Μια φορά κι έναν καιρό σε κάποιο νησί του αρχιπελάγους που οι κάτοικοι ήταν αδιάφοροι και κοιτούσαν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, κουμάντο έκανε κάποιος Κουασιμόδο. Το νησί όπως και τα χρόνια της τουρκοκρατίας είχε τοπική αρχή η οποία προσκυνούσε τον κουασιμόδο. Ο κύριος κουασιμόδο ήταν ένα τίποτα. Ήταν όμως ο αντι μούτσουνος τον πολιτικού παράγοντα ο οποίος κατοικοέδρευε στην πρωτεύουσα. Οι κάτοικοι της νήσου είχαν μεγάλη υποχρέωση στον παράγοντα. Αυτός μεσολαβούσε για τα πάντα. Με την μεσολάβησή του έκαναν τις δουλειές τους. Δεν τους ενδιέφερε η πλήρη αναρχία που επικρατούσε . Φτάνει που με την προστασία του πολιτικού παράγοντα κανείς δεν τους ενοχλούσε. Ήταν δε τόσο ευρεία η δράση του παράγοντα που ακόμα και ασπιρίνες από το φαρμακείο να ήθελαν, αυτός φρόντιζε και για αυτό. Φυσικά εφόσον έδινε την έγκρισή του ο αντι μούτσουνος του ο Κουασιμόδο. Ως αντίδωρο της τεράστιας ευγνωμοσύνης προς τις καλές υπηρεσίες που προσέφερε ο πολιτικός παράγοντας, το ανθρώπινο κοπάδι της νήσου έσπευδε να τον ψηφίσει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Φυσικό επόμενο και οι εκάστοτε τοπικοί παράγοντες για να έχουν τύχη έπρεπε να λάβουν την έγκριση του πολιτικού παράγοντα . Αυτός κινητοποιούσε το ανθρώπινο κοπάδι να ανταποκριθεί στην βούλησή του. Αυτοί δε με την σειρά τους ως απόδειξη της ευγνωμοσύνης τους, έπρεπε να υπηρετήσουν πιστά και δουλοπρεπώς τις όποιες απαιτήσεις του Κουασιμόδο. Κρυφός τους πόθος ήταν το ανθρώπινο κοπάδι να μην καταλάβει ότι το πραγματικό @ρχίδιο του τόπου ήταν ο κουασιμόδο. Και τι δεν έκαναν για να δείξουν ότι υπάρχουν. Αλλά εις μάτην. Όταν κάποια στιγμή δεν έκαναν το χατίρι του κουασιμόδο, αυτός τους ξεφτίλιζε και εκείνοι, τουμπεκί.
Ηθικό δίδαγμα. Μπορεί να προσποιείσαι ότι είσαι κάποιος αλλά όταν σε διοικεί ένα τίποτα δεν μπορεί να είσαι τίποτα περισσότερο από τίποτα.
Από τις ανέκδοτες ιστορίες του Αισώπου.
1 σχόλιο:
Στην εκδήλωση που είχαν οι ενεργοί πολίτες για τα μονοπάτια έδωσε το παρόν ο πρώην δήμαρχος Δημήτρης Μουρτζής. Παρόντες ήτανε και οι άλλοι δύο πρώην δήμαρχοι που συνεργαστήκανε για να στηρίξουν υποψηφιότητα της Σίλας.
Διαχρονικά οι ενεργοί πολίτες στήριζαν τον κύριο Κουκούλη λογικό ήταν να είναι παρών. Ο Δημήτρης και ο Σάκης;
Για τον Δημήτρη όμως γνωρίζουμε τον λόγο. Στηρίζει και αυτός τα μονοπάτια ώς εθελοντής. Παρότι οι ενεργοί πολίτες γνωστοί και ως μπουκαλάκιδες το 2005 του χτυπάγανε τα μπουκαλάκια έξω από το δημαρχείο γιατί η Αίγινα είχε μείνει χωρίς νερό χωρίς να φταίει αυτός αλλά γιατί ο πεθερός του γαμπρού του την είχε στήσει.
Ο Δημήτρης έχει μεγάλη καρδιά και τους το συγχώρεσε. Όπως προανέφερα κι ο Δημήτρης έχει το δικό του μονοπάτι.
Είναι αυτός που άνοιξε το δρόμο πιο σωστά το μονοπάτι στον νυν δήμαρχο τον Γιάννη μας.
Εάν δεν ήταν ο Δημήτρης που νόμιζε όλους ότι τους καταφέρνει και είναι πιο έξυπνος ο Γιάννης μας δεν θα ήταν ο δήμαρχος.
Γιατί η παροιμία λέει το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.
Το κάρμα είναι ατιμο πράγμα και το πληρώνεις.
Τώρα ο Γιάννης μας είναι δήμαρχος και ο Δημήτρης εθελοντής στα μονοπάτια.
Ο Γιάννης μας ακολουθεί τη δικιά του ατραπό και ο Δημήτρης έχασε το μάς .
Οσο για τον Σάκη αυτός είχε το πιο δύσκολο μονοπάτι κατά τη διάρκεια της θητείας του έντιμος και άφησε άλλους να γλυκοδοντιαζουν. Είναι ο μοναδικός δήμαρχος που δεν έχει το μας. Η θητεία του ήταν δύσκολη.
Δημοσίευση σχολίου