσαν περίπου 700 χριστιανοί και στην Ιερουσαλήμ περίπου 5000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι και μερικοί Χριστιανοί.
Το ενδιαφέρον μέρος ήταν ότι ο Ρελάντι ανέφερε τους Μουσουλμάνους ως νομάδες Βεδουίνους που έφτασαν στην περιοχή ως εργάτες των κατασκευών και της γεωργίας, εποχιακούς εργάτες.
Στη Γάζα, για παράδειγμα, ζούσαν περίπου 550 άνθρωποι, πενήντα τοις εκατό Εβραίοι και οι υπόλοιποι κυρίως Χριστιανοί. Οι Εβραίοι μεγάλωσαν και δούλευαν στους ανθισμένους αμπελώνες τους, στους ελαιόδεντρα και στα χωράφια με σιτάρι (θυμάστε τον Γκους Κατίφ;) και οι Χριστιανοί εργάζονταν στο εμπόριο και τη μεταφορά προϊόντων και αγαθών. Ο Τιβέριος και ο Τζφάτ ήταν ως επί το πλείστον Εβραίοι και εκτός από το να αναφέρουν τους ψαράδες που ψάρευαν στη λίμνη Kinneret -- τη λίμνη της Γαλιλαίας -- μια παραδοσιακή ενασχόληση του Τιβέριου, δεν υπάρχει καμία αναφορά για τα επαγγέλματά τους. Μια πόλη όπως το Um el-Phahem ήταν ένα χωριό όπου ζούσαν δέκα οικογένειες, περίπου πενήντα άτομα συνολικά, όλοι χριστιανοί, και υπήρχε επίσης μια μικρή Μαρωνίτικη εκκλησία στο χωριό (Η οικογένεια Shehadah).
3. Το βιβλίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με οποιαδήποτε μεταμοντέρνα θεωρία που διεκδικεί μια «παλαιστινιακή κληρονομιά», ή παλαιστινιακό έθνος. Το βιβλίο ενισχύει τη σύνδεση, τη συνάφεια, τη συνάφεια, τη συγγένεια της Γης του Ισραήλ με τους Εβραίους και την απόλυτη έλλειψη ανήκει στους Άραβες, οι οποίοι έκλεψαν το λατινικό όνομα Palestina και το πήραν ως δικό τους.
Στη Γρανάδα της Ισπανίας, για παράδειγμα, μπορεί κανείς να δει την αραβική κληρονομιά και αρχιτεκτονική. Σε μεγάλες πόλεις όπως η Γρανάδα και η χώρα της Ανδαλουσίας, βουνά και ποτάμια όπως η Γκουανταλαχάρα, μπορεί κανείς να δει γνήσια αραβική πολιτιστική κληρονομιά: λογοτεχνία, μνημειακές δημιουργίες, μηχανική, ιατρική κ.λπ. Επτακόσια χρόνια αραβικής βασιλείας άφησαν στην Ισπανία μια αραβική κληρονομιά που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει, να κρυφτεί ή να καμουφλάρει. Αλλά εδώ, στο Ισραήλ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Nada, που λένε οι Ισπανοί! Χωρίς ονόματα πόλεων, χωρίς πολιτισμό, χωρίς τέχνη, χωρίς ιστορία, και χωρίς στοιχεία αραβικής κυριαρχίας. Μόνο τεράστιες ληστείες, λεηλασίες και λεηλασίες. κλέβοντας τον ιερότερο τόπο των Εβραίων, ληστεύοντας τους Εβραίους τη Γη της Επαγγελίας τους. Τελευταία, υπό την αιγίδα όλων των ειδών μεταμοντέρνων Ισραηλινών -- που επίσης μας κλέβουν και μας κλέβουν την εβραϊκή ιστορία μας.
Υποσημείωση
1] Από το www.answers.com: «Ο Adrian Reland (1676-1718), Ολλανδός ανατολίτης, γεννήθηκε στο Ryp, σπούδασε στην Ουτρέχτη και στο Leiden και ήταν καθηγητής Ανατολικών γλωσσών διαδοχικά στο Harderwijk (1699) και στην Ουτρέχτη (1701). Τα σημαντικότερα έργα του ήταν το Palaestina ex monumentis veteribus illustrata (Ουτρέχτη, 1714) και το Antiquitates sacrae veterum Hebraeorum».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου