Για όσους εξακολουθούν να επιμένουν στην αλήθεια
Το blog και ο διαχειριστής του σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για το περιεχόμενο των σχολίων.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ


15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι ο Μικρούτσικος είναι ένας διαχρονικός και ανεπανάληπτος καλλιτέχνης. Τώρα με το πέρας ωραίας συναυλίας δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ από τους : Δήμαρχος, Πρόεδρος ΚΕΔΑ, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του F.F (άν και γυναίκα) να φροντίσουν να δώσουν μιά ανθοδέσμη όχι στον Μικρούτσικο (που θα έπρεπε) αλλά στην νεαρά καλλιτέχνιδα. Ντροπή σας ρε τσίπηδες αλλά είναι μαλ@κας ο Κατσικάρης που σας έφερε τον Μικρούτσικο την περίοδο που γίνεται το F.F και κατά ένα τρόπο σας ξελάσπωσε και δεν τον έφερε π.χ τον Αύγουστο να πάρει και τα εύσημα από τον κόσμο και όχι τα γιούχα που εισέπραξε παρασυρμένος (ο κόσμος) από το δικό σου έντονο εισπραχθέν γιούχα Δήμαρχε. Ντροπή σας και πάλι, είσθε αξιολύπητοι και ήδη πήρατε μια γεύση του τι σας περιμένει από τον κόσμο.

Ανώνυμος είπε...

παιδια η συναυλια ηταν τρομερη! κανονισε το ΦΦ να τον φερει τωρα γιατι σωθει λιγακι απο τις μαπες που εχει παρουσιασει, βλεπε παρασκευη βραδυ στην μικρη προβλητα, λιγακι με το μικρουτσικο μαλακωσε το πραμα αλλιως το ΦΦ και απο την πληρη αποτυχια ανεβηκε ελαφρα, τιποτα παραπανω.

Ανώνυμος είπε...

Ο δόλιος Κατσικάρης την πάτησε για τον Πίου. Ας πρόσεχε όταν έλεγε στην τελετή έναρξης ότι οι σχέσεις του με τον Σάκη ήταν τόσο στενές, που πιο στενές δεν γίνονται! Αν πράγματι είναι έτσι κάποιος πρέπει να σου μιλήσει για τις κακές συναναστροφές Δημήτρη μου. Ο κόσμος είναι πλέον αηδιασμένος από την ανικανότητα και το ψέμα του Σακκιώτη. Πρόσεχε!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι σκαρωνεται χθες ο Γρηγοροπουλος ητανε στο εξ ανατολης με ολο το περιεργο τσουρμο Κοτσιδα Αποστολιδη Καλαφατη Σταυρο Σακκιωτη και το βραδυ με Φιρλα και Αποστολιδη. Ο Σεφ του μαζευει κοσμο απο το καλαθι αχαχαχαχαχαχα

Ανώνυμος είπε...

Μετά το γιουχάρισμα που έφαγε ο Σάκης στο γήπεδο προσπάθησε ο Κατσικάρης να σώσει τη παρτίδα λέγοντας για τον αγωγό που έρχεται όπου νάναι [αλλά εμείς δεν το βλέπουμε] και έφαγε και αυτός το γιούχα του. Αυτοί αντί να προλογίσουν τον Μικρούτσικο πήγαν να μας ρίξουν για μια ακόμη φορά στάχτη στα μάτια, αλλά ευτυχώς -αν και αργά- ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Τέλος πάντων... από τη χθεσινή βραδιά ας κρατήσουμε ότι ζήσαμε από τις ομιλίες των πολιτικών και μετά. Μπράβο στο Θάνο και στη παρέα του.

Ανώνυμος είπε...

Ω Ανθρωποι, πιστευετε το φιασκο με τον αγωγο και με τις ευχες των νερουλαδων, ειστε πολυ γελασμενοι, γινονται στο ρωμεικο τετοια πραγματα, σας δουλευουνε βρε, ξυπνηστε!

Ανώνυμος είπε...

Άκου 12:41 συμφωνώ με τον 1:05 πάτε οι Σακκιωτικοί να πετάξετε τη μπάλα στην εξέδρα, ο Γρηγορόπουλος και οποιοσδήποτε άλλος βγεί δήμαρχος θα΄ναι πολύ καλύτερος από όλους εσάς τους παντελώς ανίκανους.

