Όταν δεν μπορούν να σκοτώσουν κάποιον που αποκαλύπτει την αλήθεια, δολοφονούν τον χαρακτήρα του.
Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει το δίκαιο των Ηνωμένων Πολιτειών, ως «δολοφονία χαρακτήρα» ορίζεται:
«Η συκοφαντική ή βίαιη προσωπική λεκτική επίθεση σε ένα άτομο με την πρόθεση να καταστραφεί ή να υποστεί βλάβη η φήμη του ή η αξιοπιστία του. Οι επιθέσεις «δολοφονίας χαρακτήρα» είναι συχνά δύσκολο να αντιστραφούν ή να διορθωθούν. Επομένως η «δολοφονία χαρακτήρα» παρομοιάζεται με μια κυριολεκτική δολοφονία μίας ανθρώπινης ζωής. Η ζημιά στο θύμα μπορεί να διαρκέσει μια ζωή ή -για ιστορικά πρόσωπα και σημαντικές προσωπικότητες- για πολλούς αιώνες μετά το θάνατό τους. Η «δολοφονία χαρακτήρα» περιλαμβάνει μια σκόπιμη προσπάθεια να καταστραφεί η φήμη ενός ατόμου, ειδικά με την κριτική του με άδικο και ανέντιμο τρόπο όταν δεν είναι παρών και δεν μπορεί να απαντήσει. Η «δολοφονία χαρακτήρα» μπορεί να περιλαμβάνει υπερβολή ή χειραγώγηση γεγονότων, ώστε να παρουσιαστεί μία αναληθή εικόνα του στοχευόμενου ατόμου, η διάδοση φημών, υπονοούμενων ή εσκεμμένης παραπληροφόρησης σε θέματα που σχετίζονται με τα ήθη ή την ακεραιότητα του θύματος».
Τον Ιούλιο του 2011, μελετητές από εννέα χώρες συγκεντρώθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, για να συζητήσουν «την τέχνη της κηλίδωσης και της δυσφήμισης στην ιστορία και στο σήμερα». Η ομάδα περιελάμβανε ιστορικούς, πολιτικούς επιστήμονες και πολιτικούς ψυχολόγους, οι οποίοι συνέστησαν τη «Διεθνή Εταιρεία για τη Μελέτη της Δολοφονίας Χαρακτήρων» με τακτικές συνεδριάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την έκδοση του τόμου «Character Assassination throughout the Ages» υπό την επιμέλεια των καθηγητών M. Icks, E. Shiraev.
Στην εισαγωγή του τόμου σημειώνεται:
«Δολοφονία χαρακτήρα είναι η σκόπιμη καταστροφή της φήμης ενός ατόμου. Οι πιο χαρακτηριστικοί στόχοι ή θύματα των επιχειρήσεων δολοφονίας χαρακτήρα είναι πολιτικοί ηγέτες, αξιωματούχοι, διασημότητες, επιστήμονες, αθλητές και άλλα δημόσια πρόσωπα. Οι «δολοφόνοι χαρακτήρων» στοχεύουν στην ιδιωτική ζωή, τη συμπεριφορά, τις αξίες και την ταυτότητα των θυμάτων τους. Οι βιογραφικές λεπτομέρειες τροποποιούνται ή κατασκευάζονται. Τα προσωπικά χαρακτηριστικά δημοσιοποιούνται. Τα επιτεύγματα αμφισβητούνται. Οι καλές προθέσεις αμφισβητούνται. Χρησιμοποιώντας υπερβολές, κοροϊδία, ισχυρισμούς, υπαινιγμούς και ψέματα, πραγματοποιούνται επιθέσεις για να βλάψουν την ηθική στάση του θύματος στα μάτια του κοινού. Επίσης, προσπαθούν να προκαλέσουν μια αρνητική συναισθηματική απόκριση του κοινού προς το θύμα. Ως μορφή δυσφήμισης, προσκρούουν στο argumum ad hominem, μια ρητορική στρατηγική που αφορά την υπονόμευση της αξιοπιστίας ενός αντιπάλου. Ωστόσο, σε αντίθεση με το ad hominem, οι επιθέσεις χαρακτήρων δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο μιας συζήτησης. Περιλαμβάνουν προφορικές παρατηρήσεις, γραπτές δηλώσεις, αστεία, ονόματα και πολλές άλλες μορφές λεκτικών και μη λεκτικών έκφραση. Οι επιθέσεις χαρακτήρα μπορούν να στοχεύουν την πίστη, την αξιοπιστία, τις φιλοδοξίες, το οικογενειακό υπόβαθρο, την εθνικότητα, τη σεξουαλική συμπεριφορά και οποιαδήποτε άλλα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα ενός ατόμου. Οι επιτιθέμενοι ελπίζουν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτό ένα συγκεκριμένο άτομο. Εάν καταφέρουν να καταστρέψουν τη φήμη του θύματος τους, μιλάμε για επιτυχείς επιθέσεις και δολοφονία χαρακτήρα. Ωστόσο, οι επιθέσεις μπορεί να αποτύχουν. Μπορούν ακόμη και να προκαλέσουν την αντίδραση εναντίον του εισβολέα…»