Ανώνυμος είπε...

για μια χούφτα φυστίκια για μια χούφτα φυστίκια ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ

Ανώνυμος είπε...

τι έγινε γιωργάκη. σύμφωνα με τον 12:41 πάλι σουβλάκι από το γιατρό?????μου θυμίζεις στρατό. πσκ εξω με γιατρό και καθημερινές με σάκη και αγή (τυροπιτούλες και καφεδακια).
πάντως γιατρέ σου διώχνει κόσμο αλλά όταν το καταλάβεις θα είναι πολύ αργά

Ανώνυμος είπε...

τι έγινε ρε παιδιά τελείωσε το gay parade tou marathwniou?

Ανώνυμος είπε...

Αποδοκιμασίες και επευφημίες στην «Γιορτή του Φιστικιού»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!

Ανώνυμος είπε...

Το κορίτσι με τα κοτσιδάκια

Και ξαφνικά ψάχνοντας κάτι άλλο,
έπεσα πάνω στη φωτογραφία σου!
Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό,
αλλά το βλέμμα μου πήγε πρώτα
σ’ αυτά τα υπέροχα κοτσιδάκια σου
που ξεκουράζονται στους ώμους σου.
Ίσως γιατί από τότε που “μουνα μικρό αγόρι,
μ’ άρεσαν τα κορίτσια με τα κοτσιδάκια,
όπως κι αργότερα –πατέρας πια-
μ’ άρεσε να τα βλέπω στην κόρη μου…
Κι ύστερα πάγωσα!
Κέντρο της φωτογραφίας,
είναι το όπλο που κρατάς στα χέρια σου,
κι όχι τα κοτσιδάκια σου,
όπως θα ‘πρεπε να είναι
στη φωτογραφία ενός κοριτσιού
εκεί γύρω στα δώδεκα!
Και τότε τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν…
Τα φρύδια σου μαζεμένα προς τα μέσα
από μια παράξενη ένταση για παιδί
που φτιάχνει βαθουλώματα απελπισίας
από πάνω τους.
Και τα μάτια σου, άδεια, σκληρά,
με μια ψυχρότητα που τρομάζει!
Τόση τρυφερότητα φυλακισμένη μέσα σου!
Τόση ανάγκη για τρυφερότητα θαμμένη!
Και τότε τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα…
Τόσα παιδιά μεγαλωμένα χωρίς τρυφερότητα,
χωρίς αληθινή αγάπη!
Τώρα πια κλαίω κανονικά…
Κι εσύ, ένα μικρό γλυκό κορίτσι,
να στέκεσαι στη μέση
ενός άγριου κόσμου γεμάτου φόβο και βία,
μεγαλωμένη χωρίς το χάδι του πατέρα σου
ν’ αποθηκεύει τρυφερότητα για το μέλλον
στο μάγουλό σου,
με τη μητέρα σου υποταγμένη σε μια παράδοση
που εδώ κι αιώνες τη θέλει
να σκύβει πάντα το κεφάλι της στον άντρα,
κι έτσι δεν σε παίρνει να φύγετε μακριά…
Τώρα πια κλαίω κανονικά — για σένα.
Τώρα πια κλαίω κανονικά,
για όλα τα παιδιά του κόσμου,
που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη
που τους γέμισαν τη ψυχή τους με φόβο,
οργή και βία…
Με τίποτα δεν σταματούν τα δάκρυα
να τρέχουνε από τα μάτια μου,
μικρό, γλυκό κορίτσι,
με τα πανέμορφά σου κοτσιδάκια…

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη αγαπητέ (ή) μου 5:45 μ.μ αλλά άθελά μου όταν διάβασα το βαθυστόχαστο ποίημά σου μου ήλθε στο μυαλό μου απόφθεγμα (φράση) του μεγάλου μας ποιητή και ραψωδού Σουρή που έλεγε ''Ποιητής εκ του προχείρου έχων την μορφή του χοίρου'' και πάλι συγγνώμη.

Ανώνυμος είπε...

6:27 μ.μ. μην ζητάς συγνώμη εδώ γράφονται τόσα και τόσα ένα ποίημα θα μας ενοχλήσει

Ανώνυμος είπε...

O Πίου πότε θα ζητήσει συγνώμη απο μας να δούμε